Als je ineens samen één huishouden draaiende moet houden, dan ga je de taken verdelen. De één kookt, de ander ruimt af, de één doet de was erin, de ander haalt de was eruit - dat idee. Om te voorkomen dat de huishoudelijke sleur erin sluipt, wissel je de diverse taken wekelijks af. Het is knulligheid ten top, maar het doet me op de een of andere manier deugd dat we om en om de douche schoonmaken.

Er is alleen één huishoudelijke taak die ik steevast op hem probeer af te schuiven: stofzuigen. Misschien komt het doordat het fysiek de meest inspannende taak is in de categorie ‘schoonmaken’ en ik liever lui dan moe ben. Misschien komt het doordat je jezelf niet meer kan horen nadenken als je ermee bezig bent. Ik heb er in elk geval een grondige hekel aan. Klein probleem: mijn vriend ook. Daar kwam ik alleen te laat achter.

Lees ook: De Samenwoonmonologen #10: De maaltijdbox

Ik had een geniale strategie bedacht. Ik dacht: ik doe gewoon alsof ik stofzuigen ontzettend leuk vind. Hij gaat het dan vermoedelijk redelijk irritant vinden dat ik elke week mijn zogenaamde ‘lievelingstaak’ probleem te claimen tijdens onze schoonmaakronde, en óók de stofzuiger opeisen. Die zou ik dan natuurlijk met liefde-vermomd-als-tegenzin aan hem afstaan. Het leek me een briljant gevalletje omgekeerde psychologie.

Er is geen groot psycholoog aan mij verloren gegaan. Vriendlief liet me lekker stofzuigen.

Toen kwam er een nieuw plan: gewoon af en toe een weekje schoonmaken overslaan. Je moet alleen weten: ons huis is nogal strak ingericht, en iedere pluis leidt af. Bovendien hebben we niet alleen te dealen met pluizen en de meters haar die er af en toe uit mijn hoofd lijken te vallen (en met de baardharen die zijn gezicht verlaten), maar óók met een kat. Een zwarte, harige pluizenbol die niets liever doet dan overal haar vacht achterlaten, zo lijkt het soms.

Al snel kwamen we tot de conclusie dat een week niet schoonmaken geen optie was.

Lees ook: De Samenwoonmonologen #9: Betrapt

Nu hebben we als laatste redmiddel een nieuwe stofzuiger gekocht. Een prachtig ding van Philips. De SpeedPro Max. Hij is snoerloos, hij is zakloos, en er zitten - oh my god - lampjes op. Hij kostte bovendien genoeg geld om te denken: toch zonde om ’m daarvoor in de kast te laten staan. We proberen onszelf nu wijs te maken dat onze nieuwe stofzuiger een gadget is, en dat we onszelf gelukkig mogen prijzen dat we ons zo’n technisch hoogstandje hebben kunnen veroorloven. En dat we er vooral maar alles uit moeten halen wat erin zit.

Dat lukt aardig, moet ik zeggen. Deze stofzuiger stofzuigt beduidend prettiger dan de stofzuiger die ik ooit voor een habbekrats scoorde toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen.

Maar het allerleukste? We hebben er niet alleen een nieuw huishoudelijk apparaat mee in huis gehaald, maar ook een nieuwe beste vriendin voor de kat. Ze moest eerst even wennen aan dit snoerloze monster, maar inmiddels drentelt ze ongeduldig rondjes om ons heen tot we klaar zijn met stofzuigen. Want de SpeedPro Max heeft óók een geïntegreerde borstel. En daarmee krijgt zij aan het einde van iedere schoonmaakbeurt (op het laagste standje) een heuse kattenmassage. En als de kat blij is, zijn wij dat ook. 

Ben je ook op zoek naar een manier om het stofzuigen minder frustrerend te maken? Doe jezelf en lol en scoor deze snoerloze SpeedPro Max van Philips.

De Philips SpeedPro Max  snoerloze steelstofzuiger (FC6823/01) met 360-graden mondstuk, licht voor donkere plekken, de mogelijkheid om zowel vooruit als achteruit te stofzuigen én een speciaal opzetstuk voor dierenharen heeft een adviesverkoopprijs van € 449,99.