Bij elke belangrijke beslissing in het leven vraag ik me af: wat zou Kanye West doen?

Ten gevolge van die overweging heb ik veel Kanye-shit uitgehaald. Zo ging ik tijdens de opnames van The Roast of Giel Beelen op tafel dansen. Het is de reden dat ik soms geurkaarsen van € 60 koop. Daarom sla ik soms kansen af die ‘niet goed’ voelen. Zo deed ik bijvoorbeeld niet mee aan een proefopname voor Drugslab − inmiddels een groot YouTube-succes voor BNNVARA − omdat het niet juist voelde. Kanye West helpt mij altijd met kiezen.

Lees ook: 'Ik ben Cesar, en ik koop geurkaarsen'

Deze column is géén lofzang op Kanye. Daarvoor moet je elders zijn. Kanye is namelijk een mens vol problemen. Kanye is niet perfect. Juist dat maakt hem voor mij het beste rolmodel: ik ben namelijk ook niet perfect. Wat je moet weten: Kanyes moeder overleed als gevolg van de plastische chirurgie die hij haar cadeau had gedaan (!). Sindsdien gebruikt hij elk moment dat hij iets kan zeggen alsof het de laatste keer is dat hij zijn mening kan delen. Groot ego, muzikaal genie. We hebben Kanye allemaal zien freaken om de meest banale shit. De ene keer zat hij boos bij de radio ‘want Nike wil niet met me werken’, dan weer was hij boos op Jay-Z ‘omdat onze kinderen niet samen spelen’.

Het belangrijkste voorbeeld? De live-uitzending om geld in te zamelen voor de slachtoffers van orkaan Katrina. Het was Kanyes taak om mensen op te roepen om geld in te zamelen. Zijn tekst kwam van een autocue en las hij exact veertien seconden voor. Toen schreeuwde hij, tot ieders schrik, zijn ware sentiment: ‘George Bush doesn’t care about black people.’ De stekker werd meteen uit de uitzending getrokken. Kanye moest off-air. Soms is de wereld gewoon niet klaar voor je. Zoals te hete bitterballen op een verjaardagsfeestje.

Ik denk vaak aan die schreeuwende Kanye. Deze week ook. Ik stond op het debutantenbal, waar schrijvers in spe een prijs konden winnen met een kort verhaal. Een vriendin van me was genomineerd. Ik vond dat zij moest winnen. De jury vond dat niet. Tijdens het juryverslag jeukte het even. Zou ik als Kanye zijn? Zou ik gewoon schreeuwen: ‘Luister jongens, leuk en aardig dit, maar Elianne van Elderen had het beste verhaal’ - omdat dat was wat ik vond?

Het zou zijn zoals hij het deed bij de VMA’s in 2009. Toen hij Taylor Swift, die sowieso mindere muziek maakt dan Beyoncé (kijk in je hart, je weet dat het waar is), onderbrak om te zeggen dat zij haar prijs niet verdiende. Ik hield mijn mond. Zoals Mr. Bean zijn hele carrière deed. Het was niet aan mij om Eliannes eer te verdedigen. Ook Kanye leerde van die fout.

Lees ook: Cesar: 'Ik kan niet stoppen met gluren naar mijn ex-bedpartners'

In de tram naar huis lees ik een interview met Kanye, waarin hij zegt dat hij minder wil schreeuwen en meer wil bewijzen met zijn muziek.

Thuis pak ik mijn laptop en stuur ik zelf een verhaal in voor een schrijfwedstrijd.

Cesar is op dit moment op zomervakantie. Je leest hier zijn leukste eerder verschenen columns.

Lees hier meer columns van Cesar Majorana