De afgelopen maanden liep ik rond met een groot geheim. Het was geen zwangerschap of affaire - ik onderhield een Instagrampagina die het nieuws haalde. Van RTL Late Night en LINDAnieuws tot RTL Boulevard en zelfs de aftertalk van Expeditie Robinson: overal werd gesproken over mijn Instagrampagina ‘Waarom Vloggers Janken’.

Lees ook: Cesar: 'De familie van Madeleine McCann heeft de eeuwige schuld'

Even uitleggen: Waarom Vloggers Janken is een Instagrampagina waarop iedere foto een screenshot is van een vlogger in tranen. De omschrijvingen zijn zo eenvoudig mogelijk: ze omhelzen enkel de reden van het huilorkest. Een kleine greep uit de redenen waarom een vlogger huilt: omdat de KLM haar stoelen gratis upgradet, omdat ze New York weer moet verlaten, omdat ze goede reacties krijgt op haar wimpers.

Ik geloof dat dit bizarre fenomeen (online je tranen tonen) iets is wat we over tien jaar heel anders zullen bekijken. Net zoals niet meer roken in klaslokalen en op de werkvloer, gaat dit niet eeuwig zo blijven. Daarom moeten we de digitale tranen niet voor lief nemen en laten passeren. Daarom maakte ik deze Instagrampagina.

Ik zie namelijk een nieuw probleem ontstaan. Niet alleen tussen guitige vloggers, zoals bijvoorbeeld Enzo en Dee in hun betraande break-upvideo, maar onder jongeren op internet. Hoezo staan we een potje te janken online? Is het normaal dat onze gevoelens aanklikbaar in thumbnails staan?

Toen mijn relatie vorig jaar eindigde waren er weinig tranen - huilen lukt gewoon niet altijd. Opeens werd ik jaloers op Enzo. Hij was prachtig huilend om zijn break-up te zien in zijn eigen vlog. Hij heeft die vlog moeten opnemen, inladen en monteren. Ik weet hoeveel werk het is om een video te maken. Daarom weet ik dus ook dat Enzo minstens drie uur bedenktijd had om het huilen uit de vlog te laten. Hij uploadde zijn tranen toch. Daarmee wil hij laten zien hoe kostbaar die gefilmde tranen zijn. Het zijn blijkbaar diamanten, die je moet koesteren.  

Wat ik deed na mijn eigen break-up? Ik postte op Waarom Vloggers Janken een screenshot van mijn ex, die huilde in een reuzenrad. Ik ga niet zeggen dat ik het account speciaal voor die foto heb opgericht, maar ik wist wel meteen dat ik hem zou posten. Ik voelde een soort plezier erbij, iets dat ik niet mocht voelen. Een blijdschap die ik overigens nog steeds niet helemaal kan bevatten. Hoeveel kritische voetnoten ik ook plaats bij huilende vloggers, het blijft hilarisch als ik die pagina open en alle huilende koppies me aankijken.

Lees ook: Cesar Majorana: 'Alleen nepvrienden sturen je een tikkie'

Vloggers uploaden tranen omdat ze clicks opleveren, maar ik geloof ook dat er meer speelt. Ik denk namelijk dat vloggers ook huilen vanwege de sociale waarde van een traan. Het gehuil zegt eigenlijk ‘jullie zijn nu écht bij me’ en biedt de toeschouwer een soort intimiteit. De waarheid is natuurlijk dat huilen niets zegt. Wanneer iemand een traan al vijftien keer in de montage en bij het uploaden terug heeft gezien en daarna alsnog als thumbnail een traan kiest, is dat een stijlvorm. Een soort uitklapbord van de ziel. Zoals eigenlijk het hele fenomeen ‘vlog’ een vorm van identiteitstheater is.

Daarom bestaat Waarom Vloggers Janken: ik archiveer de tranen die elders gratis uitgedeeld worden. Dan hebben we over tien jaar nog iets om over te praten

Cesar is op dit moment op zomervakantie. Je leest hier zijn leukste eerder verschenen columns.

Lees hier meer columns van Cesar Majorana.