Het is zonnig in de straten van New York en we hebben besloten alle winkels binnen te gaan die we normaal gesproken voorbijlopen. Mijn vriendin Violett en ik kozen ervoor dingen als het Vrijheidsbeeld te laten voor wat ze zijn. Een leuk ding dat je je eventueel ’s avonds ook kunt googelen. Je laten verrassen door straatbeelden en mensen met een opmerkelijke selectie van te verkopen voorwerpen en bespottelijke uitingen van een concepttentoonstelling niet.

Lees ook: Malou: 'Dit gebeurt als ik vlucht voor de deadline'

Alvast even een spoiler: Alexander Pechtold, voormalig fractievoorzitter van D66, heeft een grote rol in dit verhaal. We stappen een kleine seksshop binnen. Het store concept is dat je daar dingen koopt en later ergens insteekt, aantrekt of opsmeert. Ook hangen er posters om je een beetje in de stemming te brengen. Soms is de vraag ‘is het porno of is het kunst?’ moeilijk te beantwoorden. In deze winkel niet.

De vrouw achter de toonbank ziet er kunstzinnig uit. Onder haar outfit komen en verdwijnen zwartleren bandjes. Vanaf haar plek heeft ze overzicht over de hele winkel en roept ze zo nu en dan waar het ritsje zit of waarom het ritsje verdwijnt. Bij de afdeling Dildo & Buttplug veranderen mijn dertigersvriendin en ik in een twaalfjarig duo. ‘Zou Roald Dahl hier royalty’s voor hebben ontvangen?’ hoor ik haar zeggen. Ze heeft de replica van de pik van de GVR in haar twee handen. ‘Iets voor jou?’ voegt ze eraan toe. ‘Ik heb alleen handbagage,’ antwoord ik.

Ze pakt een klein groen dingetje dat als je het aanzet allerlei buigzame vormen begint aan te nemen. Het apparaatje zoemt.
‘Heb ik je wel eens verteld over Alexander Pechtold in het hotel?’ vraag ik mijn vriendin.
Ze schudt van nee en probeert ondertussen het trillende stuk rubber stil te krijgen.
‘We hadden een radio-interview met Pechtold ergens in de nacht. Live vanuit een hotel in Amsterdam waar hij en zijn woordvoerder dan ook bleven overnachten. Het was midden in verkiezingstijd. Heel erg druk enzo.’
Het groene apparaatje gaat in plaats van uit naar een standje harder.
‘Ik wachtte hem op in de hotellobby. Gehaast kwam hij binnen. Hij legde zijn tas op de grond en stak zijn hand uit om me gedag te zeggen. Maar uit zijn tas kwam hetzelfde geluid als wat er nu uit jouw rechterhand komt.'
‘De buttplug van Alexander Pechtold?’ Violett proest het uit. ‘Wauw, dat is een zin die ik me nooit had voorgesteld ooit uit te spreken.’ Het apparaat blijft zoemen.

Helaas eindigt dit verhaal altijd in het tegenovergestelde van de gewekte suggestie; een anticlimax waar je U tegen zegt. Wat wel goed uitkwam, want tegen een politicus zeg je ook altijd U. Behalve op Twitter, daar geldt een gedoogbeleid voor woorden als oelewapper, staatsmongool en beunhaas.

Het was de elektrische tandenborstel uit de toilettas van de woordvoerder van Alexander Pechtold. Hij moest lachen, zijn woordvoerder niet.

Lees ook: Malou: 'Ik kan me niet voorstellen dat deze meisjes ook gewoon kakken'

‘Ik heb Alexander Pechtold bijna een keer een naaktfoto gestuurd,’ zegt Violett. ‘Ik kon 'm nog maar net annuleren. Ik had ooit iets met iemand die zijn voornaam als achternaam droeg.’
Soms is de voor- of achterkant belangrijk. In deze winkel maakt het geen reet uit. Als Violett naar de balie loopt om te vragen hoe ze het groene monster in vredesnaam uit krijgt, antwoordt de vrouw: ‘Well, that would be an awkward conversation with your neightbor, honey!’
‘Not as awkward as a nude to Alexander Pechtold, miss,’ antwoordt Violett.
De vrouw herhaalt de naam Pechtold. Waarschijnlijk door het GAG-geluid dat Amerikanen maken bij het uitspreken van de G-klank.

‘Pechtold. Pechhhhhhtold. That’s a horney sound.’


Lees hier meer columns van Malou Holshuijsen.