Mile High Club
De waargebeurde, opwindende belevenissen van een hunkerende single. Continu op zoek naar de grens tussen liefde en lust.
Ik voel hoe mijn handen steeds klammer worden. Ongeduldig pak ik alvast mijn boek. Ik had me voorgenomen om pas te gaan lezen als we ergens hoog en droog in de lucht zouden hangen, maar zo stoïcijns het gangpad in staren maakt me alleen maar zenuwachtiger. Ik adem diep in en uit. Er is niets aan de hand. Vandaag vlieg ik terug naar huis, over de oceaan.
Net wanneer ik mijn focus eindelijk een beetje op mijn boek heb, hoor ik een doffe plof. Ik kijk naar rechts en zie hoe een mannenlichaam zich in de kleine stoel naast me wurmt. Zijn rugtas propt hij tussen zijn benen door onder zijn stoel. En terwijl ik alleen zijn achterhoofd zie, maak ik van het moment gebruik om goed naar zijn lijf te kijken. Hij draagt een spijkerblouse, een trainingsbroek en uit zijn tas haalt hij nog snel even een boek. Als hij weer omhoogkomt is zijn gezicht rood aangelopen van het bukken. ‘Hey,’ zegt hij. Ik lach vriendelijk naar hem. Zijn gezicht is licht gebruind, zijn ogen zijn blauw en zijn haar is donkerblond. Plotseling schrik ik op van het starten van de motoren. Snel open ik weer mijn boek en plug mijn oordopjes in mijn oren.
Tot we in de wolken vliegen blijf ik geconcentreerd naar mijn eigen schoot staren, naar het boek dat ik al weken probeer te lezen. Dan pas kijk ik op. Ik zie hoe mijn buurman met zijn hand zachtjes op de leuning tikt, op de maat van de muziek die uit zijn koptelefoon komt. Zijn bruine handen zien er sterk uit. Zijn nagels zijn bijna wit en netjes rond geknipt. Af en toe raakt zijn hand mijn onderarm, maar ik doe alsof ik het niet voel en lees steevast door, terwijl ik steeds stiekem even naar rechts gluur.
Als de nacht valt en mijn medepassagiers zich onder kleine blauwe dekentjes wurmen, maak ik me los van mijn stoel. Onhandig sta ik op, terwijl mijn buurman zijn benen intrekt. Met mijn billen kom ik langs zijn gezicht, mijn been zet ik zo vlug mogelijk in het gangpad. In de wc kijk ik in de spiegel en veeg een zwarte vlek mascara onder mijn oog vandaan. Nog vier lange uren hier in de lucht. Ik adem diep in voor een nieuwe dosis moed, terwijl ik de deur open. Plotseling kijk ik recht in de blauwe ogen van mijn buurman. Tijdens een korte stilte lijkt het universum even stil te staan. Ik wil het moment weglachen, maar nog voor ik de kans krijg, stapt mijn buurman het kleine hokje binnen. Voordat ik het besef sla ik mijn armen om zijn middel, terwijl hij het gammele deurtje snel op slot doet.
Zonder een woord te zeggen pakt hij mijn kin, wrijft zijn duim langs mijn lippen en kust me. Hij smaakt naar kauwgom, naar de zee en het strand. Met mijn handen beweeg ik over zijn rug, naar het randje van zijn T-shirt waar ik zijn warme huid voel. Het kraantje van de wasbak prikt in mijn rug, als hij zich nog steviger tegen mij aandrukt. Door zijn trainingsbroek heen voel ik een harde bobbel en langzaam laat ik mijn handen van zijn rug naar zijn buik gaan, naar beneden, over zijn pik. Terwijl ik zachtjes knijp hoor ik hem sneller ademen in mijn oor. Met een ferme ruk trekt hij mijn broek naar beneden en rijdt met zijn lijf tegen me aan. Ik kan niet wachten op zijn harde pik en lik zijn lippen terwijl ik mijn ogen gesloten houd. En terwijl hij me in mijn billen knijpt laat hij zijn broek zakken tot aan de grond. Voor zover het me lukt leun ik achterover met mijn blote billen in het wasbakje. Zijn sterke armen tillen me een stukje van de grond en dan voel ik hoe zijn harde warme pik bij me naar binnen glijdt. Krachtig stoot hij in me terwijl hij me stevig vasthoudt. Zijn hoofd leunt af en toe op mijn schouder, mijn handen gaan door zijn haar. Zonder een woord te wisselen weten we allebei dat dit niet lang kan duren. Steeds harder en krachtiger beweegt hij zijn lijf tegen het mijne en terwijl de kastjes klapperen van de turbulentie hoor ik hoe hij met een zachte kreun in mijn oor klaarkomt. Even blijft het stil in het kleine hokje, ver boven de oceaan, midden in de nacht. Dan zet hij mij zachtjes neer, kust mijn voorhoofd en lacht naar me. In dezelfde stilte waarmee we kwamen, nemen we weer plaats in onze stoelen. Onder mijn blauwe dekentje droom ik weg tegen zijn zachte schouder. Bijna thuis.
