Of ik ooit een orgasme heb gefaket? 

Jazeker. Meer dan eens zelfs. Dat was overigens in een relatie waarbij hij al klaarkwam als ik me slechts had uitgekleed. Dan vond ik er daarna niet zo veel meer aan. Ach, en het was ook best handig, als we daarna ergens heen moesten omdat er familie op ons zat te wachten. Maar goed, ze zijn op één hand te tellen, de keren dat ik het fakete. Want waarom zou je? Zeg en doe toch wat je lekker vindt, dan hoef je niet te faken. Maar dat is blijkbaar voor veel vrouwen toch een stuk makkelijker gezegd dan gedaan.

Vooropgesteld: ik vind het goed als mensen openlijk over seks praten. Maar dan bedoel ik vooral ín een relatie, met degene met wie je seks hebt. Want verder, publiekelijk, met derden over seks praten, dat vind ik moeilijk. Mensen die zonder schroom of rode konen babbelen over hun favoriete en minst favoriete standje, het aantal sekspartners dat ze hebben gehad of hun voorkeuren op het gebied van speeltjes, alsof ze het heel terloops over hun favoriete merk afwasmiddel hebben – ik vind het knap. En sorry jongens, ik hoor dus niet bij die groep mensen. Vinden jullie mij preuts? Prima. Ik hou het gewoon graag binnenskamers.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Volgend jaar maken we er een immens groot feest van'

Ik heb het altijd lastig gevonden om in interviews over seks te praten. Ik vind het simpelweg te intiem. Dat vind ik al sinds ik stiefmoeder werd, dertien jaar geleden, en nu ik zelf weer een tiener in huis heb, vind ik het zelfs nóg lastiger. Stel dat de kinderen iets onder ogen krijgen wat te maken heeft met het seksleven van hun ouders? Daar wil je als kind toch niet mee worden geconfronteerd? Ik vind deze editorial de max.

Maar ik ben wel blij dat er ook best veel BN’ers zijn, zoals Eva Koreman, die wel openlijk over seks praten. Of dat nou op sociale media is, op de radio, televisie of Youtube, dat maakt me niet uit. Ik hoop dat de positie van de vrouw hierdoor eindelijk eens verandert. En dan heb ik het niet over de letterlijke positie, maar over het feit dat in heterorelaties de man nog steeds veel vaker gepleased wordt dan de vrouw, zoals je kunt lezen in het artikel op pagina 30. Vrouwen moeten blijkbaar nog meer het heft in eigen hand gaan nemen en ook af van het bizarre idee dat hun eigen plezier ondergeschikt is aan dat van een ander. We moeten de baas worden in bed, en misschien iets egoïstischer zijn. En dat hoeft echt niet negatief te voelen, dat kan ook liefdevol.

Nog even terugkomend op het praten over seks. Ik hoorde vroeger al niet bij de groep die daar open over was. Ik moet zelfs bekennen dat ik nooit seksuele voorlichting heb gehad van mijn ouders. Door films en televisie te kijken wist ik hoe ik moest zoenen en door met vrienden en vriendinnen te praten – mond-tot-mondreclame (padoempatsssss) – hoe je ’het’ moest doen. Dus op een bepaalde leeftijd wist ik wel wat er moest gebeuren om de technische kant te laten lukken. Ik geloof dat mijn ouders wel doorhadden dat mijn broer en ik er genoeg van wisten, en dat ze daarom wellicht vonden dat een officieel praatje niet meer nodig was. Zijn er tegenwoordig überhaupt nog veel ouders die dit wel met hun kinderen doen? Er echt even voor gaan zitten en voorlichting geven? Of komt dat juist nog heel veel voor en heb ik daar blijkbaar geen idee van? Ik sluit dat echt niet uit.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Elke baan, zelfs de mijne, kan een gewoonte worden'

Voor nu vind ik het fijn dat de enige toespeling op seks die je zult vinden bij ons thuis nog heel onschuldig is. Op de een of andere manier lukt het de Buurman en Buurman-knuffels om elke ochtend boven op elkaar te liggen als we beneden komen. Misschien moet ik deze twee snuiters erbij halen als ik op een dag onverhoopt toch voorlichting moet geven. En nee, het maakt niet uit dat het twee mannen zijn. Twee mannen, twee vrouwen, dat onderscheid maak je niet. Verliefd word je op een mens. Dan kijk je daarna samen naar wat je voelt en hoever je wilt gaan. Naar wat jouw eigen behoeftes zijn en die van je partner. Vind ik overigens best een goed begin van een voorlichtingsgesprek.

Misschien kan ik het toch wel, over seks praten. Maar voorop staat dat je dat wat mij betreft vooral met je partner moet blijven doen. Af en toe zul je best weleens een keer denken: nou, hup, voor het vaderland. Maar bovenal moet je de baas zijn, net zo veel als de ander. Dus geniet, en neem initiatief. Nu is het jouw beurt.

Chantal

Dit editorial staat in &C's juninummer 'Nu is het mijn beurt.' Je kunt het nummer hier bestellen of op Blendle lezen. En hé, dat is leuk! Chantal heeft voor Blendle haar favoriete artikelen allertijden geselecteerd, en wij mogen je daarom twee maanden gratis toegang tot Blendle geven! Meer info vind je hier.