Charlotte: ‘Ik had helemaal niks met dieren, tot ik in 2016 werd opgenomen omdat ik zelfmoordneigingen had. Een nacht verpleegkundige nam haar hond weleens mee, die vond ik geweldig. Lekker knuffelen en spelen. Toen kwam het idee: misschien wil ik er zelf ook wel een. Op Puppyplaza vond ik Bobbie. Van de ene op de andere dag zei ik tegen de artsen: ‘Ik neem morgen ontslag, want ik ga een puppy kopen.’ Gek genoeg lieten de artsen me gaan. Gelukkig maar, want Bobbie heeft me uit die allerzwaarste periode gered'

Lees ook: Marieke: 'Dankzij Woody durf ik de straat weer op'

'Iedereen dacht dat het mis zou gaan, maar het ging juist supergoed. Ik had iemand om voor te zorgen. Eten geven, uitlaten: het bracht structuur. Voor Bobbie ging ik van kliniek naar kliniek. Er was nergens plek voor mij. Ik was zo suïcidaal dat ik geen traumabehandelingen voor mijn vroegkinderlijke trauma mocht doen. Door Bobbie voel ik me rustiger en kon ik zo’n behandeling wel aangaan. Officieel is Bobbie geen hulphond. Ik heb wel gekeken naar hondenscholen waar hij tot hulphond kan worden opgeleid, maar dat kost al snel tien- tot twintigduizend euro en wordt bij psychische klachten niet vergoed. Tenzij het voortkomt uit je werk bij een hulpdienst. Die vlieger gaat voor mij dus niet op. Ook al heeft hij geen papiertje, Bobbie helpt me wel enorm. Door hem zorg ik betervoor mezelf: ik eet wanneer hij eet en kom dankzij hem elke dag in het park. Even uit huis en vooral: uit mijn hoofd. Sinds kort mag hij ook mee naar therapie. Daar helpt hij me weer in het hier en nu te komen als ik het contact verlies. Gewoon door even mijn hand aan te tikken met zijn neus.'

Ben je benieuwd naar het hele verhaal van Bobbie en Charlotte? Die lees je nu in ons nieuwe 'selfcare' nummer, dat hier te bestellen is of lees 'm via Blendle.