Toen we gingen samenwonen hadden we van alles twee. Twee koffiezetapparaten, twee televisies, twee magnetrons, twee staafmixers – van alles waar een stekker aan zat, hadden we er eentje over. Zo ook van onze elektrische tandenborstels. En hoewel we uiteindelijk vrij snel één magnetron verkochten en één staafmixer weggaven, bleken we te verknocht aan onze eigen tandenborstel om van een van de twee afstand te doen.

En dus balanceerden ze een tijdje naast elkaar op het randje van de wasbak in de badkamer. Allebei vergezeld door hun eigen tandpasta. (Die van hem: zout en smerig van kleur. Die van mij: fris en zo-wit-als-ik-zou-willen-dat-mijn-tanden-waren.) Het zag er best gezellig uit, dat viertal: alsof ze ieder moment de kaasblokjes tevoorschijn konden toveren om een kaartje te gaan leggen. Onze tandenborstels en tandpasta’s woonden nu óók samen. Hopelijk maakten ze net zo weinig ruzie als wij.

Lees ook: De Samenwoonmonologen #18: Samen boodschappen doen

Het sloeg alleen helemaal nergens op. In onze badkamer is amper genoeg ruimte om jezelf een beetje soepel in te kunnen smeren zonder je hoofd/elleboog/knie te stoten. Dan is het overdadig om in die schaarse ruimte twee tandenborstels te hebben staan. Bovendien liepen we twee keer zoveel risico dat er eentje na een iets te enthousiaste armbeweging van de wasbak af zou kletteren. En met slechts één stopcontact tot onze beschikking en twee tandenborstels die toch altijd tegelijkertijd leeg waren, werd er ook nog eens regelmatig iemand teleurgesteld.

Toch hielden we stug vol. Tot ik me realiseerde dat ik misschien iets te krampachtig vasthield aan de gedachte dat we met twee tandenborstels ‘gezellig samen’ onze tanden konden poetsen. Realitycheck: zoiets is alleen mogelijk in tv-reclames die worden opgenomen in de badkamers van villa’s. Als je slechts één vierkante meter vloeroppervlak hebt om met z’n tweeën tegelijk je etensresten weg te borstelen, is dat vragen om problemen. Je staat elkaar alleen maar in de weg terwijl je strijdt om de spiegel.

Naar elkaars uitgespuugde schuim kijken is overigens ook geen pretje.

Lees ook: De Samenwoonmonologen #17: Wie is sportiever

Het werd dus tijd om over te stappen op een nieuw badkamerleven: met één elektrische tandenborstel met twéé opzetstukjes. Natuurlijk vonden we allebei dat onze eigen tandenborstel het verdiende om te blijven, en om de lieve vrede te bewaren, moesten we dan ook op zoek naar een nieuw exemplaar. Maar waar we er wat betreft de keuze voor huishoudelijke apparatuur vaak compleet andere gedachtes op nahouden, bleek het oplossen van deze tandenborstelkwestie makkelijker dan gedacht.

Het werd de Philips Sonicare DiamondClean. (Ik heb heel even gestreden voor een roze exemplaar, maar uiteindelijk werd het wit.) Geen lelijk praktisch ding, maar een supermooi apparaat dat je badkamer in z’n eentje een volledige upgrade geeft. De ultiem strakke minimalistische look voor in je ultiem strakke mini(malistische) badkamer, zeg maar. Je kan ’m opladen door ’m in een stylish glas te zetten (maar echt!) en hij heeft vijf verschillende standen, zodat we allebei de juiste tandenpoetsmodus kunnen vinden. Hij is zelfs zó mooi dat we onze tandpasta’s nu in een kastje verstoppen om niet af te doen aan ‘de look’.

Ik heb de kaasblokjesvibe nog geen seconde gemist. En zijn porrende elleboog en geretourneerde etensresten trouwens ook niet.  

Ook op zoek naar een nieuwe tandenborstel? Doe jezelf en lol en koop dit mooie model van Philips. De Philips Sonicare DiamondClean heeft een adviesverkoopprijs van €219,99.

Meer Samenwoonmonologen lezen? Dat kan hier.