Perspraat #42: 'Mijn blaas was opgerekt door de vacuümpomp'
Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar eh, dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling, dus ook over de schade daar beneden, meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Merel.
Naam: Merel
Leeftijd: 30 jaar
Waar ben je bevallen: in het ziekenhuis
Wanneer: 23 juli 2020
Van wie: een zoon
Hoeveelste kind: eerste
Aantal hechtingen: een paar, maar geen idee hoeveel
Lees ook: Perspraat #41: 'Ik had schaafwonden aan de binnenkant van mijn vagina'
Hoe lang duurde de bevalling inclusief weeën?
'In totaal van acht uur 's avonds tot kwart voor vier in de nacht, dus acht uur.'
Wat had je liever voor de bevalling willen weten?
'Bij het opstellen van het bevalplan wist ik het zeker: ik wilde geen enkel risico nemen en in het ziekenhuis bevallen. Toch liep de bevalling totaal anders. Na twee uur geconcentreerd puffen had ik zeven centimeter ontsluiting. Ik besloot ter plekke, samen met mijn vriend, dat we de bevalling thuis wilden voortzetten. Twee uur later zat ik op tien centimeter ontsluiting en mocht ik gaan persen. Helaas kwamen mijn weeën niet op gang en moest ik met tien centimeter ontsluiting en persdrang alsnog naar het ziekenhuis om weeënopwekkers te krijgen. Dat was geen pretje. Ik heb wel geleerd dat je lijf zoveel meer kan dan je zelf denkt. Je kan dit echt!'
Wat waren je favoriete scheldwoorden tijdens de bevalling?
'Geen. Ik was heel gefocust en bleef vriendelijk tegen iedereen om mij heen. Ik zei zelfs 'nee, dankje'. Grappig, want in het dagelijks leven scheld ik juist iets te veel.'
Wanneer kon jij je partner wel schieten?
'Helemaal niet. Hij is echt mijn steun en toeverlaat geweest, zonder hem was het heel anders gegaan. Mijn zoon is namelijk direct meegenomen omdat hij last had van ademhalingsproblemen. Alles ging toen volledig langs mij heen, ook het hechten bijvoorbeeld. Daarna moest hij, omdat er geen plek was, overgebracht worden naar een ander ziekenhuis. Hij is met de ambulance afgevoerd en mijn vriend en ik zijn er later achteraan gereden. Dat was een bizarre start van zijn piepjonge leven. Mede door mijn vriend had ik vertrouwen en bleef ik kalm.'
Wat is je honderd procent meegevallen aan de bevalling?
'De pijn is mij enorm meegevallen. Ik zat zo te letten op mijn ademhaling dat ik de focus daar kon leggen en de pijn minder voelde. Ik mediteer zelf niet, maar ik begrijp sinds de bevalling dat meditatie voor sommige mensen heel belangrijk kan zijn in mentale en fysieke pijn.'
Welke items in je vluchtkoffer bleken overbodig te zijn?
'Ik heb alles in de koffer gebruikt, helaas. Na de bevalling moesten wij vier dagen in het ziekenhuis blijven in verband met ademhalingsproblemen van mijn zoon. Elke set kleding die ik voor hem en voor mijzelf had ingepakt, hadden we dus nodig. Het is dus best verstandig om goed voorbereid te zijn!'
Lees ook: Perspraat #40: 'Ik voelde de hele onderkant niet meer'
Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling?
'Mijn baby is door middel van een vacuümpomp en een knip ter wereld gekomen. Het was dus niet echt relaxed te noemen daaronder. Ook bleek mijn blaas opgerekt door de pomp, dus kon ik niet plassen en moest ik een katheter. Ook niet iets waar je echt blij van wordt. De eerste vier dagen van het leven van mijn zoon leefden we in een roes. We waren volledig gefocust op zijn herstel. Daardoor ben ik mezelf en mijn eigen herstel een beetje voorbij gelopen. Toen we na vier dagen thuiskwamen van het ziekenhuis, merkte ik pas hoe slecht ik er zelf lichamelijk aan toe was. Gelukkig ben ik geweldig in de watten gelegd door onze kraamverzorger en heb ik een week bijna alleen maar platgelegen. Na twee weken kon ik alweer wat langere stukjes lopen en kon ik weer gewoon plassen. Het lichamelijke herstel was dus een veel grotere tegenvaller dan de bevalling zelf.'
Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks?
'Na acht weken hadden we weer voor de eerste keer seks. Die eerste paar keren waren spannend en ook wel pijnlijk. Daar hadden we ons gelukkig op voorbereid, waardoor het meeviel.'
Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende?
'Bevallen zou ik zo weer kunnen doen, maar door de heftigste eerste weken wacht ik er voorlopig nog wel even mee.'
Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.