Berber (33): 'Mijn eigen moeder en schoonmoeder liggen niet op één lijn. Dat begon al toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten op onze bruiloft. Omdat mijn man en ik vrij snel besloten te trouwen, hadden mijn moeder en schoonmoeder elkaar nog nooit eerder ontmoet. We waren dus best zenuwachtig, maar we dachten: wat kan er nou misgaan? Nou, dit dus: hoewel we geen dresscode hadden, kwamen mijn moeder en kersverse schoonmoe in precies dezelfde jurk aankakken. Ik kon er wel om lachen, maar zij allebei duidelijk allebei niet. Na een paar sneertjes over een weer was de haat geboren.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #7: 'Ze boekte een ticket naar ons vakantieadres'

Vanaf dat moment was duidelijk: dikke vriendinnen gaan onze schoonmoeders nooit worden. Op verjaardagen wisselen ze de hoognodige beleefdheden uit, maar verder gaan ze elkaar zoveel mogelijk uit de weg. Leuk is anders, maar het is wat het is, dachten wij. Voor onze dochter zijn ze namelijk allebei topoma's. Ze passen allebei een dag in de week op, waarmee ze ons geweldig uit de brand helpen. Mijn man en ik hebben allebei een drukke baan, en zonder de oma's hadden we het qua oppas niet gered.

Ik dacht dat ik de situatie helemaal onder controle had, totdat mijn zevenjarige dochter drie weken geleden ineens vertikte om naar oma Dien – mijn moeder – te gaan. Even dacht ik dat ze ziek was, want normaal gesproken staat ze altijd te springen om naar oma te gaan. Ik probeerde haar te overtuigen, maar ze wilde écht niet. Wat de reden was? Ik kon er alleen maar naar gissen. Ik belde mijn moeder om te vragen of er misschien iets was gebeurd, maar ook zij had geen idee. Ik zei tegen mijn dochter dat ze niet zo moest piepen: ze ging maar gewoon.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #6: ‘Mijn schoonmoeder claimt alle feestdagen'

Eind goed, al goed. Tenminste, dat dacht ik. Want de week daarop gebeurde precies hetzelfde. Huilen, krijsen en stampvoeten. Wat was er met mijn dochter gebeurd? Toen ik vroeg waarom ze in godsnaam zo moeilijk deed, vertelde ze dat oma Dien niet lief is, en dat ze liever naar andere oma wilde. Oma Dien was stom en hield niet van haar. Oprecht de grootste onzin die ik ooit had gehoord, want als er iemand gek is op mijn dochter, dan is het mijn moeder wel. Toen ik mijn dochter vroeg hoe ze daar nou weer bij kwam, sloeg ik steil achterover van het antwoord: 'Van andere oma gehoord.' Hoorde ik dat nou goed? Zat mijn schoonmoeder mijn moeder nou zwart te maken bij mijn eigen kind? De puzzelstukjes vielen ineens op hun plaats: dus dáárom wilde mijn dochter ineens niet meer naar mijn moeder toe.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #4: 'Ze verpest mijn kind'

Hoe haalde ze het in haar hoofd? Was deze vrouw gek geworden? Toen ik mijn schoonmoeder ermee confronteerde ontkende ze: 'Ach, je weet toch hoe rijk de fantasie van een zevenjarige kan zijn?' Aan haar hoofd zag ik dat ze loog. Het kreng wil gewoon de lievelingsoma zijn en heeft hier alles voor over. Ik heb haar goed duidelijk gemaakt dat ik niet wil hebben dat ze de relatie tussen mijn moeder en mijn dochter verpest. Ik heb het niet aan mijn moeder verteld, want het zou haar hart breken als ze hoort dat haar eigen kleindochter denkt dat oma niet van haar houdt. En dan moeten we voortaan echt twee verjaardagsfeestjes organiseren. Mijn schoonmoeder heb ik sinds die tijd genegeerd, ik weet niet of ik haar ooit nog kan vergeven.'