Op een normale maandagavond, net iets over zessen, zit ik in een kring met tien andere vrouwen in een dansstudio ergens in Amsterdam. We zijn hier vanavond niet naartoe gekomen om een choreografie technisch perfect uit te voeren. Nee, we zijn naar deze 'Sensual godess dance class' gekomen om onze sensuele kant te ontdekken. Of misschien kan ik beter voor mijzelf spreken: ik ben hier om mij sexy te voelen.

Lees ook: Lisette Wellens: 'Je denkt: dat komt nooit goed met m'n onderkantje'

Na een kort voorstelrondje en een zwoele warming-up vertelt lerares Taneesha Sijmons over het programma: vanavond gaan we een lapdance oefenen. Die we aan het eind van de avond ook nog eens in paren gaan uitvoeren. Ik raak meteen in paniek. Daar ben ik nu toch niet sexy genoeg voor? En is een lapdance – erotisch dansen voor een ander – wel het soort sexy dat ik momenteel wil en kan zijn? Ik ben dan wel gekomen om mij sexy te voelen, maar ineens weet ik het niet meer: wat ís sexy eigenlijk?

Is sexy seks?
Een paar maanden geleden ben ik bevallen. En na een tijdje (over)leven tussen spuugdoekjes, fantasieloze onderbroeken, gebroken nachten, ontstoken borsten en voedingsschema’s, weet ik één ding in ieder geval wél: sexy voel ik me niet meer echt. Toch vermoed ik dat dit niet alles te maken heeft met die overgebleven buik, veranderde borsten en die constante vette kuif, maar ook veel met zelfvertrouwen. Met het gebrek aan in verbinding staan met mijn lichaam. En dat is volgens mij geen vraagstuk waar alleen pas bevallen vrouwen mee rondlopen. Hoe mij sexy te voelen, is volgens mij een vraag die veel vrouwen zichzelf stellen. Anders waren de danslessen van Taneesha nooit zo populair geweest.

De vrouwen in deze danszaal komen van heinde en verre. Vroeger (en soms nog steeds, de grenslijn is niet zo hard en helder) dacht ik dat sexy zijn vooral te maken had met seks. Ik voelde me sexy omdat ik seksueel actief was, als ik me seksueel voelde en zeker als ik als seksueel werd bestempeld door de buitenwereld. Mijn sexy zijn was bovendien vooral iets wat door anderen werd bevestigd. Tijdens mijn zwangerschap leerde ik dat een sexy gevoel ook kan ontstaan zonder seksualiteit. Zonder mijn zwangerschap te willen romantiseren (want vrouw, wat was het ook vervelend), voelde ik mijn lijf tegen het einde vaak zinderen en huiveren. Niet van zin in seks, maar van andere fijne gevoelens. Douchen, dansen, wandelen, yoga, kroelen: het werden allemaal veel bewustere ervaringen en mijn hele lichaam diende zich aan. Door de beweging naar binnen, de groeiende afstand met de buitenwereld en het bewegende leven in mijn buik voelde ik me dicht bij mijzelf, intiem met mijn lijf.

Lees ook: Mayke heeft twee neefjes: 'Na de bevallingen trok ik bij mijn zus in'

Dat is dus sensualiteit, leerde Kaouthar Darmoni, genderwetenschapper en directeur van Atria kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis, me. Sensualiteit gaatvolgens haar over 'het welzijn en het plezier van het lichaam', en is gekoppeld aan levenskracht. In het westen weten we helaas niet zoveel over sensualiteit, zegt zij, omdat hier bijna alles seksueel wordt gemaakt. Fijne lichamelijke ervaringen staan meestal niet los van seks.

Darmoni groeide zelf op in Tunesië, daar danste ze als jong meisje met alle vrouwen uit haar omgeving – zónder een mannelijke blik. Zo ontwikkelde ze al jong een gevoel voor sensualiteit. Het was een veilige plek om het genot van haar lichaam te ontdekken. Zoiets ervaarde ik ook tijdens mijn zwangerschap. Doordat ik een paar maanden niet meer sexy hoefde te zijn in traditionele zin (lees: seksueel actief, beschikbaar en aantrekkelijk) ontstond er ruimte om zelf mijn sensualiteit te ontdekken: het genot van het hebben van een lichaam. En verdomd: dat voelde pretty sexy.

Het volledige verhaal van Daan lees je in het oktobernummer van &C 'Daar ben je tante voor' dat je hier kan bestellen.