Een van jouw dierbaarste collega's, jouw assistent Nathalie Hoop, met wie je 21 jaar hebt gewerkt, overleed vorig jaar op 41-jarige leeftijd. Hoe was die periode voor jou? 
'Ze overleed aan baarmoederhalskanker. Tegen beter weten in dacht ik dat zij de uitzondering zou zijn die het zou overleven. We hebben nooit over de dood gepraat. Het woord 'dood' heeft ze nooit in de mond genomen. Ze was hard voor zichzelf. Ik heb haar nooit een traan zien laten. Sterker nog: tussen de chemo's door deed ze nog mee met een show. Ze was kaal, droeg een pruik. Nog altijd was ze bloedknap. Fysiek was ze niet zo fit meer als eerst, maar ze kón het nog. Tijdens een van haar laatste shows zei ze: 'Hans, ik leef op aspirientjes.' Ze had zo veel buikpijn. Het was echt helemaal niet goed. Na een doktersbezoek bleek de kanker overal te zitten. Het was heel dramatisch. Op het einde brak haar bekken door de ziekte. Ze kon niet meer lopen, niks. Ze wilde een operatie voor een nieuwe heup. Ook al wist ze diep vanbinnen dat ze binnenkort zou komen te overlijden. Ze wilde dat gewoon echt nog niet accepteren. De operatie werd gepland, maar een week later overleed ze.'

Lees ook: Deze maand in &C: Chantal en Hans Klok brengen een ode aan de collega

Hoe was jullie afscheid?
'We hebben nooit afscheid van elkaar genomen, dat had ze ook niet gewild. Ze stierf in de armen van haar man. Toen ik haar kind Keet, toen zes jaar oud, op de begrafenis bij de kist zag lopen, brak ik. Elke show denk ik aan haar. Er zijn trucs die ik alleen met haar deed. Ik draai ook nog steeds dezelfde muziek. Wil dat ook niet veranderen omdat ik niet wil dat herinneringen aan haar verloren gaan. Door haar dood kon ik corona in perspectief plaatsen. Nathalie komt nooit meer terug, deze pandemie komen we wel weer te boven.'

Geloof je in een leven na de dood?
'Ja. Ik geloof zeker in een hiernamaals en dat je ziel verdergaat. Tijdens onze shoot daarnet voelde ik getrek aan mijn blouse. Nathalie komt ook vaak voorbij in mijn dromen. Bijna elke avond. Dat vind ik mooi. Ik praat ook tegen haar.'

Wat zeg je dan?
'Meestal iets van: maar jij bent toch dood? En dat ik haar mis. Al weet ik zeker dat haar energie hier ergens is. Het voelt heel fijn om me aan die gedachte vast te klampen. Ik denk elke dag aan haar. Er hangen foto's van haar in mijn loods, waar alle attributen voor de shows zijn opgeslagen. Er staat ook een levensgrote pop van Nathalie. Toen Keet laatst met haar vader langskwam, zei ze: 'Hé, daar is mama!' Gewoon, heel vrolijk, hoe een kind dat dan kan zeggen. Kinderen gaan heel anders met de dood om. Gek, hè?'

Ben jij bang voor de dood?
'Ja. Heel erg. Ik vind het leven veel te leuk om ertussenuit te knijpen.'

Maar als je eenmaal dood bent, merk je daar toch niks meer van?
'Weet ik niet. Het idee alleen al vind ik stom. Het leven is geweldig. Zo jammer dat sommige mensen de waarde van het leven niet inzien. Of hun leven zelfs verpesten. Ik zie het vaak genoeg gebeuren: mensen die veel te jong trouwen en voor ze het weten op Center Parcs zitten met hun schoonouders aan wie ze eigenlijk een hekel hebben.'

Of ze moeten dat willen.
'Ja. Maar voor je het weet, zit je in het verkeerde leven waar je niet meer uit durft te stappen. Heb je zo veel verantwoordelijkheden dat je voor je gevoel niet meer terug kunt.'

Lees ook: Hier te lezen: het interview met Dan Karaty over zijn alcoholisme

Jij hebt het wat dat betreft goed gedaan. Jij leeft je droom, zit al lang in het vak. Ik weet niet beter dan dat Nederland jou kent. In een interview heb je ooit gezegd: 'Ik heb een klein beetje talent, maar ik heb heel veel talent om met dat kleine beetje talent om te gaan.' Is dat hoe jij jouw succes verklaart?
'Kansen moet je creëren. Je moet weten wat je kunt, maar nog beter weten wat je níét kunt. Kijk maar naar Madonna, die is echt niet de allerbeste zangeres, maar wel de beroemdste. Zij heeft talent om met haar talent om te gaan. Maar ze heeft ook lef. Om succesvol te willen zijn, moet je durven. Niet bang zijn op je bek te gaan. Grandioos durven falen.'

Daarover gesproken: je was geëmigreerd naar Las Vegas voor een contract met een looptijd van tien jaar. Nu zit je noodgedwongen weer thuis in Bloemendaal en vertelde je dat je krap bij kas zit.
'Ik zal niet ontkennen dat mijn droom in duigen viel toen ik in het vliegtuig terug naar Nederland zat. Op 13 maart 2020 zat ik in de show bij Ellen DeGeneres, ik was volop in het nieuws. Een dag later ging de wereld op slot. Ik zat echt in de put. Had een grote geldschuld door investeringen in shows die niet doorgingen. Las Vegas had mij al mijn spaargeld gekost. Daar ben ik eerlijk in. Ik had niets meer. Waar ik normaal gesproken gratis bij talkshowprogramma's zat, vroeg ik nu voor alles geld. Niet de hoofdprijs, maar ik ging er ook niet meer voor niks zitten. Daar had niemand problemen mee. In slechte maanden kon ik daar mijn vaste lasten van betalen. Gelukkig heb ik een goed halfjaar gedraaid met mijn show Hans Klok & Friends in Nederland en heb ik geen schulden meer. Het voelt ook goed om weer aan de bak te kunnen. Dat is ook goed voor mijn lijf trouwens. In coronatijd, joh, ik werd dík. Ik ben blij dat ik weer veel beweeg.'

Wil je verder lezen? Het volledige interview met Hans Klok vind je in &C's februarinummer 'Van je collega's moet je het hebben' dat nu in de winkels ligt en in &C Webshop te koop is. 

&C gaat de komende tijd op zoek naar de allerleukste collega's. Heb jij een hilarische anekdote over je collega? Nomineer diegene dan nu als Door-jou-pis-ik-altijd-in-mijn-broek-collega op &C's Instagram of Facebook en maak kans op een heerlijk hysterische mok voor diegene.