Wordt het niet eens tijd om te settelen?

Het is wellicht een van de stomste dingen die je kunt vragen aan een (jong)volwassene. Want wat is dat eigenlijk, settelen? Nog niet eens zo heel lang geleden was het de normaalste zaak van de wereld: je kreeg verkering, ging trouwen, kocht een huis en kreeg kinderen. Vanzelfsprekend in die volgorde, anders was de schaamte voor de familie enorm. Eerst samenwonen? Schande. Zwanger voor het huwelijk? Alsjeblieft niet. Een latrelatie? Ondenkbaar. Een scheiding? Nooit. Laat staan wat er gebeurde als je verliefd werd op iemand van hetzelfde geslacht. En als je besloot alleen te blijven, om wat voor reden dan ook, transformeerde je tot de malle tante van de familie met wie vast iets mis was, want waarom was je anders alleen? 

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik ben liever beroemd dan bekend'

Gelukkig is de samenleving veranderd, maar sommige elementen blijven hardnekkig bestaan. Zo blijf je als vrijgezel geconfronteerd worden met de eeuwige vraag of je nu nog steeds geen verkering hebt. En als je dan eenmaal verkering hebt, zit iedereen te wachten tot je aankondigt dat je zwanger bent. We zijn er dus nog lang niet. Zo las ik onlangs een verhaal van een vrouw die zich continu moest verantwoorden omdat ze bewust kinderloos is, en ken ik een stel dat met hun kinderen in een busje over de wereld trekt. En daar vinden veel mensen in hun omgeving wat van, want (daar komt-ie weer) wanneer gaan ze nu eens settelen? Maar wat nu als ze al gesetteld zíjn? Als dit hun Huisje, Boompje, Beestje is?

Waarom kunnen we maar niet accepteren dat niet iedereen een hypotheek, kinderen en een labradoodle wil? Zelf ben ik in een redelijk traditionele situatie beland. Ik ben getrouwd, heb een huis en twee kinderen. Goed, ik heb ook drie stiefkinderen, maar dat is tegenwoordig niet meer zo vreemd. Wat belangrijker is: dit is wat ik wil. Al had het ook zomaar anders kunnen lopen. Ik was namelijk niet zo’n meisje dat van jongs af aan al fantaseerde over trouwen met de prins op het witte paard. In mijn dromen stond ik op een podium en was die prins nergens te bekennen. En kinderen? Ik wilde de wereld ontdekken en een droombaan in de musicalwereld bemachtigen. 

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik vond mijn borsten helemaal niks'

Toen dat eenmaal was gelukt, dacht ik nog steeds niet na over kinderen. Het werk is fysiek zwaar en het is totaal ondenkbaar dat je een jaar niet werkt door een zwangerschap. Daarbij vond ik mezelf echt nog te jong en belangrijker: de man met wie ik graag kinderen zou willen, was nog niet in mijn leven. Ik ben dolblij dat mijn ouders, ondanks dat hun generatie redelijk traditioneel is, dit nooit ter sprake hebben gebracht en me steunden in mijn keuzes. Ik weet van vriendinnen dat ze, elke keer als ze een weekend naar huis gingen, geconfronteerd werden met een kruisverhoor over eventuele nieuwe liefdes en de toekomst daarvan. En dat ze op elke kringverjaardag vragen moesten beantwoorden over het alleen wonen en hoelang ze dat van plan waren vol te houden. En of ze wel wisten dat eicellen niet het eeuwige leven hebben en dat de hypotheekrente op dat moment wel erg gunstig was. Ik denk oprecht dat mijn ouders het prima hadden gevonden als ik had besloten alleen te gaan wonen, met een lama of twaalf papegaaien. Ze hadden er in elk geval geen vervelende opmerkingen over gemaakt. Natuurlijk ging het dak eraf toen we ze vertelden dat ze opa en oma zouden worden, maar ik ben ze eeuwig dankbaar dat ze ons nooit hebben verteld wat we, volgens hen, zouden moeten doen. We zijn allemaal zo verschillend. Probeer je dat eens te realiseren voor je iemand aanspreekt op de keuzes die hij of zij maakt in het leven. Het is niet raar om het heerlijk te hebben alleen. Of met je katten. Het is niet raar als je het Spaans benauwd krijgt bij het idee dat je de rest van je leven met dezelfde partner moet blijven. Of om met je vriendin de wereld te ontdekken in een camper. Zolang jij maar gelukkig wordt van jouw toko, vingerplant en twee alpaca’s. Ieder z’n eigen Huisje, Boompje, Beestje.

Chantal

Het aprilnummer 'Huisje, boompje, beestje? Ieder z'n eigen ideaal' ligt nu in de winkels, of bestel het nummer hier.