De volgende date heb je minstens één keer per maand. Een meisje vraagt ‘kom je hier eten?’ en jij gaat erop in. Verblind door honger − zo maak je de slechtste beslissingen − schuif je dan aan bij iemand die niet kan koken. Op het menu staat meestal basicpasta met bonussaus. Als je dat in Italië flikt ligt er de volgende dag een paardenkop in je bed. Hier in Nederland kijken we niet zo nauw. We vinden het doodgewoon dat jongeren elkaar culinair verwaarlozen.

Lees ook: Column: 'Kanye West helpt mij altijd met kiezen'

Op ieder huisfeestje is er altijd wel iemand die zegt: ‘Ik kan nog geen ei bakken.’ Diegene grijnst er meestal bij, alsof hij een applaus verwacht. Wil je serieus dat ik je cool vind omdat je niet voor jezelf kunt zorgen? Daar hoor je geen trots uit te halen, vriend. Koken is zelfliefde. Blijkbaar vind jij jezelf slechts een bakje lauwe opwarmstamppot waard?

Niet kunnen koken is gewoon een keuze. YouTube bestaat. Zelfs met Jamie Olivers klaar-in-twintig-minuten-gemaksporno kom je er wel. Het is geen rocket science.

Voor mij is koken bloedgeil. Daarom zeg ik direct ja als iemand aanbiedt om voor me te koken. Bij sommige mensen gaat liefde door de maag, bij mij gaat mijn seksualiteit door de maag. Kook een goed bordje eten voor me en ik hang over je heen als een dronken octopus.

Serieus. Ik heb vrouwen gezoend, omdat ze pasta met kaas van de kaasboer, en niet van de supermarkt, maken. Ik schreef liefdesbrieven, omdat iemand grapefruit brûlée met me at. Op de eerste date verkies ik taart bakken boven iedere bioscoop.

Kauwen vind ik makkelijker dan flirten. Ik kan niet knipogen. Hooguit zeg ik ongemakkelijk lieve dingen, zoals: ‘Jouw wimpers zijn echt mooi, zoals ponywimpers.’ Dat werkt soms, maar ik heb het meeste succes met voedsel.

Als ik zelf iemand wil veroveren, kook ik uitgebreid. ‘Ik ben een man, die jou kan voorzien,’ denk ik dan te kunnen bewijzen. Dat wil ook zeggen dat mensen die niet kunnen koken, niet van hun medemens houden. Zij willen niet voorzien.

Overduidelijk is eten voor mij een emotionele kwestie. Ik heb wel eens gejankt om een lekkere stamppot. Dat maakt me een beetje een mafkees, maar dat vind ik minder kwalijk dan die maaltijdverpakkingjunks. Dat zijn de luie geliefden van de wereld. Als iemand jou geen chocoladecake gunt, waarom dan wel een orgasme? Romantiek is niet de bos bloemen, maar het bordje pasta in de nacht.

Voed je geliefde. Dat bedoel ik niet als metafoor.

Zoek naar het meisje met de ponywimpers, die je pasta voert. Tot die tijd zeg je: ‘Sorry, ik heb al eetplannen.’

Lees hier meer columns van Cesar Majorana