Ik was altijd rupsje-nooit-genoeg, mevrouwtje wilheelgraag. Pochen over je seksdrive voelt kinderachtig, maar voordat mijn baby werd geboren, wilde ik altijd. En je baby de schuld geven van een verminderd libido voelt heel cliché, maar zoals ik al zei: voor mijn baby werd geboren, wilde ik altijd. Nu? Not so much. 

Lees ook: Ons huis is 'heerlijk karakteristiek', in normalemensentaal: ouwe zooi

Ik weet niet zo goed of het fenomeen libido nou een ding is dat rotszeker is, maar wat ik wel weet is dat-ie tamelijk onvindbaar is bij mij. De vraag is alleen: is dat iets wat van binnenuit komt, of is het de ‘schuld' van allerlei externe zaken? Heb ik minder zin in seks omdat mijn lichaam het hoogst haalbare heeft klaargespeeld? Hoef ik niet meer zo nodig omdat ik een vrucht heb laten groeien in mijn schoot, met als ultieme finale een bevalling van zes luttele uurtjes en als resultaat een gezond hoopje baby? Is dat waarom mijn lijf niet meer in staat is te smeken om penetratie? Want waarom zou je als vrouw? Je hebt je al voortgeplant, je hebt gedragen, gebaard, gezorgd – je hoofdtaak is hier al gedaan. Je denkt toch niet dat dat lijf van jou hier voor z'n plezier is? 

Of is dat hele nature-nurture-gedoe onzin en moeten we ons meer op de realiteit focussen als we op zoek gaan naar verklaringen over onze lust om te seksen? Feit: de eerste paar weken ligt de boel er een beetje krakkemikkig bij in je onderbroek. Feit: de eerst paar maanden is het behoorlijk aanpoten qua nieuw schema, nieuw leven, nieuwe, kale huisgenoot van vier kilo en nieuwe dag- en avondinvulling. Die dagbesteding draait namelijk niet meer honderd procent om jou en je liefje. En helemaal als jullie van team lunchneuken zijn: vergeet het maar. Zelfs als je een relatief goed slapende baby hebt gekregen van dhr. Ooievaar is het bijzonder uitputtend om opeens 24/7 verantwoordelijk te zijn voor een klein, mollig ding dat nog behoorlijk dom (maar lief) en nutteloos (maar zooooo schattig) is. Je baby kan echt nog geen reet. Is voor alles afhankelijk van jou. Geloof mij, elk vrij momentje waarin je heel misschien toe zou kunnen geven aan je kloppende geslachtsdeeltje, besteed je de komende tijd liever aan dutten. Of als je er zo eentje bent: het huis opruimen.

Lees ook: Het moet beter voor wie niet rijk, wit en in bezit van een pik is

Dus ja: ik heb even wat minder zin op dit moment. En dat komt heus wel weer terug. De oplossing tot die tijd: plannen die shit. Uitzonderingen daargelaten zou je jezelf minstens één keer per week een strak geplande seksuele ontlading moeten gunnen. Liefst met elkaar natuurlijk, maar als dat even niet lukt met de volle agenda's, haal dan op z'n minst zelf effe een natte palm. Want rechttoe-rechtaanseks is overrated, maar klaarkomen niet. Of je het nou in je uppie doet of in duo's: als je er eenmaal aan begint, is het (als je het goed doet) gewoon weer geil als vanouds. En als dat ‘m ook niet wordt: trakteer jezelf op een nieuw trillend maatje of een echtscheidingsadvocaat.

Deze column staat in het juninummer van &C 'Oh, oh, libido', dat nu in de winkels ligt en hier te bestellen is.