Sexy Time: Het wilde pad #4
Kaat is net gaan samenwonen met Koen. Na vier jaar samen een onvermijdelijke stap, maar toch knaagt er iets. En dan komt ze ineens een oude liefde tegen.
Met mijn ogen gesloten in de realiteit zie ik in mijn fantasie hoe Jeroen op zijn volle onderlip bijt en me nu, met zijn twee grote handen, vastpakt bij mijn middel. Hij zit nog steeds wijdbeens op de stoel. De kelder is donker en we zijn alleen. Ik kan me niet herinneren ooit zo nat te zijn geweest van de opwinding. Nu ga ik hem voelen, diep in me. De man waar ik al zo lang naar verlang. Naar zijn alles. Zijn smaak, geur, alles. Hoe lang ik al niet daarover heb gefantaseerd. Nog even kort en stiekem kijk ik tussen zijn benen en het water loopt me in de mond.
'Gaat het, Kaat? Je hart klopt als een bezetene.'
Lees ook: Sexy Time: Het wilde pad #3
Ik schrik geïrriteerd. Even voel ik me weer terugkeren op aarde. Ik herken de geur van Koen, maar dat mag de pret niet drukken, en langzaam laat ik me op hem zakken. De extase die ik hoopte te beleven, blijft uit en ik besef me dat Koen nooit, maar dan ook nooit, zelfs niet in mijn dromen, in zou kunnen vallen voor iemand als Jeroen. Pas nu durf ik te bekennen dat ik altijd al iets bij hem heb gemist. Niet zozeer in onze relatie, maar meer tussen de lakens. Het dierlijke, wilde, passievolle. Dat heb ik met Koen nooit beleefd. Met Jeroen in feite ook niet, maar het vuur dat in me laait als ik bij hem ben, is een voorbode voor wat hij me te geven heeft, daar ben ik van overtuigd.
Ik ben op de vlucht geweest voor het ongetemde en onbekende en zo in de armen van Koen terechtgekomen. Het huilen staat me nader dan het lachen. Hier ben ik totaal niet op voorbereid, maar ik krijg ineens een reality check van hier tot ginder. Snel veer ik op en sta abrupt naast het bed.
'Sorry, ik kan het niet. Ik ben afgeleid.'
'Hè, wat is er nou?'
'Weet ik niet', fluister ik, en leg vol schaamte mijn handen voor mijn buik. Ik voel me naakt en kwetsbaar.
'Nou zeg, ik snap niks meer van jou. Je trekt me zonet bijna van de bank af, zo geil was je, en nu ben je ineens klaar?'
'Ja, het is niet anders. Ik ga even thee zetten.'
Ik voel me klote. Dit klopt van geen kant. Als Koen me dit zou flikken zou ik woedend zijn. Ik moet kappen met wat dit ook is. Maar dezelfde nacht droom ik alleen maar van Jeroens donkere ogen, zijn brede schouders, proef ik zijn lippen op de mijne en weet de volgende ochtend precies wat me te doen staat.
Met knikkende knieën sta ik in gang drie van de bouwmarkt te staren naar zijn brede rug die naar me toegekeerd staat. Dit is het moment. Het is nu of nooit. Als ik dit niet doe, zal ik mijn leven als een getemd wild dier leven, en het idee daaraan beneemt me alle lucht uit mijn longen en maakt het onmogelijk om niet de stap te zetten.
Ik tik Jeroen op zijn rechterschouder.
'Hey.'
'Kaat!'
Hij drukt me tegen zich aan en alles aan onze lijven tegen elkaar voelt goed.
'Heb je even?'
'Voor jou altijd. Tegels toch?'
'Nee, het gaat over ons.'
'Ons?'
Hij doet een verdwaalde pluk haar achter zijn oor en kijkt me nu zoekend aan.
'Oké, kom, we gaan even naar beneden. Daar kunnen we rustig praten.'
Mijn hart klopt in mijn keel, mijn kutje pulseert in mijn jeans van verlangen en mijn longen vullen zich met hitte. Alsof ik een droomwereld instap, volg ik Jeroen trede voor trede richting de kelder. Het is er donker, het ruikt er ietwat muffig en op een tafel en wat lukraak geplaatste stoelen na, is het er leeg en verlaten.
'Kleden jullie je hier om?' Ik probeer wat tijd te winnen en de moed te verzamelen om daadwerkelijk te doen waarvoor ik hier gekomen ben.
'Kaat, kom op, vertel, wat is er nou echt?'
Hij pakt nu een van de stoelen nonchalant beet en gaat wijdbeens voor me zitten. Dit is het moment. Ik voel hoe mijn tepels hard worden en schraap mijn keel.
'Weet jij waarom wij nooit samen zijn geëindigd?'
'In bed bedoel je?'
Jeroens blik glijdt langs alle rondingen van mijn lijf en voor het eerst in mijn leven voel ik me compleet overrompeld en tegelijkertijd volkomen in het moment.
Lees ook: Sexy Time: Het wilde pad #2
'Nee gewoon, samen. In bed, bij elkaar, gewoon wij. Waarom zijn we er niet voor gegaan?'
'Hoe eerlijk wil je dat ik ben, Kaat?'
'Heel! Vertel het me. Ik wil het van jou horen.'
'Omdat jij niet durfde Kaat.'
Dat is het, dat is het altijd geweest. De angst overwon het altijd van mijn eigen verlangen. Mijn eigen verlangen naar wat ik wilde en met wie. Maar nu ik op het punt sta mijn huis af te staan en van mezelf een heus setje te maken, weet ik dat ik niet meer langer in deze bange toestand kan leven.
'Ben je verliefd op je vriendin?'
Hij kijkt me nu stilzwijgend aan en knikt zachtjes van nee.
'Je bent altijd door mijn hoofd blijven spoken, Kaat. Trouwens, dat weet je best.'
'Jij ook door het mijne.'
Zonder dat ik aan de pijnlijke consequenties denk van mijn actie stap ik de allerlaatste stap naar voren, die me nog scheidt van mij en mijn nieuwe ik. Hier is geen sprake van teleurstelling. We kussen zoals we altijd al hebben gedaan, alsof ons laatste uur geslagen heeft en we alleen nog elkaar hebben en dit precieze moment. Gulzig happen we naar elkaar en proberen ieder deel van elkaar vast te grijpen.
Wordt vervolgd.
