Salt-n-Pepa’s Let’s Talk About Sex klinkt in je oor. Je rijdt op een step door een halfondergrondse garage met een fireball in je bek. Kan gewoon. Of op je skateboardje natuurlijk. Geen probleem. Buiten misschien. Stoepje op, stoepje af. In een wielrenbroek of iets wat daarvoor doorgaat, als het er maar voor doorgaat, want wielrenbroeken zijn hot. Ga dat alleen niet lopen roepen, want niemand zal je begrijpen. ‘Hoezo?’ zullen ze zeggen, ‘is toch een luchtige broek?’ Dus als je iets positiefs over een wielrenbroek kwijt wilt, zeg dan ’t tegenovergestelde: ‘Cool.’

Lees ook: Georgina: 'In de ban van de poes'

We rollen door mijn buurt. Het is begin jaren negentig en ik ben elf jaar oud. Die waaier van haar die uit mijn hoofd lijkt te groeien, heet een kuif. Die heb ik vanochtend zelf opgetoupt en hoog en hard gespoten met Studio Line Gel van L’Oréal. Over een halfjaar zal een buschauffeur me vragen of ik ‘met me bek tegen de muah in slaap gevallen ben’. Die opmerking zal ik het hele concert van New Kids on the Block, waar ik op dat moment naartoe onderweg ben, met me meedragen.

O, je fanny pack noem je overigens een buiktasje, KPN heet de PTT, RTL 4 is pas net begonnen en is de enige commerciële zender, en in zo’n buiktasje zit – afhankelijk van je leeftijd natuurlijk – van alles: je walkman, flippo’s om te ruilen, kneedgum, dummies (snoep), je huissleutel en heel, héél misschien een kwartje of een telefoonkaart om mee te bellen bij een telefooncel. Dat is een soort driehoekige douchecabine op straat, uitgevoerd in kermitgroen en glas. Kijk, zul je er een hebben, laten we erheen rollen. Doe de deurtjes maar open, zo ja. Steek je hoofd er eens in. Haha! Parfum d’urine et cigarettes! Mensen brengen hier soms heel lang door, zeker als het een gesprek betreft dat niet thuis gevoerd kan worden. Jammer dat er nu niemand is, anders hadden we kunnen afluisteren. Maar laten we wel even de laatste roddels meepakken. Hier, in blauwe stift: ‘Dylan hartje Marcella’ en ‘SANDRA VISSER IS EEN HOER!!’ Volgende week staat er met veel dikkere stift op de ramen ‘DIE ARME DAVE KEN NIET NEUKEN MET ZE KLEINE PIKKIE GROETJES SANDRA’.

Lees ook: Georgina: 'In gedachten sproeiden spikkeltjes tbc door de ruimte'

Er is nog geen internet dus de mensen moeten wat. Je kunt hier wel een collect call maken, als je geen kaart of geld hebt. Moet je wel het nummer in je hoofd paraat hebben, hè? En er rekening mee houden dat er boos opgenomen wordt door je moeder: ‘Waar ben jij?’ Want mensen weten niet waar kinderen zijn. Kinderen hebben een eigen leven, weet je. Je moet om vijf uur thuis zijn en tot die tijd kun je bij mensen naar binnen kijken, hutten bouwen onder viaducten, het spoor oversteken als er een trein aankomt, sigaretten kopen en roken, in struiken zitten. Voordat je naar huis gaat, zet je je horloge tien minuten terug. Onthou dat. Ja, kijk maar naar je pols, je hebt een horloge. Een Swatch Pop. Doe die niet weg. Krijg je spijt van. Want je zult te laat zijn, maar dan kun je verbaasd zeggen: ‘Huh? Is het al HALFZES??’ De vroege jaren negentig zijn het laatste staartje vrijheid. Amerikaanse techbedrijven weten nog niet van je geheime schimmelteen. Geniet ervan, nu je hier bent.


Deze column verscheen eerder in magazine &C 3, 2019. Lees hier meer columns van Georgina Verbaan.