Slapen is een van mijn favoriete bezigheden. Ik wil niet opscheppen (misschien ook wel), maar ik ben er bijzonder goed in. Als ik ’s middags voel dat ik moe word, kan ik even een uurtje gaan slapen. Ik weiger het trouwens een powernap te noemen, want dat is een raar woord. Niet dat het niet klopt of zo, want je knapt er enorm van op. Mijn man is ontzettend jaloers op mijn vermogen om altijd en overal zomaar even een uurtje te kunnen slapen. Hij heeft – zoals de meeste mensen – een bed, duisternis en totale rust nodig. Ik niet. Ik heb dat talent van mijn oma geërfd, vermoed ik. Oma Janzen presteerde het om tijdens haar verjaardag, terwijl het huis vol met luid babbelende mensen zat, ineens op te staan en te zeggen: ‘Zo, ik ga even slapen.’ Waarna ze een uur naar boven verdween terwijl iedereen maar gewoon bleef zitten en grote stukken Limburgse vlaai at. We vonden het niet eens meer vreemd, ik vond het zelfs enorm geestig.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Van onderaan beginnen leer je aanpoten'

Omdat ik er zo aan gewend ben om goed te slapen, waren de eerste twee jaar na de geboorte van James een hel. Hij heeft duidelijk het slaaptalent van de Janzens niet geërfd. Hij was geen huilbaby (wat nog veel en veel erger zou zijn geweest), nee, hij werd gewoon wakker. De hele tijd. De gebroken nachten braken me op, en elke ochtend werd ik wakker met een gruwelijk pesthumeur en wallen zo groot als de wangen van een volgevreten hamster. Mijn eerste woord in de ochtend was in die tijd dan ook niet ‘Goedemorgen!’ maar ‘Verdomme!’ Geen bijzonder goed begin van de dag. Ik heb ’s nachts gewoon acht uur slaap nodig. Achter elkaar. Iets wat me trouwens voor geen meter lukt als ik aan een nieuw project werk. Daar ben ik dan 24/7 mee bezig en het is op zo’n moment onmogelijk de radertjes in mijn hoofd uit te schakelen. Midden in de nacht kan ik ineens rechtop gaan zitten omdat ik vermoed dat ik iets vergeten ben, of omdat er een of ander briljant idee tevoorschijn komt (de ervaring leert wel dat zo’n idee de volgende ochtend net iets minder briljant is dan ik dacht).

Lees ook: Chantal Janzen: 'Op m'n vrije dag laat ik gerust de oppas komen'

Inmiddels is er aan ons gezin weer een nieuw lid toegevoegd: Bobby, van nu inmiddels anderhalf jaar oud. Sliep goed tot zes maanden, maar na een vakantie naar een verre bestemming is het mooi naatje geworden – en gebleven – met dat slapen van hem. En in de nachten dat hij wel doorslaapt, ligt er een man naast me die zo nu en dan best pittig snurkt. Wéér geen goede nachtrust in dit huis. Kortom: bij wie mag ik komen logeren? Ik heb m’n roze rugzak met pyjama én slaapgids al ingepakt. En je hoeft niet bang te zijn dat ik wat anders van plan ben dan slapen. Nee joh, véél te moe voor inmiddels.

Welterusten.

Chantal

&C Slaapgids t.w.v. €9,99 krijg je nu gratis bij Etos bij aankoop van twee producten van L'Oréal Paris (2e halve prijs). Kijk hier voor een Etos-filiaal bij jou in de buurt.