Column: Met vuur spelen
Cesar Majorana is een bad bitch met een angst voor het universum. Hij presenteert tv-programma's en schrijft voor &C over typische millennials issues. Deze week uit Cesar zijn bewondering voor Kees van der Spek die in zijn tv-programma's bewust 'de domme toerist' uithangt.
Als kind wilde ik met vuur spelen. Kaarsjes, kampvuren, waxinelichtjes. Overal wilde ik branden. Tegenwoordig verstop ik dat verlangen. Het is niet tof om als volwassene met vuur te willen spelen. Die keer dat ik op een Tinder-date expres kaarsvet op mijn hand knoeide om het eraf te punniken was geen succes. Ik was een beetje manisch misschien, maar ik ben wel veranderd.
Lees ook: Cesar over shared dining: 'Hoezo mag ik straks geen eigen gerecht?'
Ik heb namelijk iemand gevonden die zich brandt voor mijn plezier. Dat is Kees van der Spek, de 54-jarige presentator van Oplichters in het buitenland.
In dat programma vecht Kees tegen oplichters in, je raadt het al, het buitenland.
Kees doet wat ik als kind wilde: hij speelt met vuur. Met een goedgevulde portemonnee stapt hij af op straatverkopers, clubproppers en louche massagesalons.
Waar je als weldenkend mens doorloopt als iemand op straat je aanspreekt, rent Kees dolgraag de afgrond in. ‘U heeft een iPad voor 50 euro? Ik neem hem,’ zegt Kees. Even later kijkt hij beledigd naar de lege doos.
Goedkope Cubaanse sigaren onder de fabrieksprijs? Kees koopt ze. Heb je een ‘sexy club for gentlemen’? Kees loopt mee en laat zich per ongeluk drogeren. Als hij weer bijkomt is het meteen hommeles. ‘This is not good,’ roept hij, terwijl zijn creditcard wordt leeggetrokken.
Deze week ben ik zelf in het buitenland, net zoals Kees. Ik vertoef in Turijn, waar je geniale pasta kunt lunchen en de musea tot laat open zijn. Hier vind je geen uitgebuite vrouwen die de pincode uit je hoofd willen pijpen. Hier slijt niemand je een neppe iPad. Je kunt hooguit zeggen dat de truien met tijgerprint in de confectiewinkels iets te veel op Gucci lijken, maar dat is nog geen oplichterij.
Hier in Turijn besef ik dat we Kees moeten koesteren. Het is een talent om altijd maar opgelicht te worden. Niemand koopt toch een tablet van een straatverkoper? En wanneer vreemde mensen je meeslepen naar een bar haak je toch af? Zelfs als mijn eigen vrienden mij naar een bar willen brengen haak ik af. Wat Kees doet is een vorm van oplichting die zelfs de oplichters verbaast.
Kees is onze masochist. Hij speelt domme toerist voor ons kijkplezier. Hij gaat in op al die domme aanbiedingen, omdat wij allemaal graag kijken naar een auto-ongeluk. Hier in Turijn denk ik aan hem. Ik hoop dat hij in zijn vrije tijd ook op vakantie gaat. Dat hij dan massages met een happy ending neemt, gewoon om even het vuur te voelen.