Anna Karolina #37: Dampende lichamen
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar affaire met Daan is compleet uit de hand gelopen. Een illusie armer vertrekt ze naar het eiland Ibiza waar ze besluit om alles van zich af te schudden.
De taxi stopt voor het parkeerterrein van de populaire club. Ik stap uit en loop richting de ingang. Ik heb geen kaartje, niks, en de rij is enorm. Zonder plan loop ik naar de brede, chagrijnig ogende uitsmijter toe, die net bezig is hoofdschuddend een paar uitgelaten jongens de toegang te ontzeggen.
‘I am looking for Danny. Daniel.’
Lees ook: Anna Karolina #36: Ibiza made me do it
‘Who are you?’
‘Anna. He knows me. He is waiting for me. Surely you got that message.’
De woorden komen uit mijn mond voordat ik ze kan bedenken. Bluffen kan ik als geen ander, en hier gelden andere regels, en een andere Anna. Het litteken boven zijn wenkbrauw gaat omhoog en zwijgend klikt hij het zwarte touw van de haak en gebaart me naar binnen.
‘He is in the back. Go left here and keep on walking.’
Ik ben hier vaker geweest, samen met Juul, maar hoe hard we ook ons best deden om in de VIP-sectie te komen, laat staan backstage, het is ons nooit gelukt. Ik hoor mijn hakken tikken tegen de betonnen vloer. De doffe harde beats dreunen door de bunker en doen mijn hart en heel mijn lijf kloppen en trillen van opwinding. Ik hoor in de verte gelach en gekletter van glazen en kijk na een tiental stappen een ruimte in vol halfnaakte lichamen. Het vertrek lijkt wel een stoombad, vol damp afkomstig van het hitsige dansvolk.
Niemand kijkt op van mijn aanwezigheid en ik scan de ruimte, op zoek naar mijn adonis.
‘Here you are.’
Iemand grijpt me om mijn middel en plant een natte kus in mijn nek. Het voelt alsof we nooit anders doen, terwijl ik niet eens zeker weet of deze jongen wel echt Daniel heet. Het zal vast komen doordat ik me compleet buiten mijn leven van alledag begeef, dat ik me laat meevoeren door deze nacht. Hoe meer ik me anders gedraag dan normaal, hoe verder ik mezelf verwijder van Daan. En dat moet. Uit zelfbehoud. Het moet.
Ik heb vannacht nog het hotel, vanaf morgen kan ik het vakantiehuis van Juul in. Ik moet vandaag nog, vannacht, de kans grijpen om iets geheel buiten mijn comfortzone te doen. En zoals ik er net géén had, zo maak ik er nu wel één: een plan. Ik ga deze hunk zo meteen alle hoeken van mijn hotelkamer laten zien. Dit wordt mijn wraak. Dit moet gebeuren om quitte te komen staan met Daan. Ik weet nu al dat ik hier morgen een kater van krijg. Niet van de heerlijke seks die ik verwacht, maar van mijn beweegredenen. Maar ik ben er met open ogen ingestapt, in het schaakspel dat een affaire heet, en ik kan nu niet anders dan het spelletje meespelen. Dat ik hier überhaupt aan denk, maakt me in mijn hoofd een loser, maar ik gun het Daan en al helemaal zijn wicht niet om te denken dat ik nu zielig en ontroostbaar in een hoekje zit te grienen.
‘Let’s take a picture together.’
Ik lach mijn tanden bloot en we poseren met schalkse sexy blikken voor de ultieme selfie. Zo. Bam. Die gaat het prima doen als mijn nieuwe profielfoto.
‘I am happy you came.’
‘Me too. Let’s go.’
Lees ook: Anna Karolina #35: Onder arrest
Een grimas verschijnt op zijn jongensachtige kop.
‘You take me where?’
‘I'll take you anywhere.’
Ik kus hem diep en gulzig en druk mezelf tegen zijn opgepompte lijf. Dit is pas seks om de seks. Het vergt soms vergelijkingsmateriaal om dat onderscheid te maken.
Wordt vervolgd.
