Chantal Janzen: 'Ik kon anderhalve ton krijgen voor een reclame'
In &C die nu in de winkel ligt, hebben we het over geld, doekoe en knaken. Chantal kon ooit een fiks bedrag krijgen als ze reclame zou maken voor een product, maar ze kon het gewoon niet doen. In het editorial heeft ze het over de afweging die ze maakt en hoe ze ooit een product voor aambeien zou aanprijzen. Al hoeft ze zulk soort artikelen natuurlijk nóóit te gebruiken.
Ik hoefde er helemaal niet veel voor te doen: elke maand een potje vitaminen voorbij laten komen in mijn Instagram-stories, en niet eens heel prominent. Ik hoefde het niet naast mijn gezicht te houden en iets te zeggen in de trant van: 'Dankzij deze pillen zie ik er zo goed uit.' Nee, het mocht gewoon op een plankje staan, samen met mijn tandenborstel, of heel casual op het aanrecht, naast mijn boterham met kaas. Maar ik kon het niet. Ik kon niet doen alsof ik dat spul gebruikte, ook al kreeg ik er een godsvermogen voor. Ongeveer anderhalve ton, welteverstaan. Mijn bruiloft was al geweest en die had ik al betaald van een eerdere Robijn-reclame, dus dat hoefde niet meer. Er zijn dus grenzen. Ik moet dubbel en dwars achter een merk staan, ik moet het echt gebruiken, fan zijn (ja, ik was verslaafd aan Rivella en door m'n moeder ook aan Robijn. Maar dat laatste dronk ik niet). Maar wat ik vooral belangrijk vind is dat ik zelf kan beslissen over de creatieve invulling van zo’n reclame. Anders doe ik het niet.
Lees ook: Chantal Janzen: 'Van onderaan beginnen leer je aanpoten'
De pillen voelden gewoon niet oké, want ik had er he-le-maal niks, noppes, nada mee. En dat vind ik, naast de creativiteit, wel een vereiste. Ik voel me namelijk zo vaak genaaid als ik op Instagram het 'gezellige ochtendritueel met de kids' van een bekend iemand lees en dan aan het einde van hun verhaal #ad of #collab zie staan. Begrijp me niet verkeerd, je moet zelf weten of je reclame maakt, maar begín er nou gewoon mee in je socialmediapost. Hoe ík dat zou doen ga ik hier niet weggeven, maar dat je niet eerst een 'inluisverhaal' moet houden, geef ik je wel mee. Het is toch irritant? Je leest een heel persoonlijk verhaal en aan het eind voel je je toch genaaid omdat het gesponsord is. Je weet gewoon niet meer of het waar is of dat de desbetreffende BN'er nou eenmaal iets moet schrijven wat aansluit op het betalende merk. Deze ergernis heb ik overigens niet bij influencers. Zij zeggen gewoon dat ze een product hebben gekregen en proberen het vervolgens uit in een video. Dat zij van influencen hun werk hebben gemaakt, is nog best gewiekst ook. Voor zolang als het duurt natuurlijk.
En toch blijft het heftig dat er zó veel geld wordt verdiend met bijvoorbeeld een enkele post op Insta. Waarom willen kinderen tegenwoordig influencer worden en hebben ze er zo veel bewondering voor? Dat kan gaan om roem of omdat ze de content heel leuk vinden, maar waarschijnlijker is het dat ze zien dat die 'idolen' kunnen kopen wat ze willen. Begrijpelijk trouwens als je jong bent (of financieel in de rats zit of gewoon heel veel geld wilt verdienen). Ik hoor mezelf in interviews vaak zeggen dat ik pas écht bewondering heb voor mensen met beroepen die iets betekenen voor anderen, maar is mijn eigen beroep dan 'niks'? Ik entertain mensen. Daar red ik iemands leven niet mee, maar ik maak sommige momenten wellicht wat leuker. En ik kan met een voorstelling of tv-show iemand meetrekken in de wereld van de showbizz, waardoor diegene even uit zijn of haar – soms nare of zorgelijke – wereld ontsnapt. En toch blijft het oneerlijk en gênant dat een leraar zo weinig betaald krijgt. Dat verdient-ie niet.
Lees ook: Chantal Janzen: 'Op m'n vrije dag laat ik gerust de oppas komen'
Dat ik word betaald om te creëren en amuseren, vind ik geweldig. Maar ik ben soms wel veel van huis. Op dit moment zou ik serieus een programma laten vallen als ik Bobby en James een ijsje van een bepaald merk in hun knuistjes zou kunnen duwen, elke keer dat ik hen film. En ik laat zo twee programma’s vallen als ik het voor elkaar zou kunnen krijgen dat ze dan ook nog zeggen: 'Zo lekker, dit ijsje van *merk X*, swipe up!' Maar dat kan ik dus niet. Volgende keer dat je me in een reclame ziet, weet je één ding dus zeker: ik gebruik het product écht. Behalve als het gaat om een middel tegen aambeien of schimmelinfecties. Want dat soort producten hoef ik natuurlijk nooooit te gebruiken. Al ben ik nu eigenlijk wel benieuwd hoe je dat dan 'creatief gezien' zou moeten invullen, die reclame over aambeien. Ideeën, iemand?
Chantal
Last chance to buy: alleen nog tot en met dinsdag ligt &C's novembernummer 'Wat schuift dat?' in de winkels. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra’s? Word dan hier abonnee.