Als ik iets over mezelf heb geleerd tijdens het hele corona circus, dan is het wel dat anderhalf jaar lang binnenzitten als een zware, verstikkende deken kan voelen. Over je gemoedstoestand, maar ook over je libido heen. En dan heb ik het over zo'n prikkende, vieze paardendeken die al jaren ongebruikt bij je ouders achter in de auto ligt. Gewoon voor 'je weet maar nooit'.

Lees ook: Carmen: 'Meer schijt zou welkom zijn'

Laat ik vooropstellen: ik hou van seks, ik hou van de man met wie ik seks heb en ja, ik ben er zelfs zwanger door geworden – door dat hele seksgedoe. Maar effe hoor: het is flink hard werken sinds corona. Voordat dat rottige virus om de hoek kwam koekeloeren was het leven een stuk spontaner. Je ging nog weleens weg 's avonds. Je zat nog weleens ladderzat in een kroeg. Je stuurde nog weleens een smerig berichtje. Je hing wat vaker met vrienden. Je vertrok nog weleens een weekend naar een vreemde stad. Allemaal momenten waarbij je dan later weer naar huis keerde en eens lekker van bil kon gaan. Effe met je geslachtsdeel laten weten hoe hard je je liefje had gemist.

Maar sinds we massaal meer thuis zijn, moeten we seks opeens plannen. We gaan bijna nergens meer heen. Op het moment van schrijven zijn de cafés niet open in de avond en stedentripjes met vrienden zijn voorlopig alles behalve gepland. Spontane seks schiet er steeds vaker en makkelijker bij in – met een leuke uitzondering hier en daar. Vooralsnog is het tegenwoordig voor veel samenwonende mensen zo dat je moet afspreken dat je dit weekend even gaat liggen batsen.

En ik kan daar wel heel lang over gaan klagen, maar eigenlijk is het beter dan 'het gewoon niet meer doen'. Want dat is het andere uiterste waarvan ik me voor kan stellen dat dat helemaal niet ver van ons verwijderd is. Ik ken namelijk genoeg mensen die door een coronabreak-up zijn gegaan, mede doordat ze in een dooie slaapkamer leefden. Een slaapkamer waar uren werd gecandycrusht, kranten werden gelezen, vroeg naar bed werd gegaan, kinderen op het hoofdkussen kwamen pissen en honden aan het voeteneind moesten liggen.

Lees ook: Carmen: 'Val eerst maar een paar kilo af, zei de gynaecoloog'

Tja, ik snap wel dat er dan van een portie vochtuitwisseling weinig meer komt. Hoe calvinistisch en burgerlijk het me ook in de oren klinkt, zolang Covid in ons land verblijft, moeten we het maar gewoon met de seksplanning zien te rooien. Want een week overslaan wordt een maand en voor je het weet sta je een halfjaar droog. Prima als seks geen beslissende factor in je relatie is en je al jaren goed vaart op Sahariaanse toestanden, maar ik pas ervoor.

Dus tot die spontaniteit weer in m'n leven komt en ik weer eens dronken en hitsig de trap op kan stommelen om vervolgens onaangekondigd op z'n schoot te kruipen voor wat us-time, blijven we lekker plannen. En heus, dat hoeft echt niet in je gezamenlijke iCal te staan. Plannen is ook af en toe roepen: 'Morgen gaan wij neuken!' Is weer eens wat anders dan langs je ouders of de milieustraat.

Deze column komt uit het augustusnummer van &C 'Sex is in the air', dat nu in de winkels ligt en hier te bestellen is.