Ik weet heus wel dat continu selfies maken en plaatsen wordt gezien als zeer narcistisch gedrag. Mensen hebben er altijd wel hun woordje over klaar, zeker als het influencers, BN’ers of wie dan ook met een grote following betreft. Ik kan me voorstellen dat Chantal ook weleens de vraag heeft gekregen waarom ze in godsnaam per se elke maand met haar eigen kop op de cover van dit blad moet. Is dat nou nodig?

Nou heb ik geen idee of het echt nodig is, al die selfies, zelfliefde en eigenpijperij. Maar leuk is het wel. Hoe heerlijk is het om een studie van je eigen gezicht te maken? Om zo verschrikkelijk veel foto’s van je eigen hoofd en lichaam te hebben dat je precies weet hoe je jezelf het allermooist in beeld kunt brengen? Wat je lelijke wang is? En hoe je je bovenarm moet flexen zodat het lijkt alsof je weleens op die kloteroeimachine zit in de gym?

Lees ook: Carmen: 'Er werd gehoerd, gesloerd, geflirt en gescharreld'

Er wordt vaak heel erg minachtend gedaan over een ‘bepaalde generatie’ die maar ‘de hele dag door’ met zichzelf bezig is en z’n uren vult met ‘domme selfies maken’. Aan de andere kant wordt even glad vergeten dat die selfies niet voor niets retepopulair zijn. Ik wil mezelf niet meteen tot wetenschapper bombarderen, maar ik heb grondig bewijs. Letterlijk elke keer dat ik een foto van een straatbeeld, mijn kat, een monument, gebouw of vakantievergezicht plaats op Instagram krijgt-ie significant veel minder likes dan een foto van mijzelf. Wat het nog erger maakt: zelfs foto’s van mij met vrienden, mijn vriend, familie of wat voor een liefdevol groepsportret dan ook, krijgen minder likes. Mijn conclusie: mensen vinden het nou eenmaal leuk om naar jou en jou alleen te kijken. Ze willen geen ruis in de vorm van bordjes vol met kleurrijke lunchsalades of dronkenvriendengroepen aan een zwembad. Ze willen jouw kop zien! Vind je het gek dat mensen graag selfies maken en delen? We hebben gewoon ontdekt hoe we de meeste likes binnenslepen op Instagram. En dat kun je oppervlakkig noemen, of je kunt gewoon erkennen dat het goed voelt om in die vorm een compliment te ontvangen. Nou zeg ik niet dat het gezond is als je je gehele eigenwaarde aan een stel likes op een selfie ophangt, maar of het echt veel kwaad kan? Ik denk het niet.

Lees ook: Carmen: 'No way dat ik #wanderlust bij een vakantiefoto zet'

Ik wil het zelfs zo ver doortrekken dat ik vind dat we veel schaamtelozer en vooral eerlijker moeten zijn over onze selfies. Laat mij maar lekker zien dat je veertig foto’s moest maken voor je er eentje vond waar je jezelf het allerlekkerst op vond staan. En nog veel belangrijker: kap alsjeblieft met grappig bedoeld gelul of afleidingsmanoeuvres in je fotobijschriften. Ik wil helemaal geen leuk grapje lezen over hoe je de paashaas een geschiktere schoonzoon zou vinden dan Jezus Christus omdat je liever eieren dan hosties eet, terwijl je een heel zwoele selfie plaatst zonder enige link aan die haas of messias. En als ik ergens een rollend oog van krijg is het wel van mensen die met rare smoesjes komen over hoe rommelig hun keuken is die je nog net kunt zien op de achtergrond, terwijl jij op de voorgrond sexy staat te doen in je bikini. Waarom zou je alleen selfies durven te plaatsen als je er een matig grapje bij zet of doet alsof je hoofd en lijf niet de aanleiding voor deze foto waren? Zeg gewoon bloedeerlijk: ‘Hey jongens, ik vond mezelf er vandaag zo lekker uitzien dat ik wel een foto MOEST maken!’

Deze column stond in &C 09, 2019. Lees de laatste column van Carmen in de nieuwste &C (Daar kom ik mijn bed niet voor uit) die nu in de winkel ligt. Hier vind je meer columns van Carmen Felix.