Mijn vriendin weet veel van stenen. Ze weet welke stenen goed zijn tegen angsten. Ze weet welke stenen goed zijn tegen de griep. Ze heeft zoveel speciale stenen dat ze soms een steen kwijt is en dan zegt: ‘Die heeft zijn taak volbracht.’

In mijn fantasie is mijn vriendin in haar vrije tijd een heks. Dat hoopte ik stiekem ook al toen ik een relatie met haar kreeg. Ik wilde een gothic vriendin met wie ik horrorfilms kon kijken en een beetje hekserij hoort daar bij.

Lees ook: Cesar: 'Steek je hand op als je ook last hebt van inpakpaniek'

Zelf ben ik meer een sceptische jongen. Als je het mij vraagt is de aarde gewoon rond. Klimaatopwarming is echt. Groente uit blik is minder gezond. Banken zijn kwaadwillend. En stenen vind ik gewoon mooi om naar te kijken, maar ik gebruik ze niet voor hun helende krachten. Ik ben een beetje een gewone knul op veel manieren.

Een paar maanden geleden kwam mijn vriendin naar me toe met een ring waarin een blauwe steen zat. Ze zei: ‘Deze gaat je verdriet wegnemen.’ Ik geloofde daar niet veel van, maar deed de ring wel om en deed dat de komende maanden elke dag. Ik was in die periode verdrietiger en dan durf je alles te proberen. Als ze in plaats van een steen met crack was komen opdagen, had ik niet tegengesputterd.

Ik bedacht ook: veel jongens willen een gothic vriendin, maar als het tijd is om zwarte teennagellak te likken of een paar maanden lang een steen bij je te dragen, haken ze af. Ik kan niet zo zijn. Ik wilde hieraan deelnemen.

De volgende weken droeg ik elke dag de steen aan mijn rechterhand. Het was een blauwe maansteen met marmering zoals op een keukenblad. De ring was zwaar en de hele dag door voelde je hem wel. Mijn verdriet werd er niet minder van. Dat dacht ik tenminste.

Na twee maanden kwam ik voor mijn werk op een vuilnisbelt. Dat was een heel erotische ervaring, want ik zag de blote inhoud van iedereens afvalbak. Wat me opviel was hoe mooi sommig afval was. De glinstering van gebroken plastic cd-hoesjes. De losgetrokken tape uit oude cassettebandjes. Ik vroeg me af: waarom aanbidden we stenen, terwijl inmiddels zoveel plastic afval ook magisch lijkt? Waar blijft de ring met een gebroken stukje plastic erin? Wie maakt een hanger met de extracten van verpulverde tl-buizen? Het voelde zo denigrerend om aan stenen zo veel magische fantasie op te hangen, terwijl stenen van zichzelf al zo mooi zijn.

Lees ook: Cesar: 'Vrouwen, deze column is voor alle mannen in jullie leven'

Die dag kwam ik thuis, douchte ik extra lang om de geur van afval te verwijderen en gaf ik daarna de ring terug aan mijn vriendin. Ik zei: ‘Ik voel niks als ik deze draag. Volgens mij werkt het niet.’

Mijn vriendin zei:
‘Dat is goed nieuws. Dat betekent dat hij je heeft geholpen.’




Lees hier meer columns van Cesar Majorana.