Nina: 'Thuis hangen foto's van mijn eigen kinderen én van Romy. We zijn al vijf jaar lang vriendinnen. Bff's. Dat begon toen ze met haar moeder Joyce – een vriendin van mij – bij ons thuis kwam en mijn schoenenkamer ontdekte. Ze wilde ze allemaal aan. Heerlijk. Ik ben gek op verkleden, maar mijn kinderen vinden dat helemaal niet leuk. Romy wel, dus dofte ik haar op in Afrikaanse kledij. De volgende dag kwam ze weer en deden we alsof we jarig waren. Elke keer werd het groter. Winkelen, make-upfeestjes, TikToks maken, we doen van alles samen. Ik heb haar leren twerken, dat doet ze nu overal, zelfs op volksmuziek. 

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Elise Schaap over hun rol als tante

Door haar downsyndroom vond ze op een gegeven moment minder aansluiting bij haar leeftijdsgenoten, waardoor ze minder vriendinnetjes had. Zo jammer, want het is een superleuk en enthousiast kind. Veel mensen denken dat het voor mij veel werk is, dat ik een soort begeleider ben. Maar dat is totaal niet het geval, ik krijg juist energie van haar. Onze band is heel kinderlijk, gezellig en echt. Ik ben haar suikertante. We doen alleen maar leuke dingen. Voor Joyce is het een stuk pittiger. Niet altijd, hoor, maar door hun lage weerstand zijn kinderen met downsyndroom vaker ziek. Dat is zwaar, al helemaal als ouder. Net als de gedachten over de toekomst van zo'n meisje. Mijn kinderen gaan op den duur uit huis en hun eigen leven leiden, maar wie zorgt er voor Romy als je dat als ouder niet meer kunt? 

Door Romy ben ik me er wel bewuster van geworden hoe zwaar het kan zijn voor ouders, maar mijn relatie met haar is vooral fun en bubbly. Ik lach me rot met haar. Als ze bij ons komt moet ik zorgen dat er brood, gehaktbeleg, mosterd en jus d'orange is. En een zakje chips, mét dipsaus. Ja, mevrouw heeft wel veel wensen. Als het er niet is, moeten we het halen. Niet in onze gewone kleren, maar in vol ornaat: met hakjes, diadeems, alles. Laatst nog had ze mijn – voor haar veel te grote – gele laklaarzen aangetrokken om met haar gele jas en gele Jumbo-tas boodschappen te doen. Dat is toch fantastisch? 

Lees ook: Voor felle tantes: zo rock je een kekke make-upkleur

Om dat soort momenten vast te leggen en terug te kunnen kijken, zijn we samen een YouTube-kanaal gestart: Nien en Roomsoes. Niets groots, hoor, maar gewoon leuk om samen te doen. Als er iets is gebeurd, belt Romy me meteen. Dat er een tand uit is, dat ze drie jongens verkering heeft gevraagd, van alles. Wat ik heel leuk aan haar vind, is dat ze zo duidelijk is. Je hoeft nooit tussen de regels door te lezen. En dat spelen vind ik heerlijk. Soms zeggen mijn eigen kinderen zelfs: 'Mam, nu even niet, bel Romy maar.' Ze hoort echt bij ons gezin. Met mijn dochter Kiki kijkt ze samen naar YouTube en ze doen elkaars haren. Met mijn zoon Dex gamet ze graag. 'Doden! Doden!' roept ze dan steeds. Als ze is geweest, kom ik vaak dagen later nog allemaal tekeningen van haar tegen. Die verstopt ze door het hele huis: onder de wc, in de kledingkast. Ze laat altijd een spoor achter. Ik geniet ervan, het leven is al zo serieus, dus om zo samen lekker te kunnen spelen en uit je hoofd te komen is te gek. Iedereen moet een Romy.'

Nina Maria's verhaal, dat van vier andere toffe tantes en nog veel meer artikelen lees je in &C's oktobernummer 'Daar ben je tante voor'. Nu in de winkels en te bestellen in &C Webshop.