Dreumesdingen #4: Een kinderverjaardag volgens Pinterest
Marloes is nu 12 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag viert Kiki eindelijk haar eerste verjaardag.
Zo. De eerste verjaardag van Kiki zit erop. Officieel jarig was ze al geweest, maar afgelopen weekend was het dan tijd voor het feestje. Eindelijk. Want we hadden naar mijn idee wat in te halen. Het vieren van de verjaardag van Kiki had namelijk nogal een valse start gehad. Geheel aan onszelf te danken overigens. Dan moet je maar niet de dag na de verjaardag van je kind verhuizen. Maar destijds vond ik de redenering 'Kiki weet toch niet wanneer ze jarig is, dus we verschuiven het gewoon een aantal weken' prima. Maar toen kwam de grote dag en vond ik toch dat we te weinig aan haar verjaardag deden. Mijn man en ik zongen 's ochtends aan haar bedje en ik nam vrij van mijn werk. We hadden een hele gezellige dag samen, maar toch. Geen slinger, geen taart, geen ballon, niks.
Lees ook: Dreumesdingen #3: Diarree in de Ikea
Gelukkig was er het kinderdagverblijf voor dat old school jarige gevoel. Dacht ik. De dag van de verhuizing was aangebroken en met een hele bak vol badeendjes ('er is er eendje jarig') en gepersonaliseerde 'hoera Kiki is één jaar' chocola voor de leidsters vertrok ik naar het kinderdagverblijf, om Kiki vervolgens 's avonds op te halen met de mededeling dat het vieren van Kiki's verjaardag er bij ingeschoten was, want druk, druk, druk. Geen muts, niet eens gezongen. Je snapt: janken bij de friet (want alle pannen ingepakt).
Maar het feestje was er nog. Ik had al weken een heel Pinterestbord vol met Amerikaanse taferelen waar mijn man sowieso geen zin in had en nog een Pinterestbord vol met happen die ik 'heel snel' in elkaar zou kunnen draaien, waar hoogstwaarschijnlijk niemand zin in had. Uiteindelijk kochten we voor veel te veel geld decoratie, bestelden we een regenboogtaart en nam mijn moeder drie kilo worstenbrood mee uit Brabant als toevoeging op ons lopende buffet van kaas, worst, chips en diverse dippen. En omdat de 'kinderverjaardag' voor ons nieuw was, deden we vooral veel van wat wordt afgeraden: we nodigden veel te veel mensen uit en communiceerden geen duidelijk tijdsvlak (waarom zou ik mensen na twee uur alweer weg willen hebben?).
Het werd een drukke middag, waarin Kiki weer eens bewees niet bepaald prikkelgevoelig te zijn. Ze speelde gezellig met haar neefjes en nichtjes, genoot van alle aandacht en vrat vooral veel te veel ('Marloes, mag Kiki… Laat maar, ze heeft het al op.') Na een paar uur was iedereen weer de deur uit. Kiki draaide als feestelijke afsluiting van de dag nog een drol in bad en sliep al voordat ze haar bed aanraakte.
Lees ook: Dreumesdingen #2: Poep stinkt niet
Groot succes, dat feestje. Die valse start hebben we dus ruimschoots ingehaald. Ik weet uiteraard dat Kiki er nu nog niets van begrijpt, maar dat maakt mij niets uit. Verjaardagen zijn wat mij betreft altijd speciaal. Dat is ook de reden waarom ik bij iedere verjaardag in ons gezin een verjaardagsbox doneer aan Stichting Jarige Job, een stichting die gezinnen helpt waar geen geld is om de verjaardag van hun kind te vieren. In zo'n box zit dan alles wat je nodig hebt voor een mooie dag: traktaties, cadeaus, slingers. Noem mij lame dat ik verjaardagen zo belangrijk vind, maar het is toch ook gewoon bijzonder dat je er bent? En ieder kind verdient het wat mij betreft om zich die dag rete-jarig te voelen en de hele dag te stralen van oor tot oor.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
