‘Vijf jaar geleden kwam ik terecht bij club Bar, nu Poing. Ik had 35 jaar een eigen kapperszaak, maar door een fout van een verhuurder was ik het pand en mijn zaak kwijtgeraakt. Heel pijnlijk. Ik had geen zin om alle contacten opnieuw op te bouwen en wilde geen thuiskapper zijn. Ik moest op zoek naar een andere baan. Toen een vriendin de vacature van ‘wcmama’ op Facebook zag, dacht ze aan mij: ik was altijd al een schoonmaakmiep en ben goedgebekt. Toch voelde het tijdens mijn eerste werkdag alsof ik op een andere planeet was beland. De sfeer vond ik heel relaxed, maar ik schrok van het drugsgebruik en de grove taal. Als je boos bent mag je best schelden, maar met ziektes strooien stuit me tegen de borst.

Lees ook: Toiletjuffrouw Sannie: 'Ik zit nooit op een openbare wc'

Ik zeg er altijd wat van, daar schrikken ze van. Bij de toiletten gelden mijn regels. Je mag geen glazen meenemen en als het druk is, wijs ik je een toilet toe. Soms staat er een lange rij, dan moet ik orde scheppen. Mensen die er een vieze boel van maken, ­mogen het zelf opruimen. Een meisje zei laatst: ‘Mijn vriend is helemaal weg van je, maar ik ben een beetje bang voor je.’ Toen moest ik hard lachen. Een stoffige toiletjuffrouw ben ik zeker niet. Uiterlijk heeft de hoogste prioriteit; daar ben ik rustig drie uur mee bezig voordat ik ga werken. Ik draag altijd een mooie outfit met hakken van tien centimeter en pak uit met mijn haar en make-up. Ook al sta ik bij de toiletten, het voelt voor mij als een avondje uitgaan. 

Benieuwd naar het hele interview met Vera en de andere kakmadammen? Je leest het nu in &C 'Vrienden voor het leven (of voor even)' en op Blendle. Wil je geen &C meer missen en profiteren van leuke extra’s, word dan abonnee.