Iwan Smit
Voor de Meatball Monday-serie worden bekende mannen in hun onderbroek als lustobject op de plaat gezet. De spelregels voor het interview zijn simpel: de man krijgt een questionnaire rond de thema’s seks en seksegelijkheid voorgelegd. Vandaag is de beurt aan Iwan Smit.
Iwan Smit, onze artist extraordinaire, heeft een uitgesproken en kleurrijke stijl van illustreren en kunst creëren. Hij kan ontzettend geïnspireerd raken van zoete Bijbelse verhalen en Dragon Ball Z, maar houdt absoluut niet van vrouwen die rommel maken in zijn huis. Gelukkig mochten Vilain en Gai voor deze keer wel lekker aankloten in zijn crib. Deze mythologische god in Adonishouding fotograferen verliep dan ook gladjes.
Wat maakt jou extraordinaire? ‘Dat ik van veel markten thuis ben. Je ziet vaak dat creatieven zich op één aspect in hun werk focussen. Dat probeer ik dan juist niet te doen.’
Als artiest heb je een uitgesproken stijl van illustreren. Waardoor raak je geïnspireerd? ‘Het kan van alles zijn, bijvoorbeeld dingen die ik meemaak. Mijn schilderwerk en sculpturen gaan vaak over mezelf, over dingen die me dwars zitten, etcetera. Iedereen heeft zo zijn dagelijkse routine, maar iedereen beleeft dat op een andere manier en verwerkt dat op zijn eigen manier. Ik verwerk dat bijvoorbeeld door tekeningen te maken. Ik laat me veelal inspireren door mythische en Bijbelse verhalen, daarmee probeer ik een brug te slaan naar de dingen die ik persoonlijk meemaak.'
Je hebt voor het Amerikaanse merk The Hundreds T-shirts ontworpen. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen? ‘Dat ging via een connectie in Amsterdam. Het merk wilde graag een overseas collab doen. Ik heb mijn werk toen ingestuurd en een paar weken later kreeg ik een mailtje dat ze met mij wilden samenwerken. Een leuke bijkomstigheid was dat deze samenwerking opeens zorgde voor veel meer naamsbekendheid.’
Hoe vaak ben je verliefd geweest? ‘Een keer of acht.’
Wat is je slechtste date ever geweest? ‘Er was dus een heel knap meisje en ik kwam haar een jaar lang tegen in de stad. Het was duidelijk dat we naar elkaar aan het gluren waren. Dat ging een tijdje zo door. Op een gegeven moment had ik de moed verzameld om naar haar toe te gaan. We hadden gelijk een klik en begonnen te daten. Ik woonde indertijd naast een vriend. We kwamen een keer thuis met zijn tweeën en ik zag dat zijn deur openstond. Mijn buurman luisterde naar emo muziek en ik kwam er later achter dat zij ook naar dat soort muziek luisterde. Ik stelde ze aan elkaar voor, hij vroeg of we wat kwamen drinken en vanaf dat moment zag ik de bui al hangen: ze hebben drie uur lang muziek geluisterd aan zijn bureau. Ik zat daar op de bank met mijn duimen te draaien. Uiteindelijk gingen we een deur verder, naar mijn huis. Tijdens het vrijen zei ze opeens: ‘Ja, ik heb een beetje hoofdpijn.’ Dus gingen we maar slapen. De volgende dag kijk ik op Facebook, zie ik dat mijn buurman vrienden met haar is geworden. Een week later zat ze bij hem op de bank, zonder mij. Kort daarop klopte ze bij mij aan om een condoom te vragen. True story.’
Wat is een feminist volgens jou? ‘Stekeltjes en tuinpakken. Haha, nee, grapje. Bij het woord feminisme denk ik aan de ontwikkeling van de vrouw ten opzichte van de man.’
Een jaar lang geen seks of een jaar lang niet vormgeven? ‘Een jaar lang niet vormgeven.’
Wat zijn de voordelen van een creatief beroep uitoefenen, buiten het maken van commercieel werk? ‘Het leukste ervan is dat je iets mag doen waar je alle vrijheid in kunt nemen. Dat je een opdracht krijgt en eigenlijk bijna alle kaders openstaan. Eigen werk maken is natuurlijk het allerleukst, maar dat is ook moeilijk, want het levert niet meteen geld op. Bovenal ben ik erg blij dat ik niet elke ochtend hoef in te klokken op één of ander suf kantoor.’
Man crush? ‘Thomas Shelby van Peaky Blinders.’
Billen of borsten? ‘Toch wel billen. Borsten zijn leuker om te tekenen, billen leuker om vast te houden.’
Op wat voor vrouwen val je? Of mannen, we don’t judge. ‘Ik heb niet echt één type. Ja, sowieso val ik op knap, maar ja, dat kan ook weer van alles zijn. Het is wel een mix, maar over het algemeen westers en petite. Ik vind het belangrijk dat ze intelligent is en gevoel voor humor heeft. Ik moet wel kunnen lachen om haar. Ze moet ook spontaan en impulsief zijn. Ik sta er eigenlijk nooit bij stil waarom ik een meisje nou echt leuk vind. Het is meer een gevoel dat ik krijg. Dus ik vind het moeilijk om daar mijn vinger op te leggen.’
Wie is jouw rolmodel? ‘Eh… ik heb eigenlijk niet echt een rolmodel. Er zijn wel een aantal kunstenaars die ik bewonder en waar ik naar opkijk. Joep van Lieshout bijvoorbeeld. Hij is een kunstenaar die grote projecten neerzet, met een heel team aan mensen, die in samenwerking met hem zijn plannen realiseren. Als ik denk aan de toekomst, dan lijkt me dat wel wat. Een soort grote chocolate factory, waar iedereen werkt aan mijn gekke ideeën.’
Ben je vrijgezel? ‘Ja…’
Hoe is het om vrijgezel te zijn? ‘Ik vind het wel leuk, maar het kan ook eenzaam zijn. Het heeft zo zijn voor- en nadelen. Dan zit je bijvoorbeeld vrijdagavond op de bank en denk je: ja, ik moet eigenlijk uit, maar ik wil niet uit, ik wil liever op de bank kroelen met een meisje. Maar goed, als je het één hebt wil je vaak het andere, en andersom ook. Ik ben wel echt op mijn space gesteld, dus ik weet het eigenlijk niet zo goed, want bij settelen hoort samenwonen. Ik kan me wel ergeren aan een meisje als zij haar spullen overal laat slingeren.’
Met wie mag je dochter echt niet thuis komen? ‘Ze mag met iedereen thuiskomen. Ik hoop wel dat ik haar goed genoeg heb opgevoed tot die tijd, zodat ze weet wie een goede jongen voor haar is en wie niet.’
Waar ben je het meest trots op? ‘Alle leuke projecten die ik tot nu toe heb mogen doen maken me trots. Van Oranjebitter tot het Blijdorpfestival, van Woei tot The Hundreds, van Converse tot Red Bull.’
Waar zie jij jezelf over tien jaar? 'Ik zou wel een groot atelier willen. Ik werk nu in een kleine studio, boven mijn huis. Ik hoop dat er toffe projecten blijven komen zodat ik kan doorgroeien. Ik wil ook meer tijd besteden aan het maken van vrij werk.’
concept & fotografie: VILAIN & GAI
tekst: Nejra Burzic