Voordat ik vastzat in deze wereld van belastingen, zorgverzekering en woonruimte zoeken. Voordat ik wist dat je bij zelfscankassa’s niet ‘alles’ hoeft aan te slaan als je jezelf korting gunt. Voordat ik ook maar begreep dat al die series waarin leuke jonge mensen in een groot appartement wonen op een stagevergoeding onmogelijk écht kunnen zijn. Ver voordat dat allemaal in mijn leven was, was ik een kind dat graag achter de computer zat.

Dat was mijn hobby, gewoon een beetje internetten. Ik had accounts op forums, plaatste zorgvuldige, lange berichten in discussies en keek domme internetfilmpjes (ligt het aan mij of is iedereen opgegroeid met Mastermovies? Dat was viraal voordat het woord ‘viral’ een ding was).

Lees ook: Cesar Majorana: 'Als het uit is, blijft soms alleen Tupperware over'

Hoewel mijn ouders altijd streng zeiden dat ik grote kans maakte vierkante ogen te krijgen, nadat ik weer eens in slaap was gevallen met mijn bakkes op het toetsenbord, zijn mijn ogen onveranderd. Ik ben desondanks toch gestopt met uren computeren.

Naarmate je ouder wordt, moet je je hobby’s beter uitkiezen. Uren computeren is geen optie als je baan ongeveer hetzelfde is. Ik kan hier kort over zijn: ouder worden is een proces van aftakeling. Wanneer de tijd je lichaam letterlijk sloopt, zie je hoe weinig je nog kan doen. Je mogelijkheden beperken alsmaar.

Om dit proces van inkrimpende mogelijkheden tegen te gaan, moet je hobby’s vinden. Activiteiten die je leven aangenaam maken. Je leven krijgt daar betekenis door. Sommige mensen kiezen voor kinderen. Dat is makkelijk, want niemand vraagt bij kinderen of dit je uitweg was uit de dystopische werkelijkheid van het alledaagse. Mensen zeggen juist dingen als: ‘Wat een mooie stap’ of ‘Dit gaat je zo veel geluk brengen’.

Het is in ieder geval belangrijk een hobby te vinden waar je goed in kan worden. Ergens goed in zijn, maakt het leuk om te doen. Niemand zegt ‘Ik ben gek op skateboarden’ als ze elke seconde van die rollende plank vallen. Timmeren heeft geen zin als je op je zeventigste nog steeds een vogelhuisje in elkaar staat te slaan. Je wilt meubels maken, hele kasten en stoelen in elkaar zetten. Kickflips kunnen. Dus moet je er op tijd bij zijn met goede hobby’s.

De afgelopen jaren deed ik het met schaken. Ik kon het niet, wilde het leren en ben nu inmiddels zo goed dat vrienden het niet meer leuk vinden met mij te schaken. Het is een hobby die ik altijd had, maar expres ben gaan verbeteren, omdat het geen zin heeft met een halve vaardigheid te blijven zitten.

Nu is er iets nieuws in mijn leven. Ik speelde deze week voor het eerst jeu de boules. Je weet wel, dat je van die stalen ballen dicht bij een ander balletje moet gooien. Dat is blijkbaar heel leuk.

Lees ook: Cesar Majorana: 'Ik was vroeger te arm voor minimalisme'

Een vriend vroeg me mee en eenmaal daar speelden we een potje met een dertiger en een man die precies mijn opa kon zijn. We stonden als die fanatieke pubers in een zandbak en dat ik er niks van bakte, maakte niet uit. In mijn hoofd ontsprong vuurwerk. Jeu de boules is geweldig. Ik wil oefenen, beter worden. Jeu de boules is een vaardigheid die ik ga oppikken, zodat ik niet hoef weg te sukkelen op mijn oude dag. Ik ben het mezelf verplicht.

Het nieuwe vriendenteam heeft beloofd me te helpen oefenen. Terwijl de zon onderging keken we naar onze stalen ballen. Nog een rondje zat er niet in, want we moesten allemaal de volgende dag werken, achter onze computers, maar dit was een goede hobby. Iets om te doen dat de tijd verdrijft. Iets wat ons geluk kan brengen.


Lees hier meer columns van Cesar Majorana.