Deel 28: Alles is liefde
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Daan houdt mijn hand stevig vast tijdens de taxirit richting het ziekenhuis. We blijven allebei stil maar het feit dat hij bij me is, zegt meer dan woorden ooit zullen uitdrukken. Het voelt onwerkelijk. Alsof we al jarenlang samen zijn. Tenminste, echt samen, niet alleen tijdens de heerlijke seks zoals de afgelopen jaren. Ik toets het nummer van Michael in.
Lees ook: Deel 27: Het ongeluk
‘Anna, hi, how are you? Are you here? Are you at the hospital?’
‘We are almost there.’
‘Julia is awake. She will be fine. She asks for you.’
‘Really?’
Ik knijp in Daans hand en glimlach.
‘What happened?’
‘I will explain later. See you soon.’
De angst maakt plaats voor opluchting. Ik leg mijn hoofd op Daans schouder en snuif zijn geur op. Zo vind ik hem het lekkerst ruiken. Geen spoortje aftershave of parfum. Slechts de warmte van zijn huid, die tussen zijn baardhaartjes door, mijn neus in dwarrelt. Ik had me onze eerste ochtend totaal anders voorgesteld, maar de schoonheid van deze onverwachte wending overvalt me. Hij is met me meegekomen. Hij wil niet alleen maar mijn lijf. Hij wil deel uitmaken van mijn leven.
‘Ik hou van je.’
Nu ben ik het die het zegt en het voelt goed.
We lopen voorbij de receptie en stappen de lift in. Het lijkt me niet echt het ideale moment om mijn beste vriendin te confronteren met mijn nieuwe lief. Lief, niet lover, lief. Een lachje ontsnapt aan de binnenkant van mijn gedachten.
‘Ik ga alleen naar binnen Daan, okay?’
Daan knikt.
‘Anna.’
Juul ligt er bleek bij. Haar ogen zijn halfdicht en het lijkt alsof ze nog slaapt.
‘Dat rotspul ook.’
‘Wat is er gebeurd?’
‘Die stomme gasten ook met hun zogenaamde lekkernijen. De dosering was fout, ik had veel te veel gedronken.’
Ik had haar ook nooit alleen moeten laten met dat hele Nico type. Ik schud met mijn hoofd. Dit is mijn schuld. Ze hebben haar gewoon gedrogeerd.
‘Ben je verder wel okay?’
‘Komt goed. Denk dat ik aan ’t einde van de dag al naar huis mag hoor. Even op krachten komen, that’s all.’
Ik pak haar hand vast.
‘Fijn.’
‘Jij ziet er stralend uit. Heb je die lekkere Michael mee naar huis genomen, stouterik?’
Juul is weer helemaal zichzelf zo te horen.
‘Nee. Maar ik heb wel nieuws. Groot nieuws. Mooi nieuws.’
Ze probeert haar ogen wat wijder open te krijgen.
‘Vertel.’
‘Hij heeft alles verteld aan Claudia. Hij was vannacht bij mij. Hij kiest mij Juul. Mij!’
Het blijft stil en Juul kennende is dat zorgelijk. Als er iemand is die een duidelijke mening heeft over alles en geen blad voor haar mond neemt, is zij het wel. Dan kijkt ze me met een flauwe glimlach aan.
‘Ik ben zo blij voor je schat. Helemaal goed. Ga ervoor. Het leven is kort.’
Ik weet niet wat ik hoor. Ze ijlt. Het zal een nog niet uitgewerkt pepmiddel zijn of zo.
‘Ik ga nog even slapen, Anna. Ik zie je straks.’
‘Slaap lekker.’
Ik druk een kus op haar voorhoofd en loop naar de gang. Daan is nergens te bekennen. Hij is vast even naar het toilet. Ik ga zitten op een van de altijd triest uitziende stoelen in de ziekenhuisgang als ik Michael haastig mijn kant op zie komen.
‘Anna. You are here.’
Ai, vergeten te bellen.
‘Sorry, yes. What happened? Where is Nico? Did he do something to her?’
‘Anna, no. Nico was already gone when I came back to the club. Ehm, your friend, the guy, he asked me to tell you he had to go. He said you would understand.’
Wat?
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
