Sexy Time: Landelijke liefde #3
Iris besluit een lang weekend door te brengen in een bed and breakfast om haar webshop te bouwen. Lekker, in alle rust op het platteland, ver weg van de drukke stad. Een iets te romantisch idee, ontdekt ze al snel. Tot haar ogen op een jonge boer vallen en ze opeens een stuk minder haast heeft om terug naar de stad te vluchten.
Zwijgend vervolgen wij onze weg richting de koeien. Mijn benen glijden tegen elkaar aan van het opgewonden zweet. De haren in mijn nek kruipen omhoog in afwachting van het onbekende. Ik ben echt een stadsmens. Heb totaal geen banden met het boerenleven. Deze man lijkt hier daarentegen uit de grond gestampt. Hij ruikt totaal niet zoals alle mannen die ik in mijn leven van alledag tegenkom. Ik denk dat hij niet eens deo gebruikt! En toch heb ik nog nooit zo'n reukgenot ervaren als toen hij me zonet omhoog tilde en ik de walm van zijn zoetige hitte tot me kreeg. Ik kijk naar de figuur die voor me uit loopt en ik begin te watertanden. Ik denk dat vele stylisten een moord zouden doen voor zijn overhemd, dat tot in de perfectie afgewerkt lijkt met kleine scheurtjes, zandvegen en ondefinieerbare vlekken. Zijn haren vallen nonchalant laag in zijn nek en zijn zongebruinde huid zou zo in een campagne kunnen voor ‘s werelds beste zelfbruiner. Maar niks van deze pracht is nep. Hij is een en al natuurlijk en lijkt totaal onbewust van zijn eigen schoonheid. Deze man wordt beschermd door het universum. Hij is op deze plek neergestreken om behoed te blijven van de stadse klauwen. Niks zou nog heel blijven van deze hunk op het moment dat hij een stadse kroeg in zou stappen. Man, waar heb ik dit juweeltje aan verdient.
Lees ook: Sexy Time: Landelijke liefde #2
Mijn euforische vindersgeluk is van korte duur, want niks aan zijn lichaamshouding geeft een boodschap van interesse. De man doet gewoonweg wat hem gevraagd wordt en begeleidt me naar de koeien. Wow, wat zijn die beesten groot van dichtbij. Ze draaien zich naar me om en ik staar in de ogen van Saskia en Linda. Geen idee waarom, maar de tranen springen me in de ogen.
'Wat is er met jou?'
Onhandig staat hij nu tegenover mijn tranende zelf en kijkt me fronsend aan.
'Ja, nee, sorry hoor, ik weet ook niet wat er is. Ze zijn zo lief. Zo onschuldig en lief. Die beestjes. Kijk nou toch.'
Ik haal uit en snotter in mijn handen. Blijkbaar had ik deze tijd meer nodig dan ik dacht, want mijn lijf ontlaadt zich ineens van alle knopen die binnenin me zitten en ik voel een balsemende huilbui opkomen die ik zonder controle maar laat gaan. Alles wordt me ineens teveel. Er is geen houden meer aan.
'Eh, ik kom zo wel terug anders. Doei.'
Hij maakt aanstalten om weg te lopen, maar ik pak hem beet bij de hand en druk mezelf tegen hem aan.
'Alsjeblieft nu niet weg gaan. Ik wil niet alleen zijn. Blijf nog eventjes hier.'
Ik wacht zijn antwoord niet af en druk mezelf geforceerd tegen hem aan. Zijn lijf verstard en voelt aan als steen. Aan alles merk ik dat hij zo snel mogelijk bevrijd wil worden uit deze ongemakkelijke situatie. Maar het kan me niks schelen. Ik ben niet voor niks naar het platteland gekomen, en als het knuffelen met een boer me helpt om weer zen te worden, dan is dat maar zo. Koeien knuffelen is toch ook een ding heb ik gelezen, maar ik verkies liever dit exemplaar.
Lees ook: Sexy Time: Landelijke liefde #1
Mijn tranen drogen sneller dan gedacht. Hoe lang we daar zo gestaan hebben weet ik niet, maar ook ik versteen nu van de situatie en gêne overspoelt me.
'Sorry, sorry voor dit. Laat de melk maar zitten.'
Ik kijk niet meer achterom en ren op mijn blote voeten over de nattige grond terug naar het erf. De spetters modder spatten op mijn kuiten. Ik had gewoonweg bij mijn eerste plan moeten blijven en het ontbijt over moeten slaan. Mijn koffers staan nog ingepakt, ik kan nog steeds besluiten te vertrekken. Ik smijt de deur van mijn lieflijke kamertje dicht en veer op en neer op het bed. Het bloemetjesbehang doet me weer tranen en flarden van mijn kindertijd schieten in mijn gedachten aan mij voorbij. Ik kruip nu helemaal op het bed en krul mezelf op. Zo verdrietig en alleen heb ik me nog nooit gevoeld. Maar ineens, zonder enige aanleiding, dwaalt mijn hand af tussen mijn benen, en voor ik het weet lig ik wijdbeens, in mijn inmiddels natte stringetje, te wroeten naar mijn harde knop. Alle indrukken, alle weggestopte pijntjes, alle dromen, alles komt samen in mijn klit. Ik heb er geen verklaring voor, maar ik voel dat ik op springen sta en binnen een paar seconden klaar ga komen. En juist dan, juist op het moment dat ik voel dat heel mijn lijf zich aanspant, gaat de deur open en staat hij mij verwilderd aan te kijken.
Wordt vervolgd
