Wat Willa Stoutenbeek (34) precies doet? Nou, mode een stukje groener maken. Haar branded communication agency W.Green verzorgt o.a. de visual identity en communicatie voor modemerken die net als zij purpose-gericht zijn. Geld verdienen mag namelijk nooit ten koste gaan van mens en milieu. Willa is dan ook een beetje een gelijkheidsactivist, maar niet op een ouderwetse manier. Alsjeblieft niet, want oude activisten slash wereldverbeteraars vindt ze maar belerende types. ‘Toen Leonardo DiCaprio de urgente documentaire Before the Flood uitbracht, was een veelgehoord commentaar dat hij zelf ook veel reist. Ik vind dat zo’n onzin. Mensen zijn alleen maar op zoek naar excuses om geen bewustere keuzes te maken.’ En dat is dus het doel van Willa: mensen dat wél laten doen, zonder in het geitenwollensokken-hokje geduwd te worden. Dat begint aardig te lukken.  

Vind jij jezelf een feminist? ‘Ja, wat anders? Ondanks dat ik heel graag zou willen dat het niet meer nodig is om over issues te piepen en te protesteren. Ik denk dat het belangrijk is dat er een verschuiving plaatsvindt: van de lange heerschappij van mannen naar iets meer vrouwelijk leiderschap. Door toedoen van onze oma’s hebben we het heel makkelijk gehad. Nu moeten wij er weer voor zorgen dat de volgende generaties het beter hebben dan wij. Dat is onze verantwoordelijkheid. Het is belangrijk dat we sekse-ongelijkheid blijven adresseren. Victoria Koblenko stuurde me laatst een quote. Ze schreef zoiets als: zolang je niet in beweging komt, heb je niet door dat je geketend bent. Ik geloof dat deze woorden toebehoren aan een Russische filosoof uit 1870. Ik vond het zo mooi. Sommige vrouwen willen misschien ook helemaal niet de verantwoordelijkheid die mannen wel hebben. Die willen misschien helemaal niet werken, of veel minder. Of ze vinden het wel prettig dat er niet zoveel van ze verwacht wordt. Dat is ieders eigen keuze, maar het moet wel een echte vrije keuze blijven en geen verwachting van de familie of de maatschappij. En los van wat je vindt, moeten we met elkaar in gesprek blijven. Er valt op zoveel gebieden nog iets te halen. Bijvoorbeeld: waarom gaan we fluisteren als we het over een vagina hebben? Waarom schamen we ons als we tampons afrekenen in de supermarkt? Dat soort shit is echt insane. Het zijn verborgen taboes die we allemaal veel te lang hebben geslikt.’  

Is je moeder een feminist? ‘Absoluut. Ze is als onbevangen Brabants meisje voor mijn vader naar het ‘Westen’ verhuisd. Daarvoor woonde ze zelfstandig een jaar in Schotland en Berlijn. Ze ging weg bij mijn vader toen ze voelde dat het voor de kinderen geen gezonde omgeving meer was. Mijn vader is manisch-depressief en was toentertijd niet altijd even toerekeningsvatbaar. Terwijl mijn moeder een eigen bedrijf had, nam ze ook de zorg voor de kinderen op zich. Wat grappig is: in die tijd gingen ze er nog niet vanuit dat een vrouw de eigenaar was. Als de bank belde, vroegen ze altijd naar meneer Vingerhoets in plaats van naar mevrouw Vingerhoets. Daar werd ze af en toe echt mesjogge van! Mijn moeder is zo’n inspiratie voor me. Ze heeft erop gehamerd dat ik altijd mijn onafhankelijkheid moet behouden en heeft mij alle vrijheid gegeven die ik nodig had, zelfs al was ik een enfant terrible sur plus.’    

Uit wat voor gezin kom je? ‘Uit een ondernemersgezin. Mijn vader had ook een eigen winkel. Ik wilde vroeger nooit ondernemer worden. Ik had gezien hoe dat bij mijn ouders ging, we konden nooit op vakantie op de momenten dat anderen op vakantie gingen en ze werkten veel avonden en weekenden. Ik heb tien jaar voor verschillende bazen gewerkt, maar ik merkte gewoon dat ik te eigenwijs was. Ik kon mijn ideeën niet kwijt.’

Is er sprake van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in je werk? ‘Ik denk dat het in de mode en communicatie wel meevalt. Die sector wordt door vrouwen gedomineerd. Er is wel ruimte voor mannen, als zij bereid zijn om met zoveel vrouwen te werken. Mannen zijn overigens wel beter in salarisonderhandelingen, daar kunnen we echt iets van leren. In deze sector valt sowieso minder geld te verdienen, het is wat eerlijker door de hele keten heen verdeeld. Ook al trek ik daardoor aan een korter eind, dat is onderdeel van de filosofie.’   

Welke vrouw zie jij als voorbeeld? ‘Ik houd heel erg van vrouwen met humor en ballen, zoals comedian Sarah Silverman. Zij steekt met alles de draak en is ook nog eens een fucking lekker wijf. En ik vind Rihanna tof, die combineert een soort gekte met commercie. Misschien straalt zij niet altijd feminisme uit, maar er is niemand die tegen haar zegt wat ze wel of niet moet doen, wat te dragen en hoe zich te gedragen. Ik vind dat wij vrouwen elkaar wat minder op alles moeten afrekenen.’   

Wat is de oplossing voor wereldvrede? ‘Ik denk dat het al enorm helpt als je niet alles buiten jezelf zoekt. Maar dat je jezelf een spiegel durft voor te houden en dat je vervolgens de beste versie van jezelf probeert te zijn.’ 

Wat is je guilty pleasure? ‘Shellac nagels. Ik zou natuurlijk altijd voor toxic free moeten gaan, maar dit is zó makkelijk! Ik ben vaak al een beetje een tomboy, verzorgde nagels maken dan veel goed.’   

Billen of borsten? ‘Billen.’   

Wel of geen schaamhaar? ‘Ik ben van de jaren 90-landingsbaan. O jee, nu voel ik me echt een oud wijf. Een grote bos vind ik niet chill, maar zonder voel ik me net een klein meisje. Misschien ben ik zo geconditioneerd dat ik haarloos wel mooier vind.’   

Favoriete lichaamsdeel van de man? ‘Zijn hersenen. Sorry, is dat saai? Ik heb wel een uitgesproken smaak in mannen. Ik houd van gespierde spijkers: slank, maar wel in vorm. Ik heb niets met opgepompte lichamen.’   Heb je een seksblunder? ‘Dit klinkt hard, maar met een heel kleine piemel, kan ik niet zoveel. Uit medelijden heb ik weleens gedaan alsof het alsnog geweldig was. Not my proudest moment.‘   

Dominant of onderdanig? ‘Dominant. Ik zou me weleens wat meer willen onderwerpen. Aan het leven in zijn algemeenheid, maar ook in de slaapkamer.’   

Licht aan of uit? ‘Uit. Beter voor het milieu.’ Maakt een knipoog.

MUA: Calou Jansen
Tekst: Marjolein Stormezand
Jas in header foto: Lisa Konno