Anna Karolina #101: In het nauw
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Deze week wordt ze behoorlijk in het nauw gedreven tijdens haar missie om Juul te redden.
'Ben jij Sasha?'
Lees ook: Anna Karolina #100: De stalker
Een halfblote man kijkt me verbaasd aan. Zijn hele bovenlijf en zijn armen staan vol met tatoeages, zijn donkere haren zitten vast in een knot bovenop zijn hoofd en zijn volle mond spreekt de woorden uit met een moeilijk te achterhalen accent.
'Eh...'
'Oké, niet wat ik verwachtte, maar kom.'
Hij gebaart met zijn grote handen dat ik binnen moet komen. Ik voel in mijn jaszak naar mijn mobiel. Ik wil wegrennen, maar niks werkt mee. Ook mijn mond blijft dicht. Ik staar naar de vreemdeling in de gang en moet toegeven dat ik, als ik single was geweest, me wellicht zou overgeven aan deze duistere situatie. Hij is niet normaal zo aantrekkelijk. Het doet me denken aan de begintijd van Daan en mij. Dat alles tintelt en op standje hoog staat. Gezien zijn blote, nog dampende lijf, heeft-ie zojuist gedoucht. Een paar druppels sieren onschuldig zijn borstspieren. Maar hier is niks onschuldigs aan. Dit krijg je dus als Daan een vluggertje met me doet en ik geen climax bereik. De hele dag sta ik op scherp van de opwinding.
'Nou ja, zonder gelul komen we er ook wel.'
Hij loopt naar me toe en ik laat hem een arm om me heen slaan. We gaan naar binnen en mijn innerlijke ik schreeuwt me toe dat ik nu nog weg kan. Eenmaal in de andere ruimte is het klaar. Kans verkeken. De deur valt achter ons dicht en ik kijk rond in het halfduister. Het is een kale, statige ruimte met hoge plafonds. Geen bank of tafel te bekennen. De vochtige voetstappen van de onbekende man sieren de vloer.
'Kom, alles staat klaar.'
Zijn spaarzame woorden vullen de kille leegte en mijn hart bonkt in mijn keel.
We stappen een kamer in waar in het midden een stalen stoel staat met daarnaast een glazen tafel met wit poeder erop. Bingo. Dus dat gebeurt hier. Dus dit is waar Juul rondhangt tegenwoordig. Zie je wel. Ik wist het. Dit is niet goed. Ik sleur Juul zometeen aan haar haren hier weg. Maar eerst mezelf bevrijden uit dit duidelijk misplaatste hoofdstuk uit mijn leven.
'Ik, eh, sorry, volgens mij ben ik verkeerd.'
'Haha, dat spelletje ken ik. Juist. Je hebt de aantekeningen goed bestudeerd. Hou ik van. Doe je jas uit. Ga hier maar zitten.'
'Nee, nee, ik bedoel, ik ben Sasha niet.'
Zijn donkere wenkbrauwen vormen een scherpe hoek omhoog en zijn blik verandert van nieuwsgierig en gecontroleerd naar argwanend en boos.
'Ik heb geen zin in spelletjes jongedame. Wie ben jij?'
Hij staat nu vlak voor me en ik voel hoe zijn lijf zich vult met kolkende, oververhitte boosheid. Hij is voor mij totaal onvoorspelbaar en ik weet me geen raad.
'Ik, ik ben een vriendin van Juul. Julia bedoel ik. Ik moest hier op haar wachten, zei ze. Ze komt er zo aan, met Joost.'
Ik floep het eruit. Hij ontspant zijn spieren en lacht zijn witte tanden bloot.
Lees ook: Anna Karolina #99: De boze wolf
'Haha, oké, had dat eerder gezegd. Joost en zijn duifje komen dus ook zo. Top. Dat maakt veel goed. Hij is dus eindelijk van gedachten veranderd. Fijn! Ik ben Damir, een vriend van Joost. En jouw naam is, schoonheid?'
De man bukt zich over de glazen tafel. Mijn blik gaat richting de deur. Ik kan nog wegrennen.
'Mag ik me even opfrissen? Ik heb een lange reis achter de rug.'
'Tweede deur links.'
Ik maak aanstalten om weg te lopen, maar voel ineens zijn hand strak om mijn pols grijpen.
'En je naam was?'
'Anna. Mijn naam is Anna.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina
Anna Karolina is even op vakantie, daarom blikken we op andc.tv de komende weken terug op het moment dat ze Damir ontmoette.
