Er is denk ik niets waar ik zo opstandig van word als de term huisje-boompje-beestje. Voor mij staat die namelijk voor iets sufs, iets uit de jaren vijftig, iets onwijs heteronormatiefs, iets gepriviligeerds waar ik helemaal niks mee te maken wil hebben. Als ik aan de leus denk, denk ik aan een volwassen man en een volwassen vrouw die een echt huis hebben waar ze wonen met hun kind (liefst meervoud) en hun dier. En het huis staat natuurlijk vol Insta-worthy huisplanten (het boompje- gedeelte).

Lees ook: Carmen: 'Kim Kardashian heeft wel degelijk talent'

Oei. Allemaal leuk en aardig dat ik daar zo allergisch voor ben, maar als ik even heel kritisch rondkijk, beschrijf ik gewoon mijn eigen leven. Ik woon samen met m'n vriend, we hebben heteroseks in een leuk huis met planten in Amsterdam en we hebben een babywens, zodat we van onze kat Cosmo een grote broer kunnen maken. Wat ben ik dan toch rebels aan het klagen?

Ik klaag erover omdat het misschien nog steeds de norm is, maar de uitzonderingen worden steeds prominenter. En dat is top. Er zijn zo veel singles die niet beginnen met baren, samenwonen en kopen zodra ze dertig zijn. Er zijn mensen die vroeg trouwen en vroeg scheiden, er zijn mensen die geen kinderen willen, er zijn mensen die alleen zijn en dat willen blijven, er zijn mensen die geen hypotheek kunnen krijgen en er zijn mensen die een hekel hebben aan beestjes en boompjes en gewoon alleen willen zijn met hun stoeptegels en 4K-hd-televisie.

Lees ook: Carmen: 'Opeens kregen jongens interesse in mijn knoeperds'

Al die mensen moeten de hele tijd dealen met die norm. De norm van het huisje-boompje-beestje-ideaal. En met dealen doel ik op: voortdurend vragen beantwoorden over of ze nog een leuke date hebben gehad, hun vrienden geruststellen dat ze gelukkig zijn en heus niet eenzaam zullen sterven (en wat dan nog, misschien willen ze wel eenzaam sterven? Lekker rustig!), aan collega's vertellen waarom ze geen kinderen willen, aan diezelfde collega's vertellen hoe lastig het is om een alleenstaande homoman met een kinderwens te zijn, aan weer die rotcollega's uitleggen dat je eigenlijk helemaal geen kind kúnt krijgen, al zou je het willen. En het gaat maar door als je afwijkt van de status quo.

De hele column van Carmen lees je in het aprilnummer van &C 'Huisje, boompje, beestje?', dat nu in de winkels ligt en hier te bestellen is.