Weet je nog dat vegetarisch eten heel uniek was? Dat de Allerhande vol met barbecuetips stond en je snakte naar alternatieven? Lederen schorten leken in die tijd nog een leuk vaderdagcadeau. De wereld rook naar vlees en elke week opende er een nieuw hamburgerrestaurant.

Lees ook: Cesar: 'Wie is de baas over Famke Louise?'

Ik mis die tijd. Niet om het vlees, dat ik nog geregeld eet, maar voor de verademing die het was om vegetarisch te eten. Dat je dan een restaurant binnenstapte en de vegetarische opties beter waren dan een salade met geitenkaas of een pasta met pijnboompitten. Dat voelde als een jackpot. Nu verwacht je niet anders. Elke nieuw restaurant dat wordt geopend in mijn stad ‘heeft een speciale focus op groenten van het seizoen’. Vegetarisch eten is nu geen verzet meer, maar keiharde mainstream.

Bij zulke mainstream hoort ook uitbuiting. Toen hamburgers mainstream werden, opende zich ook een blik ketens met middelmatige angus-burgers voor absurde prijzen. Hetzelfde gebeurt nu met groente. Elke supermarkt verkoopt inmiddels ‘pure groenten’ voor een tienvoud van wat ze horen te kosten. Bijvoorbeeld een bakje ‘echte tomaten’ met een ‘vol aroma’. Jarenlang hebben supermarkten ons blijkbaar opgezadeld met neptomaten. Het type dat je doen denken aan kauwbaar water. Komkommers hebben sinds de Koude Oorlog al niet naar komkommer gesmaakt, en nu komen deze groenten opeens terug in een duurder jasje. Dat is oplichting. Supermarkten hebben deze groenten van ons gestolen en verkopen ze nu terug voor tien keer de prijs.

Het doet me verlangen naar de tijd dat je als groenteliefhebber nog in de minderheid was. Ik werd toen zelfs lid van een politieke Facebookgroep voor groente. Die groep heette de Partij voor de Groenten. Een gezellig clubje dat vegetarische recepten uitwisselde en groentenieuws deelde.

De Partij voor de Groenten was een mooie plek. We deelden nieuws over uienteelt en paprikaverwaarlozing. Hoewel het woord ‘politiek’ een soort grapje was, ontdekte ik wel serieuze groente-issues op aarde. Vooral verspilling blijft een groot probleem. Ook het tomaten gooien op La Tomatina, dat Spaanse festival, kan ik nooit meer met droge ogen zien (145.000 kilo tomaten worden in één dag stukgeslagen).

Lees ook: Cesar: 'De familie van Madeleine McCann heeft de eeuwige schuld'

De Facebookgroep is nu dood. Ons issue is geen issue meer. Zelfs de ‘vergeten’ groenten kennen we nu weer bij naam (hallo pastinaak en aardpeer). Ik hoop juist nu dat de Partij voor de Groenten weer kan terugkomen. Dit keer wél als politieke partij. De partij voor de Groenten zou zich inzetten voor mens, dier en natuur, maar speciaal rekening houden met groente. Supermarkten zouden boetes krijgen voor hun groentebeleid. We zouden hand in hand op de barricades kunnen staan, onze komkommers de lucht in heisen en roepen: ‘Geef onze groenten terug!’

Lees hier meer columns van Cesar Majorana.