Perspraat #19: 'De dokter heeft mijn buik verpest.'
Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar eh, dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling, dus ook over de schade daar beneden, meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Cindy.
Naam: Cindy
Leeftijd: 40 jaar
Waar ben je bevallen: in het ziekenhuis
Wanneer: januari 2008
Van wie: een dochter
Hoeveelste kind: eerste
Aantal hechtingen: alleen maar een draad door mijn buik
Lees ook: Perspraat #18: 'Pas bij 7 centimeter ontsluiting wist ik: het begint'
Hoe lang duurde de bevalling inclusief weeën?
'Tussen de 20 en 22 uur.'
Wat had je liever voor de bevalling willen weten?
'Dat je tijdens je bevalling al het zware werk zelf moet doen. Ik ging er vanuit dat de verloskundige mij er doorheen zou helpen en me precies konden vertellen wat ik moest doen. Maar de verloskundige komt pas aankakken wanneer de ontsluiting ver genoeg is. Best laat dus. En ja, een bevalling is pijnlijk.'
Wat waren je favoriete scheldwoorden tijdens de bevalling?
'Gewoon helemaal geen. Ik heb niet gescholden en ook geen moordneigingen gehad, knap hé? Ik heb de verpleging zelfs de hemel in geprezen en iemand een engel genoemd, omdat ze een ruggenprik kwam zetten. Dit hoorde ik overigens pas achteraf, want zelf weet ik er niks meer van. Eén grote waas, die bevalling van mij.'
Wanneer kon jij je partner wel schieten?
'Niet. Hij was heel lief en gedroeg zich precies zoals ik dat wilde: behulpzaam, maar ook weer niet té. Hij liet mij echt mijn gang gaan en sprak me nooit tegen. Saai, maar waar.'
Wat is je honderd procent meegevallen aan de bevalling?
'Dat ik niet boos geworden ben en dat ik niet ongeduldig werd. Normaliter tijdens mijn menstruatie ben ik al een gevaar voor mijn omgeving, dus had dit tijdens de bevalling keer tien verwacht. Dat is dus echt meegevallen.'
Lees ook: Perspraat #17: 'Mijn vriend viel flauw tijdens mijn bevalling'
Welke items in je vluchtkoffer bleken overbodig te zijn?
'Een normale bh. Omdat mijn borsten zo opgezet waren en pijnlijk aanvoelde van de stuwing. Die bh kon ik niet aan en had dus totaal geen toegevoegde waarde in mijn vluchtkoffer.'
Waar had je trek in na de bevalling?
'Ik heb me tijdens de zwangerschap niets ontzegd, omdat ik sowieso al gezond eet en niet geloof in al die regeltjes waar je je zogenaamd aan moet houden qua eten. Mijn eetpatroon was dus niks veranderd tijdens de zwangerschap. Ik at wel echt veel tijdens en na mijn bevalling. Zwanger zijn is natuurlijk ook wel echt een goed excuus om lekker veel te eten.'
Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling?
'Mijn lichaam is verrassend snel geheeld en ik voelde me al snel goed. De eerste dag na de keizersnede wilde ik meteen zelf opstaan, lopen en douchen. Ik vond het zo smerig om liggend gewassen te worden. Dat is me op dag twee ook daadwerkelijk gelukt. Wel werd ik wat licht in mijn hoofd onder de douche. De dagen erna ging het steeds beter en sneller. Het viel me super erg mee, dat herstel. Het litteken van de keizersnee was wel echt drama. Mijn buik is naar de knoppen door het slechte hechtwerk van de arts. Die arts kon gewoon echt niet hechten en heeft mijn buik verpest. Gelukkig zit het litteken onder het bikinibroekje en zie je hem dus bijna nooit.'
Hoe lang duurde het voor je weer toe was aan seks?
'Ik had vrij snel weer seks, omdat ik natuurlijk van onder nog goed was. Ik vergeet nooit dat de arts bij het verwijderen van de hechtingen aangaf dat het verstandig was om zes weken geen sex te hebben in verband met hoge vruchtbaarheid na de bevalling, en dat mijn man toen zei: 'Maak je niet druk. Ik heb zoveel gezien tijdens deze bevalling, dat gaat echt niet meer gebeuren de komende tijd.' Mijn man wilde dus even geen seks meer met mij na de bevalling. Lekker dan.'
Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende?
'De eerste weken dacht ik: dit wil ik nooit meer meemaken. Daarna uiteraard wel weer, zoals dat vaak gaat. Toen ik zwanger werd van de tweede en mijn eerste wee kreeg, had ik wel even spijt. Wat een slecht idee, dacht ik toen. Nu heb ik er natuurlijk geen spijt van en ben ik superblij met mijn twee kinderen.'
Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.