‘Wat knap dat jij altijd zo lekker jezelf bent, Tim,’ krijg ik vaak te horen. Meestal vind ik dat dan wel leuk – denk ik – maar steeds vaker vraag ik me af wat mensen daar nou – the fúck – mee bedoelen. Wat zegt iemand nou eigenlijk, die dat zegt? Waarom vinden ze het juist bij mij zo knap dat ik zo lekker mezelf ben? Ik denk heus dat mensen het aardig bedoelen, bemoedigend zelfs, maar soms bekruipt me ook een ongemakkelijk gevoeletje. Want waarom zou het voor mij dan extra moeilijk moeten zijn om mezelf te zijn? Zou ik het eigenlijk niet moeten durven?

Lees ook: Tim: 'Poep jij wel eens op je werk? Dit is wat mij overkwam...'

Als iemand tegen mij zegt dat het zo ontzettend knap is dat ik zo lekker mezelf ben, voel ik me steeds vaker een gigantisch dik iemand, tegen wie anderen zeggen: ‘Wat ontzettend knap dat jij zo VER-SCHRIK-KE-LIJK DIK durft te zijn zeg!’ Mensen vinden het een hele prestatie dat ik dat allemaal durf: door hoe ik me gedraag, hebben mensen blijkbaar de onstuitbare behoefte om mij te complimenteren met het lef om dat te durven. Dan moet ik dus wel een totale randdebiel zijn.

Om een beter beeld van mezelf te krijgen, vroeg ik aan een vriendin of zij ook vindt dat ik zo lekker mezelf ben. Waarop zij antwoordde dat ik inderdaad altijd lekker mezelf ben. Maar wat bedóél je daar nou mee? Ze moest even nadenken en zei: ‘Dat je altijd, in elke situatie dezelfde bent en dat je niet bang bent om je kwetsbaarheden en mindere kanten te laten zien. Je bent een soort open boek. Er is geen dubbele bodem.’ Ik vroeg haar of zij dan niet zichzelf durft te zijn. Waarop ze vertelde dat ze zich vaak inhoudt, niet altijd het achterste van haar tong durft te laten zien omdat ze bang is dat mensen haar dan niet leuk vinden.

Misschien heeft jezelf durven zijn dus te maken met een vorm van zelfverzekerdheid of gewoon schijt hebben aan? Toen ik haar vroeg wat mensen die mij niet echt kennen dan bedoelen met dat ik zo lekker mezelf durf te zijn, antwoordde ze: ‘Ik denk dat die mensen jou gewoon knettergek vinden en het heel knap vinden dat je dat niet verbergt.’ (Daarna kregen we ruzie en hebben we op straat tegen elkaar staan schreeuwen, totdat een voorbijganger terugschreeuwde of we niet even normaal konden doen. Waarna we in koor schreeuwden dat ‘we gewoon lekker onszelf zijn!!!!!’ En toen maakten we het goed met gin-tonics.)

Misschien zegt het allemaal niet zo veel over mij, dat ik zo lekker mezelf durf te zijn. Maar meer over de mensen die het tegen mij zeggen. Durven zij misschien niet zichzelf te zijn? En wat is dat eigenlijk precies: jezelf zijn? Jij bent dit nu aan het lezen, en als ik nu aan jou vraag of jij jezelf bent, wat zou je dan antwoorden? Zou je kunnen zeggen dat je jezelf bent? Of niet helemaal? Weet je überhaupt wie je zelf bent? Ik niet.

Lees ook: Tim: 'Of ik een hartaanval heb? Nee joh, ik zit gewoon op mijn mobiel'

Ik heb besloten dat ik dit jaar voor het eerst carnaval ga vieren als protest tegen al die mensen die zeggen dat ik altijd zo lekker mezelf ben: lekker een week iemand anders zijn! En dan hoop ik dat mensen me ook daarmee gaan complimenteren. ‘Weet je wat ik zo knap vind aan jou, Tim? Jij durft zo lekker iemand anders te zijn.’


Deze column verscheen eerder in magazine &C 3, 2019. Lees hier meer columns van Tim den Besten.