Jolien (38): 'Het was enorm verdrietig voor mijn schoonmoeder dat haar man in het voorjaar van 2017 overleed. Om haar een beetje af te leiden besloten we om haar die zomer met ons mee te nemen naar de Italiaanse camping. De kinderen vonden het heerlijk om met oma te spelen, wij hadden wat meer rust en zij had haar afleiding: win-win.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #6: ‘Mijn schoonmoeder claimt alle feestdagen'

Het was al met kerst datzelfde jaar dat mijn schoonmoeder als grap zei dat ze 'dit jaar wel weer mee wil, hoor!' Nou, dat zullen we nog wel zien, zeiden mijn man en ik. Het was namelijk prima om mijn schoonmoeder er een keertje bij te hebben, maar we wilden het graag bij één keer houden. Mijn schoonmoeder is namelijk een beetje een profiteur. Behalve spelen met de kinderen, deed ze tijdens de vakantie vrij weinig. Ze trok nooit haar portemonnee en was ook duidelijk niet van plan om eens de afwas te doen of te koken, tot grote ergernis van mijn man en mij.

Dus toen zij over een tweede vakantie begon, maakten wij een grapje en kwamen we er verder niet op terug. Tot mijn schoonmoeder een paar maanden later opbelde: of we binnenkort even om tafel zouden zitten om de komende zomervakantie te bespreken. Ik wist niet wat ik moest zeggen en stamelde iets in de trant van 'is goed'. Mijn man en ik bespraken het en besloten om haar dan nog één laatste keer mee te nemen, maar we zouden haar wel meteen duidelijk maken dat dit geen jaarlijkse gewoonte zou gaan worden.

Zo gezegd, zo gedaan: na twee vakanties met mijn schoonmoeder stond er nu weer een vakantie met z'n viertjes op de planning. Mijn man en ik boekten een huisje in Frankrijk: met kinderen, zonder schoonmoeder. Maar er was één ding dat we niet zagen aankomen. Nog geen week nadat we onze vakantie hadden geboekt, vertelde mijn schoonmoeder het 'heugelijke' nieuws dat zij ook alvast een ticket had geboekt. Naar Frankrijk. Naar óns huisje. Tenminste, daar ging ze van uit.

Lees ook: Schoonmoederstruggle #5: 'Ze is véél te close met mijn vriend'

En het wordt nog erger. Niet alleen was mijn schoonmoeder zo vrij om zichzelf voor de tweede keer op rij uit te nodigen, ze had ons huisje voor vier personen ook nog eens omgeboekt naar een zespersoonshuisje. En wie draaiden er op voor de kosten? Juist, de hoofdboekers. Wij dus. Stonden we daar bij de receptie, of we nog even 380 euro af wilden rekenen. Mijn klomp brak. En denk maar niet dat mijn schoonmoeder aanbood om iets bij te dragen. Want die gierige streken was ze blijkbaar nog niet verloren.

De hele camping heeft het geweten, die actie van haar. We kregen knallende ruzie. Het resultaat? Twee weken lang een grimmige sfeer, met mijn schoonmoeder die ons negeerde en de geslagen hond uithing. Ook deze vakantie heeft ze geen cent bijgedragen. En schoonmaken, opruimen of boodschappen doen? Ho maar. Lekkere vakantie. Volgend jaar boeken we onze vakantie in het grootste geheim, al komt mijn schoonmoeder doorgaans toch overal achter. Maar ze komt er niet meer in, echt niet.'