Beste cadeau dat je ooit hebt gekregen? En dan niet je dochter of zo, hè. Daar heb je veel voor moeten doen.
'Daar hebben we maar liefst vier minuten heel hard voor moeten werken.'

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Soundos over cadeaus en we geven een stripper weg

Vier?!
'Ja, het was weekend.'

Hou op.
'Ik bedoel de verwekking, hè?'

O, haha.
'Beste cadeau ooit, dat was denk ik m'n waterscooter.'

Hoezo een wáterscooter?
'Die wilde ik. Af en toe huurde ik er eentje in Amsterdam. Ik ben nooit verwend, heb vanaf mijn vijftiende alles zelf betaald. Maar op een gegeven moment kocht mijn moeder voor zichzelf een speedboot voor in Marokko en toen verraste ze mij met een waterscooter, een tweedehands Yamaha, toen ik een jaar of achttien, negentien was.'

Heb je 'm veel gebruikt?
'Heel veel. Totdat ik een heel zwaar ongeluk kreeg. Ik weet niet waarom ik nu moet lachen, want ik was bijna dood.'

Uit ongemak?
'Vaak schrikken mensen als ik dit vertel en dat vind ik sneu. Sorry dat ik pijn heb geleden – dat idee. Zie je wat voor pleaser ik ben? Heel ernstig.'

Hoe gebeurde het?
'Er kwam iemand tegen mijn linkerbeen met zijn waterscooter. Als hij een paar centimeter richting mijn ruggengraat was gegaan, was ik zwaar gehandicapt geweest. Ik heb heel veel geluk gehad.'

Hoelang moest je herstellen?
'Uiteindelijk was het vooral trauma. Ik durfde niet meer in auto's te zitten, en in boten al helemaal niet. Daar ben ik voor in therapie geweest. Het is nu alweer 21 jaar geleden, maar ik heb er heel veel van geleerd. Op jonge leeftijd dacht ik al: ik heb zoiets ernstigs overleefd, ik ga mijn leven invullen zoals ik dat wil.'

Normaal komt dat inzicht later pas.
'Ja, ik ben bijvoorbeeld veel sneller gestopt met m'n studie om comedy te gaan proberen. Voor dat inzicht ben ik dankbaar.'

Eigenlijk is dat je cadeau geweest.
'Precies.'

En het slechtste cadeau?
'Even denken... Ik ben best snel blij.'

Misschien omdat je vroeger nooit veel hebt gekregen.
'Hahaha, dat klinkt wel heel zielig.'

Jij zegt net: ik kreeg nooit veel!
'Als tiener zei mijn moeder: als je iets wil, moet je ervoor werken. Maar ik was niet dat meisje met de zwavelstokjes, of zo. Dat ik moest basketballen met een baksteen. Ze vond vooral merkkleren de domste investering ooit. 'Later krijg je een huis in Marokko,' zei ze. 'Ik wil geen huis in Marokko,' zei ik, 'ik wil Nike Air Max!' Toen ze een paar keer nee had gezegd, dacht ze: hier, een waterscooter.'

Lees ook: Net uit: 200 pagina's feestinspiratie in &C's Goud, glans, glitterboek

Ben jij zelf van het geven? Aan je dochter?
'Ik kan moeilijk nee tegen haar zeggen. En ik ben gewoon niet gierig. Daarom zal ik denk ik nooit rijk worden. Het geld moet altijd op. Maar mijn dochter krijgt dingen niet meteen, maar op een verjaardag, of met kerst. Zo probeer ik haar discipline bij te brengen, terwijl ze dat eigenlijk al heeft. Ze kan ook huilen en zeggen: ik huil nu omdat ik moe ben. Ze heeft meer inzicht dan de meeste volwassen mensen die ik ken.'

Lief vind ik dat. Op wie lijkt ze?
'Qua uiterlijk heel erg op mij – arm kind –, maar haar wenkbrauwen heeft ze van mijn man.'

Hé, maar jouw man is een Limburger. Waar komt-ie vandaan?
'Uit Vijlen, Zuid-Limburg.'

O ja, ik kom uit Tegelen, dat is Noord-Limburg.
'Daar ben ik laatst nog twee keer geweest voor het programma Vier handen op één buik. Mijn man zei nog: 'Daar komt Chantal Janzen vandaan.' Ik: 'Hoezo weet jij zo veel van Chantal Janzen?''

Toen had je gedoe. Hoe kennen jullie elkaar?
'Grindr.'

Graaajnder, op z'n Limburgs.
'Het enige accent dat ik niet kan nadoen, naast Duits. Nee, Daniël liep stage hier in Amsterdam, bij een jongerentheater waar ik vroeger speelde en waar ze me jaren later vroegen om een middag te presenteren. Toen zag ik hem. Lange slungel, leuke uitstraling. Ik vind Amsterdamse jongens vaak arrogant. Die kunnen naar je kijken van: wees blij dat ik in dezelfde ruimte ademhaal als jij. Limburgers hebben dat totaal niet. Dat trok me heel erg.'

Die vinden het weer raar als je niet eet. Je. Moet. Altijd. Eten.
'Mijn moeder heeft dat ook: eten! Je moet eten! Soms werd ik daar helemaal leip van vroeger: ik zit vol, laat me met rust. Vol is vol.'

Daarover gesproken...
'Wanneer ga je terug? Haha!'

Ik las dat je vader ooit een bericht stuurde aan Geert Wilders: ik ga al. Dat vond ik humor.
'Hij is een paar jaar voor zijn dood naar Marokko geëmigreerd en toen zei-ie tegen Wilders: weet je wat, je wil me hier weg, dan ga ik wel weg. Zoals wel meer mensen. Maar ik ga mooi nergens naartoe.'

Het volledige interview en de fotoshoot met Soundos vind je in de decembereditie van &C Magazine 'Pak maar uit', die nu in de winkels ligt. Of bestel 'm via &C Webshop.