'Zullen we onze pyjama alvast aantrekken?', riep een meisje naar haar vriendinnen die verderop in de volle treincoupé zaten. 

Tassen werden opengeritst en ondersteboven gekeerd, jassen en vesten gingen uit, pyjama's gingen aan. Op het tafeltje langs het raam stonden spuitbussen, poeders en kwasten uitgestald waar de meisjes mee aan de slag gingen. De andere treinreizigers staken hun hoofd nieuwsgierig boven de bankjes uit. 

'Mijn pyjama is nieuw', zei een van de meisjes. Ze bekeek zichzelf in de weerspiegeling van het raam en streek haar geruite jasje glad. 'Hij staat eigenlijk heel leuk, ik kan hem normaal ook wel aan.'

'Je kunt niet in een pyjama naar school',  antwoordde een van de vriendinnen.

'Je ziet niet dat het een pyjama is.'

'Het ís een pyjama.'

Lees ook: Thomas: 'De medewerker zag dat ik een vrouw was die klonk als een man'

'Jij weet dat het een pyjama is omdat ik je dat net heb verteld', zei ze. 'Maar anders had je dat niet geweten.'

Daar had ze een punt. Ik was een keer op reis vergeten een T-shirt mee te nemen om in te slapen, dus ik sliep in een normaal T-shirt. Toen ik dat na de reis weer een keer had aangetrokken en onderweg was naar kantoor, schrok ik. Heel even dacht ik dat ik in mijn pyjama op de fiets was gestapt. Een kledingstuk kan dus vanzelf de status van nachtkleding krijgen als je erin slaapt. Zo zou het meisje haar jasje kunnen ontdoen van zijn pyjamastatus door er juist niet in te slapen. 

Op het station liepen we naar buiten en daar trok een lange stoet van mensen in pyjama over het plein, richting de Ziggo Dome. We liepen achter een moeder met twee dochtertjes die eruitzagen zoals ze er waarschijnlijk ook uitzien als ze op vrijdagavond op de bank met een glas cola en een bakje chips naar The Voice of Holland kijken: roze pyjamaatjes en konijnenpantoffels. Achter ons liepen drie jongens met een badjas aan. Zelf liep ik een beetje voor lul in mijn normale kleren. Als je te hard probeert om normaal te zijn, word je vanzelf raar. 

Op Instagram las ik dat Chantal van tevoren bang was dat ze de enige in pyjama zou zijn, al had dat volgens mij niets uitgemaakt. Chantal kan overal wel in pyjama naartoe. Dat geldt ook voor Tony Junior die in zijn blauwe pyjama achter de draaitafel stond en Lil' Kleine met zijn badjas aan, maar wel om andere redenen. Geen glamour, maar nonchalance en rebellie. 

Lees ook: Thomas: 'De overgang naar de heren-wc was een cultuurshock'

Het was een spectaculaire show met een hoog tempo, humor, vuurwerk, confetti en dansende hunks (daar was ik vooral voor gekomen). Er werd een meisje uit het publiek geplukt dat al veel te lang vrijgezel was ('bijna een jaar!') en Chantal stuurde haar drie knapste dansers op haar af. Ze dansten om het meisje heen, trokken hun pyjama uit en spanden hun sixpack en biceps. 

'Zit er wat voor je bij?', vroeg Tijl Beckand, en hij hield haar de microfoon voor.

'Ze zijn iets te oud', zei ze. 

Chantal zong Geef mij je angst voor de kinderen en ouders in het Prinses Máxima Centrum, dat vond ik het mooiste moment van de avond. De volgende keer kom ik ook in pyjama.

Lees hier meer columns van Thomas