Anna Karolina #150: Een leven vol leugens
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. In een rap tempo begint ze met de voorbereidingen van de dag die haar leven zal veranderen, maar ondertussen liegt ze tegen meerdere belangrijke mensen in haar leven.
Binnen no time heb ik Jessica opgetrommeld en een klein half uur later liggen er tientallen bruidsmodebladen voor mijn neus.
'Kind toch. Jullie zetten het dus toch door, dat huwelijk. Wel een beetje snel niet?'
Ik heb nu al spijt dat ik mama heb gebeld, maar nu mijn contact met Juul niet helemaal opperbest is, is mijn moeder de enige waarmee ik dit wil delen. Ik rol met mijn ogen en geef mijn moeder de ruimte om haar verwachte klaagzang te doen.
Lees ook: Anna Karolina #149: Damir bij het grofvuil
'Mam, doe eens even normaal. Daan en ik zijn al een flinke tijd samen hoor. Langer dan je denkt.'
Ik verspreek me en bijt op mijn tong. Jarenlang heb ik mijn moeder in het duister gehouden over mijn affaire met Daan. Het laatste waar ik op zat te wachten, was de ontstelde blik vol teleurstelling van mijn ma. Ik ben van jongs af aan opgegroeid met het verhaal dat mijn vader mijn moeder had bedrogen en die pijn draagt ze nog steeds met zich mee. Hoe zou ze reageren als ze erachter zou komen dat haar dochter 'de andere vrouw' is geweest? Dit zou haar gewoonweg te veel verdriet geven. En net als mijn liefde voor Damir, gaat deze informatie ook een laatje in. Op slot. In mijn hoofd. En hart. De pijn is van mij en daar ga ik niemand verder mee lastigvallen.
'Ik wil alleen maar dat je gelukkig bent Anna. Je lijkt de laatste tijd juist zo gehaast en niet helemaal jezelf. Maakt hij je wel blij? Een huwelijk is niet zomaar iets. Je leven is dan van jullie samen. Al is het idee van kleinkinderen wel weer heerlijk.'
Ineens kirt ze het uit en ik elimineer direct haar dagdroom.
'Mam, ik ben nog niet eens getrouwd en je hebt het nu al over kinderen.'
Het idee alleen al benauwd me. Dan zit ik voor altijd vast aan Daan. Ja hallo, dat is ook eigenlijk de bedoeling als je met je liefde trouwt! Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Dit is zo fout. Ik moet stoppen voordat het te laat is.
'Ja, ja, rustig nou maar. Dit bedoel ik nou. Moet je horen hoe boos je ineens doet. Die nare onderwater steken van je, om me weer op mijn plek te zetten. Zo ben je alleen als er iets niet klopt in je leven, als je ergens boos over bent. Kind, alsjeblieft, mij kun je alles vertellen.'
De tranen komen samen in mijn keel. Ik kijk omhoog en blaas flink uit. Dit is nog moeilijker dan ik dacht. Ik lieg verdomme tegen mijn eigen moeder. Ik ga liegen tegen Daan. Alles is één en al leugen.
'Mama, alsjeblieft, ga je mee? Dan maak ik vandaag nog een afspraak.'
Het blijft even stil.
'Ja, ja, natuurlijk ga ik mee. Zorg goed voor jezelf meisje, en laat me weten wanneer je me precies nodig hebt.'
Ik hang op en laat mijn hoofd zakken in mijn handen.
'Anna, ik wil je ook graag helpen met de juiste jurk hoor. Als je dat leuk vindt.'
Lees ook: Anna Karolina #148: De dreiging is groter dan gedacht
Jessica kijkt me manisch blij en nietsvermoedend aan en ik bedenk me ineens dat als ik mijn liefde, wat zeg ik, mijn hele levensgeluk ga faken, ik er net zo goed een nepvriendin bij kan hebben. Met moeite tover ik een lach op mijn snoet.
'Meen je dat? Wat lief! Kom, laten we anders samen kijken.'
Ik spreek de woorden uit, maar heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Het lijkt of ik iedereen kwijt ben. En deze keer voelt het nog erger dan toentertijd met Daan. Het is menens. Het voelt anders. Ik laat iedereen als marionetten in mijn leven een rol vervullen die totaal nep is. Naar niemand ben ik eerlijk. Ja naar Damir, maar die heeft me laten barsten. Hij heeft me doorboord en bloedend achtergelaten. Net als ik heeft hij degene die van hem houdt misleid en gebruikt. Maar waarom voelt de pijn die hij mijn aandoet zoveel grimmiger dan wat ik Daan aandoe? Ben ik dan echt zo'n kille roekeloze trut die alleen maar voor haar eigen gewin gaat?
Wordt vervolgd
