Theatermaker en performer Dionne Verwey (33) is een exceptioneel voorbeeld van hoe je na de theaterschool gelijk in het vak terecht kan komen. Hoe dat komt? Deels omdat ze gewoon heel goed de Amsterdamse theaterschool doorgerold is en deels door haar karakter: ze is namelijk niet bang. Niet bang voor haar eigen talent en niet bang om in uitersten te vervallen. Ze speelt net zo makkelijk een mannelijke als een vrouwelijke rol, een tropisch snoepje of een conceptueel karakter. Of er dan totaal geen onzekerheid is? Jawel, soms, als de onzekerheid niet te voorspellen is en die plotseling aanklopt.

Waarmee verdien jij je geld? ‘Met theater maken, spelen, acteren en performen. Ik had een mooie afstudeerperiode bij de theaterschool in Amsterdam, waardoor ik na mijn afstuderen meteen werk had. Ik werk momenteel onder de vleugels van muziektheatergezelschap Orkater. Zij geven ieder jaar nieuwe theatermakers de kans om zichzelf te ontwikkelen. Gelukkig ben ik daar één van. Met mijn collectief Sir Duke zijn we nu bezig met een voorstelling die we op het komende Oerol festival zullen gaan spelen. Ik heb het geluk gehad dat ik nooit iets heb hoeven aan te vragen en dat ik altijd een opdrachtgever heb.’

Heb je wel eens een moment gehad waarop je dacht dat je niet het werk zou kunnen gaan doen wat je doet? ‘Natuurlijk heb je onzekerheden, vooral in dit vak. Heel vaak zelfs, elke dag. Ik vraag me weleens af, of ik de onzekerheid de baas kan blijven. Of ik het kan volhouden dat ik nooit weet wat ik volgend jaar zal doen. Als performer krijg je geen vast contract, althans, het komt zelden voor. Je moet jezelf steeds uitdagen, steeds beter worden. Maar ik ben nooit onzeker geweest of ik dat kan. Klinkt dat arrogant?’

Nee, totaal niet. Het klinkt heel sterk. Zie jij jezelf als feminist? ‘Ja. Maar ik heb wel het idee dat mensen de term een beetje vies gebruiken. Enerzijds verschuilen mensen zich achter het woord en zetten ze het snel in. Anderzijds lijkt het wel alsof ze ermee zeggen: ik ben radicaal, het moet volgens deze regels.’ 

Wat is een feminist volgens jou? ‘Het erkennen van de voordelen van de vrouw en het vrouwelijk geslacht. Ik denk dat een feminist de voordelen van het vrouw-zijn graag wil promoten.’

Moet de vrouw dan nog gepromoot worden? ‘Misschien bedoel ik niet zozeer promoten, maar ik vind het wel fijn om een vrouw te zijn. En ik vind het belangrijk dat wanneer vrouwen ondervertegenwoordigd zijn, ik mij daarover uitspreek. Een vrouw kan alles. Ze kan ook een über-ninja zijn, of wat dan ook.’

En in je eigen werk, sta je daarin ook voor het vrouw-zijn? ‘Gek genoeg word ik voor zowel mannelijke als vrouwelijke rollen gevraagd. Ik kan blijkbaar goed een jongetje spelen, dat kleeft aan me. Ik ben nu aan het onderzoeken of ik een rol als Little Richard of James Brown zou kunnen spelen. Aan de andere kant word ik ook wel eens als een sekssymbool neergezet. Als het tropische snoepje.’

Heb je die twee uitersten ook in jezelf? ‘Ja, hoewel ik het nu meer erken en herken dan vroeger. Vroeger deed ik het onbewust en nu bewust. Hoe vaker ik speel en onderzoek, hoe meer ik in uitersten schiet. Ik zweef er nooit tussenin.’

Zijn man en vrouw twee uitersten? ‘Ja, in de wereld wordt het tegenover elkaar geplaatst. Ik ben niet genderneutraal, ik label. Mannelijk en masculien, vrouwelijk en sensueel. Zo is dat geordend in mijn vocabulaire. Ik geloof wel dat er verschillende gradaties bestaan tussen ‘de man’ en ‘de vrouw’. Ik vind neutraal alleen heel gek klinken, alsof het niets is. Je bent altijd wel wát. Ik word niet per se benadeeld als vrouw en dus ook niet door alle connotaties die bij dat woord horen. It’s all good.’

Is je moeder een feminist? ‘Nee. Ze is een sterke vrouw maar niet per se een feminist.’

Waar ben je het meest onzeker over? ‘Dit klinkt misschien gek, maar ik kan onzeker worden van het plotseling onzeker worden. Ik begrijp mijn onzekerheidsmomenten niet. Ze volgen geen patroon, waardoor ik ze niet voor kan zijn, ze niet zie aankomen. Als ik bijvoorbeeld weet: van chocolademelk word ik onzeker, dan kan ik stoppen met het drinken ervan. Met random onzekerheid kan ik gewoon niets. Maar ik ben nooit onzeker over een lichaamsdeel of over mijn talent.’ 

Nooit onzeker geweest over je uiterlijk? ‘Jawel. Ik ben heel lang slank en lang geweest. Mijn rondingen bleven uit. Ik ben een laatbloeier. Of dat mij geremd heeft in bepaalde dingen? Ja, ik denk het wel.’

Waarin werd je dan geremd? ‘Ik vond het altijd al leuk om op een podium te staan, alleen ben ik dat pas gaan doen vanaf mijn vierentwintigste. Dat is vrij laat voor een podiumkunstenaar. Ik dacht heel lang dat ik aan een bepaald schoonheidsideaal moest voldoen. Daar heb ik nu geen last meer van.’

Wat maakt jou heel erg verdrietig? ‘Alles wat met kinderleed te maken heeft. Ik ben dol op kinderen. Ze zijn zo ongepolijst, zo rein. Ik raak geïnspireerd door ze.’

Hoe kom jij aan je drive? ‘Ik houd ervan om mensen te entertainen en hen even een gevoel van vrijheid te geven. Dat gevoel alsof je vliegt, gewichtsloos bent. Ik streef ernaar dat gevoel over te brengen.’

Wat vind je aantrekkelijk aan de ander? ‘Ambitie. En ik houd van een fit lichaam. Dat je ziet dat het verzorgd is. Als ik een lui lichaam zie, en dat kan ook met houding te maken hebben, word ik niet getriggerd.’ 

Wanneer wist je voor het eerst: ik ben een vrouw? ‘Ik was zeven en zat met mijn broertje in bad. Mijn oudere broer, die al een tijdje niet meer met ons in bad ging, sprong er ineens bij. Hij had dons over zijn hele lichaam, zijn stem galmde lager, hij rook anders. Hij was anders. Ik vond dat zo raar. Ik begreep ineens het verschil tussen man en vrouw.’

Wat is je grootste seksblunder? ‘Ik heb er wel zeventien, of zo. Ik heb weleens gehad dat ik seks had met een vriendje - ik zat bovenop hem - en toen liep zijn moeder de kamer binnen. Ik kon wel door de grond zakken.’ 

Billen of borsten? ‘Billen.’

Fotografie & concept: Vilain & Gai
Tekst: Marjolein Stormezand