Mijn leven ligt overhoop. Dat komt omdat mijn favoriete lokale supermarkt aan het verbouwen is. Ik zeg verbouwen, maar in feite is de hele supermarkt gesloopt en betwijfel ik of het ooit goed komt. Zelfs de witte vloertegels liggen eruit en op die plek ligt nu een morsdode waterput. Het zorgt ervoor dat ik niet goed weet wat ik met mezelf aan moet. Al mijn foute levensbeslissingen hebben me hier gebracht, zo voelt het.

Lees ook: Cesar: 'Ik ben klaar om mij door mijn hobby te laten vernietigen'

Supermarkten zijn namelijk mijn persoonlijke hel. En ik verdien het. Ik heb ooit iemands hart gebroken op een vervelende manier. Ik heb ooit een lief meisje geghost zonder reden. Het schijnt dat ik zelfs ooit in een club heb gepist, gewoon in de hoek, dat is kwalijk gedrag. Ik verdien dus zonder twijfel de duistere vuren van de hel. Mijn voorproefje daarvan is de supermarkt.

Ik weet nooit wat ik er moet kiezen en ik snap niet waarom er zoveel versies van alle producten zijn. Ik denk altijd dat ik normale tanden heb, maar voor het schap met tandpasta daagt mij de angst dat mijn tanden gevoelig zijn. Of misschien heb ik wel tanderosie. Wat is tanderosie eigenlijk?

Het resultaat is dat ik altijd zal kiezen voor de luxe tandpasta. De vijf euro kostende superdeluxe 3D-ultra-verpakking spreekt tot me en ik beantwoord die lokroep. Ik trap in elke val die de supermarkt zet. Ken je die ‘schokkende’ filmpjes waarin ze uitleggen dat de supermarkt precies een route voor je uitkiest waardoor je meer spullen koopt? Die route loop ik vier keer integraal. Vijf keer als ik een kater heb.

En daarom mis ik mijn favoriete supermarkt. Die supermarkt is simpel. Deze duitse keten heeft maar één tandpasta, die voor volwassenen. Taco’s komen in de vorm groot of klein. Rijst is er wit of bruin. Als je geluk hebt liggen er m&m’s of flessen port met korting. Samen met andere stille klanten die de grote boze ketens mijden, scharrel ik langzaam rond. Ik heb daar mijn eigen route. Ik hield van die plek. Nu ligt er niks, behalve regenwater en bouwmaterialen.

Lees ook: Cesar: 'Waarom willen mensen op de foto met Leonardo DiCaprio?'

Het is nog drie maanden wachten tot de opening van het nieuwe filiaal.. Elke dag bid ik, en met mij honderden andere supermarktfobisten: ‘Lieve heer, geef alsjeblieft mijn vertrouwde supermarkt terug.’ Ik zal nooit meer een hart breken of in de club pissen. Geef me die brede gangpaden en het kleine weloverwogen assortiment. Ik zal er stilzwijgend doorheen lopen en gelukkig zijn. Voor straf koop ik de komende tijd vijf-eurotandpasta.


Lees hier meer columns van Cesar Majorana.