De hardloper
Al drie weken op rij komt ze hem bijna dagelijks tegen tijdens het hardlopen. Elke keer weer kruisen hun blikken elkaar indringend wanneer ze elkaar - al zwoegend en zwetend - passeren. Wie is deze mysterieuze hardloper?
Stoïcijns kijk ik voor me uit. Mijn hand maakt steeds dezelfde beweging, bij iedere stap die ik zet. Mijn benen voelen verlamd, toch lukt het me steeds weer om een nieuwe stap te zetten. Nog even, denk ik, terwijl ik in mijn oor word aangemoedigd door Stacey: ‘You’re doing great, you’re halfway there!’
Lees ook: Deel 4: Mijn zakenman
Met een hoofd als een tomaat en de zweetvlekken op mijn rug draai ik mijn laatste rondje in. Dan, zoals vaker de afgelopen weken, zie ik hem in de verte aankomen. Hij draagt meestal een kort broekje, witte sokken in zijn sportschoenen met fluorescerende rand, en een zwart T-shirt. Uit zijn oren hangen de bekende witte draadjes, zou hij ook worden aangemoedigd door Stacey? Of luistert hij tijdens het rennen naar BNR Nieuwsradio?
Zijn bruine haren deinen mee op de stappen die hij zet, zijn blik staat op oneindig. Hoe kort het moment vlak voordat hij mij passeert ook is, mijn ogen scannen steeds weer snel zijn lijf. Waar ik gisteren stopte, ga ik vandaag verder. Zijn benen zijn sterk, zijn borst is gespierd − maar niet overdreven. Hij is lang, atletisch. Hij oogt knap, maar niet bijzonder. In het voorbijgaan adem ik onbewust diep in en ruik ik een vleug van zijn deodorant. Zal hij straks, na zijn dagelijkse ronde door het park, onder de douche springen, zijn haar kammen, zijn pak aantrekken en op de fiets naar kantoor rijden?
Hij lijkt me een serieuze man met weinig humor. Indringend, maar toch zachtaardig. Gek genoeg valt hij me op, tussen alle andere sportievelingen die steevast drie keer per week door het park stomen. Vaker maakt hij op het laatste moment oogcontact, wat veelal awkward overkomt; het moment is te kort, te onverwacht om een glimlach op een gezicht te toveren. Bovendien weet je: van binnen gaan wij beiden stuk, dit is niet het moment om te flirten. Dus als mijn ogen zijn blik kruisen, kijken we indringend naar elkaar, totdat we té dichtbij zijn. Daarna zijn onze blikken weer in de verte gericht.
Ook vandaag kijken zijn ogen op het laatste moment naar mijn bloeddoorlopen ogen, de zweetdruppels op mijn voorhoofd en de zweetvlekken op mijn T-shirt. Een kort moment staat hij op mijn netvlies, maar al snel voel ik mijn benen weer zwaarder worden en realiseer ik me dat ik nog altijd met een grote uitdaging bezig ben. Mijn rondje is bijna afgelopen, ik verlang naar een slokje water. Wanhopig kijk ik op mijn telefoon, nog dertig seconden. En als de laatste seconden wegtikken − die wel een eeuwigheid lijken te duren − zet ik nog even extra aan. Dan buig ik voorover en steun hijgend op mijn knieën. Met grote passen loop ik naar de uitgang van het park.
Twee dagen later doe ik weer mijn ronde. Inmiddels schijnt de zon, de vogels fluiten, de witte bloesems geuren zoet. En precies wanneer ik mijn laatste rondje weer indraai, zie ik in de verte een verschijning opdoemen die op hem lijkt. En weer, als we steeds dichter bij elkaar komen, scannen mijn ogen in vogelvlucht zijn lichaam. Enkele seconden later kijken we elkaar aan, met onze blik op oneindig. Zonder dat ik het besef zie ik een bepaald verlangen in zijn ogen. Wat zou er gebeuren, als we samen zouden zijn in een ruimte waar we elkaar niet binnen enkele seconden voorbij gaan? Hij is helemaal mijn type niet, maar toch. Ik weet dat zijn lichaam sterk is, dat zijn benen lang en gespierd zijn. Weer passeren we elkaar in stilte, ik ren de laatste meters van mijn rondje.
Drie weken lang kom ik hem bijna dagelijks tegen. Onze blikken hebben elkaar al tientallen keren gekruist. Inmiddels voelt hij als een bekende en lijkt het wel een ritueel geworden. In al die dagen zag ik hem voorbij komen, niet eerder hoorde ik zijn stem. Tot vandaag. Hijgend sta ik voorover gebogen bij het fonteintje op de hoek bij de uitgang. Ik laat het koude water over mijn gezicht stromen. Dan hoor ik achter me ineens: ‘Hoi.’ Naast me op de grond zie ik de sneakers met de fluorescerende rand. Ik kijk op en veeg met mijn arm langs mijn natte mond. Dan kijk ik in de ogen die me al zo vaak in stilte groetten. Zijn stem klinkt zwaarder dan ik had gedacht.
Wordt vervolgd…
Meer sexy verhalen lees je hier.
