Wendy (39): ‘Ik kreeg enveloppen met de post waarin de gekste dingen zaten. Boomblaadjes bijvoorbeeld, met briefjes waarop stond: ‘Hier hoor jij onder te liggen, vieze hoer!’ Ik schrok me dood. Ik vermoedde dat mijn ex-vriend erachter zat, Sander. Hem had ik ontmoet nadat de relatie met de vader van mijn twee dochters was stukgelopen. Sander leek in eerste instantie een leuke jongen, maar al snel bleek dat hij ongelooflijk jaloers en bezitterig was. Stukje bij beetje probeerde hij me te isoleren van mijn familie en vriendinnen. Ik mocht mijn haar niet föhnen en me niet opmaken. Als ik een roze beha aanhad en hij een bandje zag, werd ik onderworpen aan een kruisverhoor: waarom droeg ik zoiets? Op een gegeven moment ging hij zelfs mee naar mijn werk. Ik schaamde me dood tegenover mijn collega’s, die vroegen natuurlijk waarom hij dat deed. Schoorvoetend vertelde ik dat hij me niet vertrouwde en dat ik hem op deze manier bewees dat ik niets verkeerds deed. Nu denk ik: waar was ik mee bezig? Maar het lastige met dit soort situaties is dat je ongemerkt steeds meer gaat toegeven, alles om maar geen ruzie te krijgen. Uiteindelijk werkte dat niet en kregen we hevige ruzie over zijn bizarre gedrag, maar hij wist me steeds weer over te halen om hem nog een kans te geven. Wel heb ik op een gegeven moment gezegd dat hij hulp moest zoeken omdat zijn gedrag niet normaal was. Dat heeft hij gedaan, waarna bleek dat hij een borderlinestoornis had in combinatie met extreme verlatingsangst. Dat verklaarde zijn jaloerse gedrag. Maar toen hij vond dat ik geen contact meer mocht hebben met de vader van mijn kinderen, was dat voor mij de druppel en verbrak ik de relatie.’

Lees ook: Maan: 'Toen ik Tony's vader ontmoette dacht ik: jeetje, wat een type.

Poederbrief
‘Niet lang daarna kwamen die dreigberichten met de post. Ik belde mijn ouders en zij dachten ook dat ze van Sander kwamen: wie anders zou zo geobsedeerd zijn door mij? Maar ik wist niet zeker of hij de stalker was en ik was bang om mijn vermoedens uit te spreken. Als ik gelijk had en hij het deed, wilde ik hem zo min mogelijk triggeren. Ik kon me nog levendig de ruzies herinneren die we hadden tijdens onze relatie. Op zulke momenten was ik echt bang voor hem. Hij was gewoon doodeng als hij over de rooie was. Zijn ogen puilden uit, hij begon te schreeuwen en pakte me soms zo hard vast dat ik naderhand onder de blauwe plekken zat. Ook waren er aanwijzingen die niet pasten bij de theorie dat Sander de dader was. Ik werk als chauffeur en op de enveloppen die bij me bezorgd werden, stond het logo van mijn werkgever. In de enveloppen zaten allerlei dingen van mijn werk: pasjes van de autowasstraat, sleutels, muntjes, heel bizar. Alsof diegene het erop wilde laten lijken dat ik die dingen gestolen had. Op een dag liep er een man heen en weer langs mijn huis. Toen hij uiteindelijk aanbelde, zei hij dat hij mij zocht omdat hij een date met me had, via een datingsite. Ik heb die man zo snel mogelijk afgewimpeld en gezegd dat er sprake was van een misverstand.’

‘Ik ben een paar keer naar de politie gegaan met een stapel enveloppen als bewijs en vertelde de agenten dat er rare dingen gebeurden, maar ze zeiden telkens: ‘Sorry mevrouw, we kunnen hier niets mee.’ Uiteindelijk kreeg ik zelfs een poederbrief. Toen ik daarmee bij het bureau aankwam, kon er ineens wel iets gedaan worden. En hoe: het hele politiebureau werd afgezet. Anderhalf uur lang zaten we in quarantaine en er werd een deskundige uit Amsterdam gehaald om te checken wat er in de envelop zat. Een paar uur later werd duidelijk wat dat gevaarlijke spul nu precies was: poedersuiker. Na de poederbrief ging het gebruikelijke stalken door. De politie deed daar nog steeds niets mee. Ze konden niet ingrijpen tenzij me echt iets werd aangedaan. Ik moest maar een dagboek bijhouden van wat de stalker allemaal deed, raadden ze aan, en dat was het. ‘Ik moet blijkbaar eerst dood in een greppel liggen voordat jullie iets doen!’ schreeuwde ik een keer uit frustratie.’

Ook Geraldine werd gestalkt
Dit verhaal schreven we op initiatief van Geraldine Kemper. Ook zij werd gestalkt. ‘Hij stuurde berichten via Facebook en schreef nare verhalen op zijn website. Dat was niet fijn, maar het voelde niet heel dreigend. Totdat hij voor de deur stond, dat was schrikken. Mijn oud-huisgenoot heeft hem weggestuurd en ik heb contact opgenomen met de politie. Die heeft hem een brief gestuurd en daarna heb ik een tijd niets gehoord. Nog één keer dook hij op, in het publiek van ‘Spuiten en slikken’. Maar daarna is het stil gebleven.’

Nieuwsgierig geworden naar het hele verhaal van Wendy? Lees het in het nieuwe nummer van &C 'Wie is de ware?', dat nu in de winkels ligt of lees het hier via Blendle.