Sexy Time: Mannengedachten #1
De man die bekend staat als 'jager' en de dames normaalgesproken altijd om zijn vingers weet te binden, is onzeker. De vrouw die zijn interesse heeft gewekt lijkt geen oog voor hem te hebben. Of toch wel? Haar afwezige houding lijkt haar nóg interressanter te maken...
Iedere zaterdag, als ik nog enigszins slaperig met mijn krantje naar het café op de hoek loop, hoop ik dat ik haar weer zie. Ze heeft blauwe ogen en blond stijl haar, dat ze vaak in een hoge paardenstaart draagt. Meestal draagt ze een wit T-shirtje. Door de stof heen zie ik dan heel licht haar bh. Ik kwam er geregeld voor een klein ontbijt in het weekend, maar nu loop ik steevast iedere zaterdag richting de hoek. Ook als ik een kater heb, en ook als ik de nacht bij een ander heb doorgebracht.
Lees ook: Deel 3: De hardloper
Tijdens mijn werkdagen zie ik vooral andere mannen in pakken. De jacht is op die dagen minimaal. Maar op vrijdag klinkt het startschot voor het weekend, meestal eindigt de dag dan op een plek met veel alcohol en andere verdovende middelen. Het is verfrissend om haar dan de volgende morgen in zoveel eenvoud en schoonheid bezig te zien, achter de bar in het café.
Als ik een koffie bij haar bestel lacht ze meestal vriendelijk, maar zuinig, naar me. Een gesprek hebben we nog nooit gehad. Behalve die ene keer, toen het begon te stortregenen en het hele terras als verzopen katten naar binnen rende. Toen vroeg ze me of ik een handdoek wilde en terwijl ik de regen uit mijn haren veegde, bedankte ik voor haar aanbod. Liever had ik ja gezegd, zodat ik daarna bij het overhandigen van de natte handdoek een gesprek had kunnen aanknopen. Maar mijn niet te stoppen impulsiviteit gooide roet in het eten.
Nu zie ik haar te vaak − als een bekende vreemde − om nog te vragen naar haar naam, laat staan om een gesprek met haar te voeren. Het voelt als een gek contrast: op vrijdag ben ik, samen met mijn vrienden, de man: de onoverwinnelijke jager, die iedere vrouw om mijn vinger windt. Maar de volgende morgen ben ik een betrouwbare, schoongewassen jongen met een krantje onder mijn arm en drink ik mijn koffie met een scheutje melk.
Vandaag schijnt de zon. Ik zoek een plekje op het terras, in een hoek waar niemand naast me kan komen zitten. Ik leun achterover en stroop de mouwen van mijn overhemd op. Vanachter mijn zonnebril kijk ik schuin over het terras naar binnen, waar ik haar zie staan, wederom in een wit T-shirt.
Ik sla mijn krant open en wacht geduldig, met de zon op mijn gezicht. Als ze enkele minuten later naast me staat begroet ze me met een ‘hai’ en vraagt wat ze voor me kan doen. Ik kan wel vijftig verschillende antwoorden bedenken op haar vraag maar bestel koffie, zoals gewoonlijk, met een verse jus en toast met roerei. Ze knikt en zegt: ‘Komt eraan.’ Dan draait ze zich om naar het stel dat naast me zit, waar ze de volgende bestelling opneemt.
Ik kijk, zonder mijn hoofd te draaien, door de donkere glazen van mijn zonnebril naar de ronde vorm van haar billen. Haar T-shirt piept langs haar middel een stukje omhoog, ik zie haar rozige huid. Ze staat met haar benen gekruist bij het koppel te wachten en wiebelt af en toe op één been. Hoe oud zou ze zijn, denk ik, terwijl mijn ogen op haar achterkant gericht blijven. Als ze wegloopt kijk ik haar helemaal na, tot aan de deur.
Ik houd mijn krant voor mijn gezicht en als ze weg is, kijk ik naar de koppen van het nieuws. Het zijn haar eenvoud, haar nonchalance, misschien wel haar desinteresse, die me prikkelen. Haar minimale lachje, de sproetjes op haar neus − die haar jeugdigheid verraden − en de kleine, discrete onthullingen, zoals het stukje van haar zij.
Gedurende de week raakt ze uit mijn gedachten, maar als ik vrijdagnacht in bed lig, met of zonder jachttrofee, springen mijn gedachten al even voorwaarts, naar haar vrolijke blauwe ogen die ik rond een uur of tien hoop te zien. Als ze een paar minuten later mijn koffie met een ferme slag op tafel zet, kijk ik op van mijn krant. Ik krul mijn lippen omhoog en lach: ‘Dankjewel’. Direct is ze weer weg, naar de volgende tafels die wachten op koffie. God, wat zou ik haar toch graag eens op een vrijdagavond tegenkomen, denk ik, terwijl ik een slokje van mijn gloeiend hete koffie neem.
Plotseling schrik ik op van een duif die vlak over mijn tafel scheert. Ik wil mijn koffie nog terugzetten, maar het is al te laat. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe ze zich omdraait en ziet hoe mijn witte overhemd onder de bruine koffiespetters zit. Op een drafje komt ze op me afgerend.
Wordt vervolgd…
Meer sexy verhalen lees je hier.
