Janey (31): ‘Vier jaar geleden werd ze geboren, onze dochter. Ze is het mooiste wat ons ooit is overkomen en mijn allergrootste bezit. Ondanks dat mijn schoonmoeder en ik wel eens in de clinch liggen, is ze helemaal gek op haar kleindochter. Wanneer ze in haar buurt is, verandert ze in een zoetsappige vaatdoek. Erg aandoenlijk, maar haar liefde kent ook een keerzijde. 

Lees ook: Schoonmoederstruggle #3: 'Ze is geobsedeerd door mijn oom'

Mijn man en ik vinden namelijk allebei dat onze dochter niet te veel verwend moet worden. Uiteraard krijgt ze een cadeautje op haar verjaardag en als Sinterklaas in het land is, maar dat is het dan ook. We vinden het belangrijk dat ze zich realiseert dat niet alles vanzelfsprekend is. Daarom moet ze eens per jaar speelgoed doneren en kopen we alleen houten speelgoed dat op een verantwoorde manier gemaakt is, in plaats van goedkope plastic rommel. En vooruit, misschien ook een beetje omdat dat beter matcht bij ons minimalistische Scandinavische interieur.

Mijn schoonmoeder daarentegen, staat hier heel anders in. Zij komt elke week wel weer aanzetten met een tas cadeaus voor haar oogappeltje. Dat oma’s hun kleinkinderen verwennen is niet zo gek, maar mijn schoonmoeder spant de kroon. Mijn hele huis ligt inmiddels vol met prinsessenprullaria van de Action. Ze is niet bij die winkel weg te slaan en scoort er álles, dus ook cadeaus voor mijn kind. Je kan je voorstellen dat mijn minimalistische smaak en ik hier niet zo lekker op gaan. Dat mijn ooit zo cleane huis nu ontsierd wordt door massa's gekleurd (plastic!) speelgoed, doet pijn aan mijn ogen.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #2: 'Onze moeders vlogen elkaar in de haren'

Maar goed, dat is nog niet eens het ergste. Laatst was mijn dochter stout geweest. Ze had met haar nieuwe stiften – uiteraard  van oma gekregen – de muur in onze keuken onder gekliederd. Je begrijpt dat ik hier niet blij mee was, dus heb ik mijn dochter streng toegesproken. Die middag zou mijn schoonmoeder komen oppassen omdat ik moest werken. Ik zag de bui alweer hangen dus belde ik haar van tevoren om niet met cadeaus te komen aanzetten deze keer,  ik wilde immers niet dat mijn dochter beloond werd voor haar gedrag. Mijn schoonmoeder leek het te begrijpen, want ze kwam met lege handen aan. Met een gerust hart ging ik de deur uit.

Maar wat denk je? Bij thuiskomst stond dochterlief me op te wachten in de deuropening. Al zwaaiend met een plastic toverstaf, uitgerust met hysterische geluidseffecten en glitters die pijn doen aan je ogen. Van oma gekregen natuurlijk, tijdens een rondje door de stad. Ze kon het weer niet laten. Ik was woedend, ik had haar nog zo op het hart gedrukt, géén cadeaus, en toch flikte ze het me weer. Op deze manier verpest ze mijn kind.

Toen ik haar ermee confronteerde zei ze: ‘Ja die toverstaf, die konden we echt niet laten liggen.’ Van mijn dochter begrijp ik dat, maar van een volwassen vrouw van 60+ verwacht ik meer zelfbedwang. Dat ze mijn dochter verwent is tot daar aan toe, maar ze moet zich niet gaan bemoeien met mijn opvoeding. Mijn dochter vindt oma natuurlijk helemaal het einde en ik wil niet de boeman zijn die haar bij haar oma weghoudt, maar er zijn grenzen. Als ze nog eens met zo'n actie komt, pak ik die rommel gewoon af.’