Sexy Time: De écht leuke man #6
Haar eerste grote crush in groep zeven wees haar faliekant af met de boodschap: ‘Je bent te dik’. Sindsdien is ze bang voor de écht leuke man, want daar is ze vast niet mooi genoeg voor. Of heeft ze het al die tijd helemaal mis?
Ik sta bij de hekken van Artis, het miezert en een grote groep kleuters verzamelt zich bij de ingang. De snerpende kindergilletjes dringen mijn hoofd op ongemakkelijke wijze binnen. Waarom doe ik dit in godsnaam, overdag daten met een volstrekt onbekende die ik niet eens leuk vind? En zal de wandelaar überhaupt komen opdagen? Ik steek mijn handen nog iets dieper in mijn zakken van mijn al veel te natte jas en staar naar de grond. Dan voel ik hoe er iemand dicht bij me komt staan, te dicht in mijn aura voor slechts een voorbijganger. Ik kijk op en herken hem direct: Jonas. De wandelaar - volledig gekleed op het weer met een water afstotende en winddichte jas - lacht triomfantelijk naar me. ‘Jessie?’ vraagt hij niet eens verlegen. Met een moeizame glimlach steek ik mijn hand uit, ‘Hai, Jessie, inderdaad..’. Hij schudt mijn hand en als een blij kind trekt hij twee toegangskaartjes uit z’n jaszak. Ik knik en kijk naar de ingang. De grote groep kleuters is net compleet en stroomt langzaam door de hekken naar binnen. We sluiten aan achter de groep. De wandelaar vertelt blij over z’n reis naar de dierentuin, waar ik slechts enkele flarden van opvang, door het gegil van de kleuters kan ik hem niet verstaan. Ik lach verontschuldigend naar hem en hoop dat hij de paniek niet in mijn ogen ziet. Pas wanneer we los komen van de groep kleuters en ons weg naar het reptielenhuis volgen, hoor ik eindelijk goed zijn stem. Hij klinkt vriendelijk, rustig ook. Toch kijk ik, wanneer hij het niet ziet, afkeurend naar zijn idiote waterdichte outfit waarin zijn niet al te slanke lichaam niet al te florissant uitkomt.
Lees ook: Sexy Time: De écht leuke man #5
In het Orang-Oetanverblijf is het rustig en droog. Er liggen een paar apen te slapen, twee anderen lopen rond met afgekloven andijvieschillen. ‘Zullen we hier even zitten?’ vraagt hij. Ik knik en neem plaats op het bankje tegenover het raam. Hij komt naast me zitten, doet zijn capuchon af, ritst zijn jas open en pakt zijn tas. Zonder zijn waterafstotende windjack ziet hij er ineens stukken leuker uit; minder dik, minder geeky en eigenlijk best knap? Uit zijn tas tovert hij een zak popcorn. ‘Kijk, voor bij het aapjes kijken’. Ik lach en wrijf in mijn handen. ‘Lekkerrr.’ Terwijl we naar de apen kijken en in de zak met popcorn graaien vertelt hij over zijn werk. Hij is bioloog, weet alles van vogels en hun leefgebied. Terwijl hij gepassioneerd vertelt, inspecteer ik zijn gezicht. Zijn lippen zijn vol en praten guitig. Zijn ogen stralen en hij heeft een klein baardje. Zijn kaaklijn is strakker dan ik had durven hopen. Misschien is hij toch niet zo geeky als ik dacht?
Lees ook: Sexy Time: De écht leuke man #4
We lopen verder langs de wolven, de gieren en de zebra’s. Hij weet over elk dier wel iets te vertellen, nerderig maar: leuk. Dan begint het plotseling nog harder te regenen. Direct trekt hij zijn capuchon weer op en trekt zijn rits dicht tot aan zijn kin. Ik kan slechts mijn kraag iets omhoog zetten, maar als het ineens begint te stortregenen kijk ik enigszins paniekerig om me heen. Dan pakt hij mijn hand en trekt me mee naar de grot naast de waterval. ‘Pfoe’, zeg ik als we helemaal doorweekt in de grot staan. Ik schud met mijn mouwen en bibber van de kou. ‘Klote weer.. zelf in de lente’. Dan komt hij dichter bij me staan, pakt mijn hand en wrijft ‘m warm. Ik voel hoe mijn hart sneller klopt en hoe er een spanning tussen ons groeit nu we hier alleen, helemaal doorweekt in een iets te schemerige grot staan. Dan duw ik mijn kin omhoog en zoek zijn ogen. Hij buigt zijn hoofd naar voren en kust me.
Wordt vervolgd.
