Deel 1: Single bells
De waargebeurde, opwindende belevenissen van een hunkerende single. Continu op zoek naar de grens tussen liefde en lust.
PLING. Ik kijk op mijn telefoon. Weer een uitnodiging voor een kerstdiner. Dat wordt vier dagen onafgebroken aan volle kersttafels zitten. Ik heb voor iedere dag een andere outfit met glitters, hakken en rode nagellak. Op YouTube bekijk ik alvast tutorials om mijn beste kerstkapsel te kunnen maken, met de beste trucs voor het meeste volume. In mijn hoofd zie ik de kaarsjes al flikkerend op het witte tafellaken staan en ruik ik de geuren van krieltjes met boter, wijn, stoofpeertjes en de sterke geur van dennennaalden. In gedachten hoor ik mensen schaterlachen aan tafel en zie ik hoe mijn vriendinnen volop vertellen over hun nieuwe baan, hun nieuwe huis, hun nieuwe leven. Op de achtergrond knettert een warme open haard, waarin voor de gelegenheid extra dikke dennentakken knisperen.
Maar hoe mooi mijn outfits, kapsels en ideeën voor de kerst ook zijn, er is één essentiële, missende factor in dit mooie verhaal: een man aan mijn arm. De man bij wie ik zijn jasje nog even schoonveeg en zijn strikje nog even rechttrek, voordat we samen door de sneeuw naar ons eerste kerstdiner wandelen. De man met wie ik achterin de kerk ga zitten, terwijl iedereen zachtjes meezingt met ‘Stille Nacht’. De man die zijn hand onder de kersttafel op mijn been legt, zijn handen laat glijden over mijn panty, tot onder mijn rokje, terwijl hij een serieus gesprek voert over de geloofwaardigheid van de Bitcoin. De man, die mij na een uitbundig kerstdiner op bed gooit, mijn glitterjurk langzaam van mij afpelt en mij vervolgens liefheeft tot diep in de nacht, terwijl de sneeuwvlokken zachtjes tegen de ramen vallen.
Die man, die is er niet. En dat al zeker drie kerstjaren lang. De vraag van ooms en tantes hoor ik alweer duidelijk galmen door mijn hoofd: ‘Heb jij nog geen…?’ In gedachten zie ik hoe ik met mijn hoofd dan resoluut en direct nee schud. Met daarop het onvermijdelijke antwoord: ‘Maar hoe kán dat nou? Jij bent toch zo leuk?’ Wat alles nog een graadje pijnlijker maakt. Onvermijdelijk. En dan mijn vriendinnen. De laatste jaren vierden we kerst met alleen zes meiden, maar inmiddels heeft iedereen een vriend, zijn er zelfs mensen in de echt verbonden en bovenal zijn er ook nog baby’s op komst.
Kijk, als vrijgezel in een grote stad hoor je mij niet klagen, maar dat ik in mijn tiptop kerstjurk wéér alleen plaatsneem in gezelschappen van mensen die voornamelijk in tweetallen of drietallen komen, maakt mij nu toch een beetje verdrietig en vooral ongemakkelijk. Na drie jaar grote praatjes aan de kersttafel (‘hij had zo’n ongelofelijke dikke lul, niet normaal’), heeft iedereen die wel gehoord. Ik wil verdomme binnenkomen met die man, die net een stukje groter is dan ik, ook wanneer ik hakken draag. Werk aan de winkel dus. Ik open mijn telefoon en scroll door mijn contacten. Heb ik niet nog ergens een scharrel met wie de zaken nog niet geheel zijn afgerond? Een paar namen schieten voorbij. Aaron, een knappe sportschoolleraar, maar met een autoriteitsprobleem - die gaat het niet trekken in de kerk. Dan heb ik nog Dirk, een enorme schat, maar echt van een volkomen andere planeet. Praat alleen maar over windmolens en illegale dierenhandel: geen match met mijn vriendinnen. Dan Esteban, tijdelijk in Nederland, met zijn zwaar Spaanse accent redelijk onverstaanbaar in het Engels, ook niet handig aan de kersttafel. De moed begint me al in de schoenen te zakken. Kees, een echte womanizer, die gaat mijn vriendinnen versieren, zelfs als ze bevrucht en wel aan de arm van hun man aan tafel zitten. Om je dood voor te schamen.
En o ja, Thomas. Hm. Wat was er ook alweer mis met Thomas? Heeft een eigen bedrijf in webdesign, praat volledig verstaanbaar, heeft wat te melden, is net iets langer dan ik, óók met hakken aan. Blond haar en mooie handen, die ik in gedachten al over mijn twintig denier panty zie glijden. Goh, dat ik hem al in geen tijden meer heb gecontact. Ik stel een simpel, maar acceptabel bericht op, kort en krachtig. Binnen enkele seconden copy-paste ik het in mijn app. Mijn duim hangt nog een seconde twijfelend boven de button: verzenden. Ik neem een diepe hap adem en tik de button aan. Ik vouw mijn handen samen en hef mijn hoofd richting het plafond voor een kort spiritueel moment, gericht aan de Kerstman en God tezamen. ‘Breng mij een man met kerst,’ wens ik drie keer achter elkaar in mijn hoofd, terwijl ik mijn ogen stevig samenknijp.
Wordt vervolgd…
Meer sexy verhalen lees je hier.
