Vertel, waarom Bonaire?
'Tien jaar geleden werd ik verliefd op Bonaire. Het is Nederland maar dan in de zon. Het heeft een Bruna, een DA, een Jumbo. En het is voor de kinderen een makkelijke overgang: de taal, de lesstof, het leersysteem zijn allemaal hetzelfde. Handig, aangezien we ook nog ons leven in Nederland hebben.'

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Nicolette Kluijver over het lonkende buitenland

Ja, want als jij naar Nederland reist, blijven de kinderen dan bij Joost?
'Dat verschilt. Ze gaan hier naar een internationale school, dus als ik lang in Nederland moet zijn, gaan ze mee en kunnen ze gewoon in Nederland verder met school. Het enige waar ze dan aan moeten wennen is dat ze in Nederland níét overal op blote voeten kunnen lopen. Laatst liepen we over de Johan Cruijff Boulevard, wilden ze op blote voeten! Haha. Toen heb ik maar even uitgelegd dat schoenen hier toch wel handig zijn, en haren kammen ook wel sociaal wenselijk.'

Echt Mowgli’s inderdaad. Moet jij zelf ook schakelen tussen die twee werelden?
'Ik verbaas me in Nederland vooral over het gehaaste leven dat iedereen leidt. Dat is echt een groot contrast met Bonaire. Het klinkt cliché, maar hier helpt iedereen elkaar en nemen mensen echt de tijd voor een praatje. Mensen zijn toch relaxter in het zonnetje.'

Was in het buitenland wonen altijd al een droom?
'Het was meer iets waarvan ik dacht: ooit ga ik dat doen. Op m'n oude dag. Maar door m'n diagnose (longkanker, red.) toentertijd is mijn oude dag wat eerder gekomen. Niet dat ik nu een soort pensionado ben hoor, haha. Ik vind mijn carrière nog steeds belangrijk. Ik probeer het nu gewoon iets meer te balanceren: genieten van m'n werk én genieten van meer rust in mijn leven. De kindjes, de dieren, surfen, buitenlucht.'

Het klinkt allemaal wel echt top, zeg. Maar is het écht zo idyllisch?
'Zéker niet. Laatst nog: ik wilde de kinderen van school halen, maar kreeg onderweg autopech. In dat stuk komen geen taxi's, er is hier geen wegenwacht en de school heeft geen telefoonnummer, alleen maar een Facebook-pagina. Dat zijn heus wel momenten dat ik denk: what the hell doe ik hier? Soms mis ik de structuur van Nederland wel.'

Geen telefoonnummer?!
'Nee! Kun je je in Nederland niet voorstellen, hè? Nog zoiets: Ana-Sofia was laatst van haar fiets gevallen. Hop, tand kapot. Hebben we twee dagen werk aan gehad bij de tandarts en in het ziekenhuis.'

Waarom dan?
'Geen idee. Omdat degene die het apparaat voor de röntgenfoto's weet te bedienen er op dat moment niet is. Familie op bezoek heeft? Een hapje aan het eten is? Op Curaçao is? Het kan van alles zijn. Alles gaat hier op standje relaxed, dus dat ook. Dat is enerzijds heel fijn en rustgevend, en aan de andere kant werkt het ook vertragend en vraagt het om – héél – erg veel geduld.'

Lees ook: Als emigreren tegenvalt: Ilona miste haar kroketje uit de muur

Denk je erover om daar weg te gaan?
'Ik moet eerlijk bekennen dat het langzaamaan wel begint te knagen. Toen we hier kwamen, zat de wereld midden in corona. Op Bonaire ging het leven door, iedereen was lekker buiten. In Nederland zat iedereen binnen en was alles dicht. Maar nu het leven in Nederland weer normaal wordt, lonkt het wel meer. Ik zie mezelf niet nog tien jaar op Bonaire wonen. Maar we blijven hier sowieso nog wel een jaar. Nu is het ook gewoon nog goed te combineren. Daarna zien we wel. Ik voel me een vlinder, ik fladder wat rond en zie wel waar ik beland.'

De andere optie hoeft ook niet per se Nederland te zijn.
'Het liefst zou ik een jaar met de kinderen de bush in trekken. Rugzak op, olifanten spotten, echt back to basic. Dat lijkt me te gek, maar de vrijheid om dat te doen, voel ik nog niet. Ik ben inmiddels al zes jaar genezen van longkanker, maar moet nog elk halfjaar op controle. Eigenlijk voel ik me alleen in de drie maanden na zo'n check-up even echt vrij in mijn hoofd. Daarna bouwt de spanning weer op.'

Ik kan me voorstellen dat dat ook een reden was om naar Bonaire te verkassen: weg van de ziekte die in Nederland plaatsvond.
'Ja, misschien wel. Hier ben ik gewoon Nicolette die de dieren redt en iets met plastic opruimen doet. Ik ben hier niet bekend en geen patiënt. Daardoor kan ik het hier makkelijker uitschakelen.'

Het volledige interview en de shoot met Nicolette check je in het julinummer van &C 'Reis ver, duik diep, kom terug', dat nu in de winkels ligt. Of bestel 'm hier via &C the webshop.